รถยนต์ฟอร์จูนเนอร์สีขาวเคลื่อนออกจากไร่ม่านฟ้า
ตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ลับขอบฟ้า ใช้เวลารวมๆ เกือบสามชั่วโมง รถก็แล่นเข้าสู่กรุงเทพมหานครในยามท้องฟ้ามืดมิด ก่อนจะเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าประตูโรงแรมสุดหรูกลางเมือง
หญิงสาวมองชื่อโรงแรมดังในเครือวชิรจักร ด้วยแววตาวูบไหว ริมฝีปากบางเผลอเม้มเข้าหากันอย่างเหม่อลอย กระทั่งเสียงทุ้มของสารถีหนุ่มหล่อดังขึ้นเรียกสติให้หวนคืน
“ไอ้วินมันจัดการเรื่องที่พักให้เธอไว้ที่นี่แล้ว เดี๋ยวอีกสักพักคุณบีจะมารับ” พยัคฆราชที่เห็นว่าคนตัวเล็กข้างๆ เงียบผิดปกติ เขาเห็นดวงตากลมโตฉายแววความประหม่าอย่างชัดเจน จึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “เป็นอะไรหรือเปล่า อยู่ๆ ก็เงียบไป”
“คะ...อ้อ เปล่าค่ะ หนูสบายดี” เสียงเอ่ยตอบสั้นๆ หากแต่น้ำเสียงเบาหวิว
ทว่ายังไม่ทันที่จะได้คุยอะไรกันต่อ ผู้จัดการสาวพร้อมกับว่าที่เจ้าสาวคนสวยก็เดินมาหยุดยืนรออยู่ข้างๆ รถเสียก่อน แม้ใจจะยังเป็นห่วงอ
