แค้นรัก (อลัน-ณดา)

บทที่ 6 รุนแรง NC++

เป็นเพราะแบบนี้เองสินะ พี่ชายที่เธอคิดว่าแสนดีมาตลอดถึงได้ดูเกลียดชังเธอนักหนา

"ไม่จริง ฮึก! พี่อลันกำลังล้อน้องเล่นใช่ไหมคะ น้องไม่ใช่กาฝาก ฮืออออ" ณดายังคงร้องไห้ค่ำครวญไม่หยุด กับสิ่งที่เขาบอกกล่าวมาให้เธอได้รับรู้

"หึ! ฉันจะบอกอะไรให้นะ ถ้าเธอเป็นน้องสาวฉันจริง... จะมีพี่ชายที่ไหนเขาทำแบบนี้กับน้องตัวเองกันล่ะ" พูดจบร่างสูงก็คว้าหมับเข้าที่ข้อเท้าเล็กของเธอทันที แล้วดึงลากร่างบางของเธอที่อยู่บนเตียงให้ขยับมาที่ปลายเตียง ก่อนที่เธอจะถอยหนีเขาได้

"เจ็บ~ ฮึก! น้องเจ็บ" ณดาได้แต่นอนตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว กลัวทุกอย่างที่เป็นเขาในตอนนี้ เธอกลัวเขามากจริง ๆ

"แต่ถ้ามีจริง มันคงจะเลวระยำมากเลยล่ะที่กล้าทำกับน้องสาวตัวเองแบบนี้ หึ!" อลันเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกระตุกยิ้มร้ายอย่างสมเพชร่างบางบนเตียง ที่พยายามจะขยับตัวถดถอยหนีเขา

"พี่อลันปล่อย! ฮึก ฮือออ พี่อลันปล่อยน้อง..." ณดาพยายามดีดดิ้นให้หลุดจากมือหนาของเขา ที่ยังคงจับข้อเท้าเธอไว้แน่น แถมยังออกแรงบีบจนเธอรู้สึกเจ็บร้าวไปหมด ก่อนที่จะถูกเขาใช้ความรวดเร็วพาตัวเองขึ้นมาคร่อมทับกักขังเธอไว้ด้วยร่างกายแกร่งของเขา

"อย่ามาเรียกชื่อฉัน! ฉันไม่ใช่พี่ชายเธอ!!" น้ำเสียงดุดันตวาดออกมาดังลั่น เมื่อเธอยังเอาแต่เรียกชื่อเขาไม่ยอมหยุด

"ฮึก! ฮืออออ"

น้ำเสียงดุดันที่ตวาดออกมาของเขา ทำเอาร่างบางถึงกับสะดุ้งและปล่อยเสียงร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ทั้งตกใจ ทั้งหวาดกลัว เธอไม่เคยเห็นเขาในมุมนี้มาก่อน แม้ว่าเขาจะดูเย็นชากับเธอ แต่เขาก็ไม่เคยที่จะตวาดเสียงดังลั่นใส่เธอขนาดนี้มาก่อนเลย

"ฮืออ ฮึก! ฮือๆๆ น้องกลัว ปะ..ปล่อยน้อง ฮึก!" ณดาร้องไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด ตัวสั่นเทาจนเหมือนจะขาดใจ พยายามยกมือขึ้นดันอกแกร่งให้เขายอมปล่อยเธอ

"เธอรู้อะไรไหม? ถ้าไม่มีเธอแม่ฉันก็จะไม่ตาย ถ้าไม่มีเธอทุกคนก็จะรักแต่ฉัน!" เขาเริ่มพูดทุกอย่างออกมา แม้ว่าคนใต้ร่างจะตัวสั่นเทามากแค่ไหน ร้องไห้หนักแค่ไหนเขาก็ไม่สน เธอจะได้รับรู้ว่าเขารู้สึกยังไง

