นัดมาก็แล้วกัน
1132 คำ
หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น ต่างสร้างความประหลาดใจให้กับพนักงานของคัพเค้กทุกคน เพราะหลังจากรับงานในวันนั้น เจ้านายคนสวยที่เคยแจกรอยยิ้มสดใส ก็กลายเป็นคนเหม่อลอย เซื่องซึม และเศร้าหมองไปเลย และเค้กก้อนที่รีบทำกันแทบตาย สุดท้ายก็ไม่ได้เอาไปตั้งในงานนั่นอีก แต่ถึงอย่างนั้นลูกค้าก็จ่ายเงินให้เต็มจำนวน ตามที่ตกลงกันเอาไว้ไม่ขาดแม้แต่บาทเดียว
"คุณคอป..." พนักงานสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้น เธอละมือจากการถูพื้นที่หน้าร้าน แล้วรีบหันไปยกมือไหว้ทักทายหุ้นส่วนคนสำคัญของร้านทันที
"สวัสดีครับคุณแตง วันนี้เค้กอยู่ร้านหรือเปล่า" เขาเอ่ยถามพร้อมกับรอยยิ้มอย่างทุกครั้ง แต่สาวพนักงานกลับทำสีหน้าไม่ดีนัก เมื่อเอ่ยถึงเจ้านายคนสวย
"อยู่ในร้านค่ะ แต่...ช่วงนี้คุณเค้กเป็นอะไรก็ไม่รู้ค่ะ ดูเหม่อๆ น้ำตาคลอๆ ตลอดเลย" คอปเตอร์ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเพียงพยักหน้ารับ เพราะคิดว่าคัพเค้กคงน้อยใจที่เขาไม่ได้มาหา และไม่ได้ติดต่อมาเลย คอปเตอร์รีบเดินตรงเข้าไปในร้านอย่างเร่งรีบ เมื่อเดินเข้ามาถึง ก็พบคัพเค้กกำลังยืนเหม่ออยู่หน้าเตาอบ
"ไหม้หมดแล้วมั้ง ขนมน่ะ" เสียงของคอปเตอร์ดึงสติคนเหม่อลอยให้หันไปมองต้นเสียง แต่เมื่อได้เห็นคนตรงหน้า หัวใจที่บอบช้ำอยู่แล้ว ยิ่งรู้สึกเจ็บปวด ยิ่งเขาทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่เพิ่งจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นไปแท้ๆ
"เป็นอะไรหรือเปล่า เห็นพี่แตงบอกว่าช่วงนี้ซึมๆ" คัพเค้กยังคงเงียบ เธอจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม คอปเตอร์เองก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติของอีกฝ่าย สายตาที่เคยสดใสของเธอ มันเต็มไปด้วยความเศร้าหมองอย่างชัดเจน
"เข้าไปคุยกันในออฟฟิศได้ไหม?" เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้น คอปเปอร์เริ่มรู้สึกใจไม่ดี เพราะตัวเองนั้นมีความผิดอยู่จริงๆ 'คงไม่ใช่เรื่องนั่นหรอกมั้ง' เขาคิดในใจ พร้อมกับเดินตามร่างเล็กเข้าไปในห้องทำงานของเธอ
"เค้กมีอะไรเหรอ?"
"คอปนั่นแหละ มีอะไรจะบอกเค้กหรือเปล่า?" คนตัวเล็กหันกลับไปหาคนข้างหลัง ใบหน้าของเธอในตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำตา คอปเปอร์เริ่มใจไม่ดีกับสิ่งที่เห็น 'หรือเธอจะรู้เรื่องแล้ว'
"เค้กใจเย็นๆ นะ ช่วงนี้เราไม่ำด้คุยกันเลย แล้วอยู่ดีๆ เค้กก็เป็นอะไรไม่รู้..."
"อยู่ดีๆ เค้กก็เป็นอะไรไม่รู้เหรอ? เค้กเคยเป็นอะไรโดยไม่มีเหตุผลหรือไง คอปตลอดเวลาที่คบกันมาเค้กว่าเค้กไม่เคยร้องขออะไรเลยนะ วันนี้ขอได้ไหม พูดคงามจริงทั้งหมดมา ว่านี่มันคืออะไร" คัพเค้กว่าก่อนจะเปิดลิ้นชักเอาของในซองสีน้ำตาลออกมาส่งให้คนตรงหน้า เขารับมันมาเปิดดูช้าๆ ทั้งหมดเป็นรูปจากงานแต่งของเขากับป่าน 'ทั้งที่จัดเงียบๆ แล้วทำไมถึงได้มีรูปพวกนี้หลุดออกมาได้' คอปเตอร์คิดในใจ การแต่งงานของเขา ไม่มีการเชิญสื่อหรือคนนอกมาร่วมงานเลย แขกในงานก็มีแต่คนฐานะค่อนข้างดี เป็นไปไม่ได้แน่ว่าจะมีใครที่รู้จักกับคัพเค้ก แล้วรูปพวกนี้ มันมาจากไหนกัน
"คือ..."
