หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
เวลาที่มีความสุขของเธอช่างผ่านไปเร็วนัก เพียงแค่อึดใจเดียวก็ครบกำหนดวันที่ซาตานร้ายอย่างอลันจะกลับมาแล้ว นั่นก็แสดงว่าชีวิตที่สงบสุขของเธอก็หมดแล้วเช่นกัน และก็คงจะถึงวันที่เธอต้องคอยทำหน้าที่บำเรอกามให้เขาต่ออย่างเลี่ยงไม่ได้
"ทำไมวันนี้ไม่มีคนมารอรับแกล่ะณดา" เคทถามขึ้นอย่างสงสัย ไม่ต่างจากณดาที่ตอนนี้นั่งรอมาเป็นชั่วโมงแล้ว แต่ก็ไม่มีคนมารับเธอเลยสักคน
"ไม่รู้เหมือนกัน" เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ไม่มีคนมารอรับ ทั้งที่เมื่อเช้าก็มีคนมาส่งตามปกติ
"ให้ฉันไปส่งไหม นี่รอมาจะชั่วโมงแล้วยังไม่มีคนมารับเลย" เคทเอ่ยขึ้นอย่างขันอาสา เพราะไม่อยากปล่อยให้เพื่อนต้องรอคนเดียว จึงอาสาจะไปส่งที่บ้าน เพราะรอไปก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่คนที่บ้านของณดาจะมารับ แถมเธอก็ยังมีธุระต้องรีบไปทำด้วย
"เดี๋ยวรออีกสักพักแล้วกัน ถ้าแกมีธุระก็กลับก่อนก็ได้นะ ฉันเกรงใจ" ณดาเอ่ยบอกด้วยความเกรงใจที่จะต้