"ฮือๆๆ น้อง…น้องขอโทษ ฮึก ขอโทษ~" ถ้าที่เขาพูดมาคือเรื่องจริง คนที่ทำให้เขาดูโหดร้ายอย่างน่ากลัวขนาดนี้คือเธอเองงั้นเหรอ

เพราะมีเธอเข้ามาทุกอย่างในชีวิตของเขาเลยเปลี่ยนไป เธอมันก็แค่กาฝากในครอบครัวของเขา ต่อให้ทุกคนจะยอมรับเธอ แต่เขาไม่…เขาไม่เคยยอมรับในตัวเธอ ไม่เคยรับเธอเป็นน้องสาว

"เพราะเธอ! ที่ทำให้แม่ฉันต้องตาย เพราะฉะนั้น…เธอต้องรับผิดชอบ!"

แควกกก!!

มือหนาของเขายอมปล่อยมือเธอให้เป็นอิสระ ก่อนจะฉีกกระชากชุดที่เธอใส่อยู่ออกอย่างแรงจนมันขาดหลุดลุ่ย เผยให้เห็นผิวกายขาวผ่องภายใต้ร่มผ้าของเธอ ที่ตอนนี้มันแดงเถือกจากการถูกเสียดสีกับเนื้อผ้าที่เขาฉีกกระชากมันออก

"กรี๊ดดดดดด!! น้องไม่ได้ทำ ฮึก! น้องขอโทษ ฮือๆๆ พี่อลันน้องขอโทษ…" ณดากรีดร้องลั่นออกมาด้วยความผวากลัวกับสิ่งที่เขากำลังกระทำกับเธอ ใบหน้าสวยก็นองไปด้วยหยาดน้ำตาที่ไหลพรั่งพรูออกมาไม่ยอมหยุด

สายตาคมของอลันที่แฝงไปด้วยความดุดัน จับจ้องไปที่ร่างอรชรตรงหน้าที่กำลังสั่นเทาอย่างหนัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองหน้าเธอที่เต็มไปด้วยน้ำตา พอเห็นสายตาที่หวาดกลัวของเธอ แล้วกระตุกยิ้มร้ายกาจอย่างพอใจที่ได้เห็นเธอในสภาพนี้

"หึ! ไม่ธรรมดาเหมือนกันนิ" อลันกระตุกยิ้มเหยียดมองแทะโลมตามเรือนร่างของเธออย่างไม่ปิดบัง โดยเฉพาะหน้าอกอวบใหญ่ของเธอ ที่ดูจากภายนอกก็คงจะแค่ธรรมดาทั่วไป แต่พอได้เห็นภายในชัด ๆ มันต่างกันมาก เพราะเธอแอบซ่อนรูปไม่น้อย แค่มองยังขนาดนี้ แล้วถ้าได้สัมผัสจะขนาดไหนกัน…

เร็วเท่าความคิดมือหนารีบตะปบบีบเค้นหน้าอกอวบใหญ่ที่ล้นออกมานอกบราเซียของเธอทั้งสองข้างทันที ก่อนจะดึงกระชากบราเซียตัวสวยและแพนตี้ตัวน้อยของเธอออกให้พ้นทางด้วยความรุนแรง

"ไม่นะ! อย่าทำ ฮึก! พี่อลันอย่าทำ! น้องขอโทษ ขอโทษ ฮือออ"

ต่อให้พูดยังไง อ้อนวอนเขาแค่ไหน มันก็คงไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี ในเมื่อความแค้นที่เขามีต่อเธอนั้นมันถูกสะสมมาเนินนาน และต่อไปนี้เธอจะต้องชดใช้ให้เขาอย่างสาสม

"เธอจะต้องชดใช้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น เธอต้องชดใช้!" พูดจบเขาก็จับขาทั้งสองข้างของเธอแยกออกจากกันกว้าง จนเผยให้เห็นความสวยงามกลางกายสาวของเธอที่ยังคงปิดสนิท

สวบ!

