ชีวิตยังคงดำเนินต่อกระทั่งวันมงคลสมรสมาถึง ภายในบ้านไม้สองชั้นหลังไม่ใหญ่มากเริ่มมีบรรดา ญาติโกโหติกา และชาวบ้านหลั่งไหลมาร่วมแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาวกันอย่างคับคั่ง
ทางด้านก้องหลังจากแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็เดินลงมาข้างล่าง ยืนคุยกับ ‘เส’ เพื่อนสนิทของเขาภายในเต็นท์ผ้าใบ ที่มีคนงานกำลังเสิร์ฟอาหารให้ผู้ที่มาร่วมงานด้วยใบหน้าชื่นมื่น
“ไสมึงว่างานบ่ใหญ่ แต่ถึงกะจ้างวงมโหรีมาเลยบ่วะ?” (ไหนมึงบอกงานไม่ใหญ่ แต่ถึงกับจ้างวงมโหรีมาเลยเหรอวะ?)
“กูบ่ได้จ้าง มันผ่านมากะเลยแวะมาแสดงความยินดีกะเมียเก่า” (กูไม่ได้จ้าง เขาผ่านมาก็เลยแวะมาแสดงความยินดีกับเมียเก่า) ร่างสูงพูดด้วยถ้อยคำถากถางขณะตาดำขลับจ้องมองคฑาวุธไม่ละไปไหน
ก่อนจะจับยาเส้นที่เพิ่งพันเสร็จเข้าปากพร้อมยกมือป้องลม จากนั้นก็จัดการจุดเปลวไฟที่ปลายมวน แล้วสูดควันเข้าปอดหนัก ๆ สองสามครั้ง ก่อนจะโยนทิ้งลงพื้นแล้วใช้เท้าขยี้เพื่อดับไฟ
ที่ส