"พูดความจริงนะ เค้กขอร้อง" คัพเค้กย้ำกับเขา คอปเตอร์ไม่มีทางเลือก เขาถอนหายใจก่อนจะตัดสินใจพูดความจริง
"ก็ตามที่เห็นในรูป มันคืองานแต่ง...ของผม"
"มันนานแค่ไหนแล้ว ที่คุณคบกับผู้หญิงคนนั้น"
"ก็...สักระยะแล้ว"
"สักระยะ!? สักระยะมันกี่ปีมาแล้ว ก่อนที่เราจะคบกัน หรือว่าหลังจากนั้น"
"ก็...ก่อนหน้านั้นไม่นาน" คอปเตอร์ตอบเสียงอ้อมแอ้ม
"แล้วคุณมายุ่งกับฉันทำไม ถ้ามีคนที่คบอยู่แล้ว!!" คัพเค้กโวยลั่น น้ำตานองเอ่ออาบสองแก้ม
"คือ...เรื่องมันซับซ้อน แต่ผมก็รักคุณจริงๆ นะ"
"แล้วก็รักผู้หญิงคนนั้นเหมือนกัน อย่างนั้นเหรอ?" เขาไม่ได้ตอบ เพียงพยักหน้ารับเท่านั้น
"คุณจะรักคนสองคนพร้อมกันได้ยังไง!!!"
"คุณใจเย็นๆ ก่อนนะเค้ก ผมไม่ได้คิดว่ามันจะวุ่นวายแบบนี้"
"มันต้องวุ่นวายอยู่แล้ว ใครจะอยากมีแฟนร่วมกับคนอื่น ถ้าผู้หญิงคนนั้นเขารู้เรื่องนี้ เขาก็คงไม่โอเคเหมือนกัน!!"
"ผมเคลียร์ได้ ผมเชื่อว่าเขาจะเข้าใจ แต่ตอนนี้คุณใจเย็นก่อนได้ไหมเค้ก เราอยู่ร่วมกัน 3 คนได้ คุณก็อยู่ของคุณ เขาก็อยู่ของเขา ผมแบ่งเวลาให้คุณสองคนได้นะ...."
"พูดออกมาได้ยังไง ทุเรศที่สุด!!"
"ทำไมต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ด้วย ผมก็แค่...มีคนเพิ่มเข้ามาในความสัมพันธ์เราอีกคน ผมก็จะยังรักคุณเหมือนเดิม เรายังรักกันเหมือนเดิม แค่ผมแต่งงานแค่นี้เอง..."
"แค่นี้!!? พูดออกมาได้ยังไงว่าแค่นี้ แล้วถ้าเค้กมีใครอีกคนเพิ่มมาบ้างล่ะ มันจะแค่นี้หรือเปล่า?"
"มันไม่เหมือนกันเค้ก!!! ผมดูแลคุณ คุณมีหน้าที่เป็นแฟนที่ดี ผมคบผู้หญิงสองคนพร้อมกัน แต่ก็ดูแลทั้งสองคนได้ดีไม่ขาด..."
เพี๊ยะ!!!
มือเล็กฟาดเข้าที่หน้าคนพูดอย่างจัง คำพูดของเขานั้นทุเรศเสียจนเธอทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว
"กลับไปซะคอป ฉันว่าเราไม่พร้อมคุยกันหรอกตอนนี้" คัพเค้กเดินหนีออกมา คนถูกตบเองก็ยืนนิ่ง เขาเองก็คืดแบบนั้นเหมือนกัน สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะเดินออกไป โดยไม่ได้พูดอะไรต่อ
คัพเค้กเสียใจกับเรื่องทั้งหมดมาก เธอหวังว่าเขาจะอธิบายว่าทั้งหมดมันคือการแต่งงานทางธุรกิจ ถูกผู้ใหญ่บังคับ หรืออะไรที่มันดีกว่าที่เขาตอบเธอมา แต่เปล่าเลย ทั้งหมดมันเป็นเรื่องโสโครกที่เขาทำมานานแล้ว เพียงแต่เธอเองต่างหากที่โง่จนไม่เคยรับรู้เลย
มือเรียวเอื้อมไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา กดพิมพ์ข้อความส่งให้กับใครบางคน
คัพเค้ก : ฉันตกลงรับข้อเสนอของคุณนะคะ
เพียงแค่ได้รับข้อความ ไวน์ก็รีบเปิดอ่านทันที
ไวน์ : เดี๋ยวผมนัดคุยรายละเอียดิอีกทีนะ
คัพเค้ก : ได้ นัดมาก็แล้วกัน
เธอรู้แล้วว่าตัวเองคงจัดการกับคอปเตอร์ไม่ได้ เรื่องหุ้นส่วนของร้าน ไวน์ดูจะเป็นทางออกเดียวที่เธอมีในตอนนี้
- ผู้เขียน