"อึก! กรี๊ดดดดดด!!"

ณดากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ราวกับว่าร่างกายเธอกำลังแตกออกจากกันเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อถูกความใหญ่โตของแก่นกายใหญ่ของเขา ที่เขากำลังอัดกระแทกยัดเหยียดมันเข้ามาในร่างกายของเธออย่างไม่ปรานี มันเจ็บปวดเกินกว่าจะทนรับไหวกับความโหดร้ายที่เขามอบให้อย่างไร้ความปรานีนี้

เขากำลังยัดเยียดความผิดที่เธอไม่ได้เป็นคนทำให้กับเธอ แต่ถ้าจะผิด…คงผิดที่เธอมันก็แค่กาฝากอย่างที่เขาบอก

"อ๊าา~ ฉันว่าฉันก็กระแทกแรงแล้วนะ ทำไมเข้าได้แค่หัวเอง ซี๊ดดดด!" อลันก้มมองจุดเชื่อมต่อกัน ก่อนจะเอ่ยพูดออกมาหน้าตาเฉย ไม่ได้รู้สึกอะไรกับการกระทำอันโหดร้ายและป่าเถื่อนของตัวเองเลยสักนิด ทั้งยังพยายามดันแก่นกายใหญ่เข้าใส่ร่องคับแน่นของเธอไม่หยุด

"ฮึก…ขอร้อง ฮึก! เจ็บ…" น้ำเสียงที่แหบแห้งและเบาหวิวถูกเอ่ยออกมาขอร้องอ้อนวอนเขาด้วยความยากลำบาก จนแทบไม่ได้ยินเสียงเลยด้วยซ้ำ

จะผลักไสก็ไร้เรี่ยวแรง ยิ่งเธอพยายามกระถดตัวถอยหนี เขายิ่งกระแทกแก่นกายใหญ่ของเขาเข้าใส่ร่องรักของเธออย่างป่าเถื่อน มันทั้งเจ็บทั้งปวดร้าวระบบไปหมด จนเธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย ได้แต่ปล่อยให้น้ำตาและเสียงร้องไห้ของเธอดังออกมาไม่หยุดอยู่แบบนั้น ราวกับกำลังจะขาดใจ พี่ชายที่เธอคิดว่าแสนดีไม่มีแล้ว ไม่มีอีกแล้ว…

ถ้าเธอรู้ว่าตัวเองไม่ใช่น้องสาวของเขา ถ้าเธอรู้ว่าตัวเองเป็นแค่เด็กที่ถูกรับมาเลี้ยง เธอคงไม่เข้าไปวุ่นวายกับเขา เธอคงจะอยู่ของเธออย่างเจียมเนื้อเจียมตัวเงียบ ๆ จะได้ไม่ต้องถูกเขากระทำแบบนี้กับเธอ

ปั๊บ! ปั๊บๆๆ

"อ่าส์ เสียวฉิบ! ซี๊ดดด~" อลันยังคงกระแทกกระทั้นแก่นกายใหญ่เข้าออกร่องรักแสนคับแน่น ที่มีเลือดไหลซึมออกอาบชะโลมแก่นกายใหญ่ของเขา

ปึก! ปึก!

"แน่นมาก อ่าาส์! ไม่เคยเอาใครแล้วมันเท่าเธอเลยจริง ๆ น้องสาวของพี่ หึ ๆ"

อลันกระแทกเอวสอบส่งแก่นกายเข้าออกร่องรักของเธออย่างไม่มีผ่อนแรง จนไม่ทันได้สังเกตเลยว่าร่างบางใต้ร่างกายแกร่งของเขานั้น ไร้สติไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อาจรู้

ผิวกายที่เรียบเนียนขาวอมชมพูของเธอ ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยช้ำแดงทั้งตัว ดูแล้วเธอช่างบอบบางน่าทะนุถนอมนัก แต่ก็ต้องมาทนตกนรกทั้งเป็นไปพร้อมกับเขาแบบนี้

ปึก! ปึก

"ซี๊ดดด อ่าส์~ เสียวฉิบ! ซี๊ดด อื้มม~" อลันยังคงโหมกระหน่ำรัวกระแทกส่งแก่นกายใหญ่เข้าไปในร่องรักของเธอไม่ยั้งแรง ยิ่งร่างกายแกร่งเขาเริ่มเกร็งกระตุกขึ้นมามากเท่าไหร่ เขายิ่งกระแทกใส่เธอแรงและเร็วขึ้นมากเท่านั้น

ปั๊บๆๆ ปั๊บๆๆ

ปึก ปึก!

"อื้มม โอ้ววว~ อ่าาาส์!"

สายธารน้ำกามมากมายถูกปลดปล่อยเข้าใส่ร่องรักแสนคับแน่นของเธอเต็ม ๆ ก่อนที่เขาจะถอดถอนแก่นกายใหญ่ตัวเองออกมาช้า ๆ หลังจากที่กดฝังลึกเข้าไปในร่องรักของเธอจนสุดลำเอ็น ทำให้น้ำกามสีขาวขุ่นที่ตอนนี้ผสมปนเปกับเลือดสาวบริสุทธิ์ของเธอ กำลังไหลย้อนกลับออกมาจากร่องรักของเธอช้า ๆ

"ฉันรู้สึกดีนะที่ได้เอาสด ๆ แบบนี้กับสาวน้อยบริสุทธิ์อย่างเธอ หึ!" รอยยิ้มร้ายกาจกระตุกยิ้มอย่างพอใจ แม้ว่าสำหรับเขารอบเดียวมันจะไม่เพียงพอ แต่สำหรับครั้งแรกของเธอ เขาจะยอมปรานีให้ นี่ถือว่าเขาใจดีกับเธอมากแล้วนะ เพราะถ้าใจร้าย…เธออาจจะตายได้จริง ๆ

ร่างสูงจัดแจงสวมใส่เสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินออกไปจากห้องอย่างสบายอารมณ์ ทิ้งให้ร่างบางของณดานอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงที่เดิมอย่างนั้น แถมเขาไม่คิดที่จะดึงผ้าห่มมาคลุมกายให้เธอไว้เลยด้วยซ้ำ

"รู้นะว่าต้องทำยังไง" น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยกับแม่บ้านวัยกลางคนทันทีที่เดินออกมาจากห้อง

"ทราบค่ะ ดิฉันจะรีบจัดการให้ค่ะ" แม่บ้านวัยกลางคนก้มหัวรับคำสั่งอย่างรู้หน้าที่ของตัวเอง

ทุกคนที่อยู่ในบ้านหลังนี้ ต่อจะให้รู้เห็นอะไรมา ก็ต้องปิดหูปิดตา ทำเป็นไม่รู้ไม่สนใจ เพราะถ้าเรื่องนี้ถึงหูบิดาของเขาเมื่อไหร่เรื่องคงจะไปกันใหญ่ และเขาอาจจะไม่ได้แก้แค้นต่อ เพราะฉะนั้นเขาต้องรับหน้าที่เล่นบทพี่ชายที่แสนดีดูแลน้องสาวต่อไป

เดลและฟาโรห์ได้แต่ก้มหน้าลงต่ำ ไม่กล้าที่จะพูดหรือออกความคิดเห็นอะไรเหมือนอย่างทุกครั้ง สงสารสาวน้อยเจ้าของรอยยิ้มสดใสจับใจ แต่ก็ไม่อาจจะช่วยเธอให้หลุดพ้นจากน้ำมือซาตานอย่างเจ้านายหนุ่มพวกเขาได้อยู่ดี ได้แต่หวังลึก ๆ ว่าสักวันหนึ่งเธอคงจะหลุดพ้นมันเอง หรือไม่ก็ต้องจองจำกับซาตานร้ายตนนี้ไปตลอดชีวิต...