EP.3 พาผู้ชายมานอนบ้าน
1277 คำ
“แล้วที่คุณบอกว่าฉันต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ กับคนในครอบครัวก็ต้องเป็นความลับด้วยไหม?” ใบหม่อนเอ่ยถามเมื่อข้อตกลงล่อตาจนเธอยอมรับไปแล้วทั้งร้อยเปอร์เซ็นต์
ตากลมโตที่ถูกโอบล้อมด้วยแพขนตางอนยาวกระพริบปริบๆ จังหวะที่เงยหน้าขึ้นมองเสี้ยวใบหน้าคมคาย
“แล้วคิดว่าครอบครัวของเธอจะทำแผนฉันพังหรือเปล่า”
“ก็…”
“เธอบอกว่าพ่อเธอชอบดื่มเหล้า คิดให้ถีถ้วนก่อนว่าคนเมาพูดเรื่อยเปื่อยหรือเปล่า เพราะถ้าเมื่อไหร่ที่เธอหรือคนในครอบครัวของเธอทำแผนของฉันพัง ฉันจะเรียกเก็บจากเธอคืนทุกบาททุกสตางค์” คนฟังทำตาโตพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
ข้อเสนอของเขามันดีมากมาย แต่บทจะร้ายเขาก็เคี่ยวใช่ย่อยเลยเหมือนกัน!
“โอเคค่ะ งั้นก็เอาเป็นว่าข้อตกลงระหว่างเราฉันจะไม่บอกใครแม้แต่ครอบครัวตัวเอง แต่ถ้าฉันต้องทำแบบนั้นคุณต้องช่วยฉันก่อนนะ”
“ช่วย?” คิ้วดกเข้มขมวดเข้าหากัน สบตาคนตาใสที่มองปราดเดียวรู้เลยว่าเคี่ยวใช่เล่น
“ก็คุณจะให้ฉันบอกพ่อแม่และน้องของฉันยังไงล่ะถ้าต้องย้ายไปอยู่กับคุณโดยไม่ยอมบอกความจริง ฉันก็ต้องหาเหตุผลขึ้นมาอ้างก่อนทุกคนถึงจะไม่สงสัย”
“แล้วเหตุผลของเธอคืออะไร?”
“คุณต้องแกล้งเป็นแฟนฉัน ทำให้ทุกคนเห็นว่าเรารักกัน คุณรักฉันมากจนไม่อยากให้ฉันต้องตกอยู่ในสถานการณ์อันยากลำบากไง”
“เพ้อเจ้อ” เสียงตอบกลับจากหนุ่มหล่อทำใบหน้าคนฟังชาไปทั้งแถบ
รู้แหละว่ามองจากดาวอังคารก็รู้ว่าอย่างเขาน่ะเทพบุตร เธอมองไม่เห็นฝุ่นแน่ เทียบอะไรไม่ได้
“แกล้งไงคุณ แค่แกล้งเฉยๆ ถ้าคุณไม่อยากให้แผนแตกคุณก็ต้องช่วยฉันก่อน” ไบรอันกดปลายลิ้นเข้ากับมุมปากพลางยกมือขึ้นสางเส้นผมที่ตกลงมาปรกหน้าผากลวกๆ
“ตกลง ไหนๆ ครอบครัวเธอก็อยู่กันพร้อมหน้าแล้ว เธอก็เดินออกไปจากห้องพร้อมฉันเลยละกัน”
“เกี่ยวอะไรกับการเดินออกไปพร้อมกันคะ”
“ก็ทำให้ครอบครัวเธอเห็นสิว่าเธอเป็นเมียฉัน ฉันมานอนกับเธอถึงในบ้าน ทุกคนจึงจะไม่พยายามตั้งคำถาม เพราะฉันจะไม่ตอบหลายรอบ” ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งขรึมจนคนแอบมองลอบกลืนน้ำลายลงคอหนักๆ เวลาที่ดวงตาคมกริบตวัดกลับมาจ้อง ใบหม่อนจำต้องพยักหน้ารัวๆ
จำไว้ว่างานคือเงิน เงินอยู่ที่งาน!
มาเฟียหนุ่มยกมือขึ้นไหว้เจ้าของบ้านโดยมีคนข้างๆ ที่กอดแขนของเขาจนแน่น
แสร้งเป็นคนรักกัน ทั้งที่ไม่เคยรักกันมาก่อนเลย!
“เฮียไบรท์เป็นแฟนหม่อนเองแม่ เราคบกันมานานแล้ว”
“แฟนเหรอ? คบกันตอนไหนทำไมพลูไม่เห็นรู้เลย” ใบพลูมองหน้าพี่สาวสลับกับแฟนของพี่สาวอย่างไม่เชื่อสายตา
เบ้าหน้าฟ้าประทาน หล่อแบบตะโกนขนาดนั้นพี่สาวของเธอไปหามาจากที่ไหน เลิศเกินไปแล้วเนี่ย!
“แล้วทำแบบนี้มันได้เหรอหม่อน พาผู้ชายมานอนที่บ้านเนี่ยนะ” คนเป็นแม่ก็อยากจะดุลูกสาวให้แรงกว่านี้ แต่ดูจากทรงนี่มันก็ลูกเขยในอุดมคติชัดๆ หล่อ รวย เพอร์เฟค ไอ้อยากได้เป็นลูกเขยมันก็อยากได้นั่นแหละ แต่หล่อลากระดับนี้รักลูกสาวของเธอจริงหรือเปล่านี่สิ
“แล้วพามาเปิดตัวแบบนี้นี่คืออะไร รักกันจริงเหรอ?” คนเป็นพ่อที่ไม่ได้เมาน้อยไปกว่าปกติหรี่ตามอง
สถานการณ์ไม่ได้ตึงเครียดมากเท่าไหร่และทุกคนก็ไม่ได้ออกตัวแรงจนมาเฟียหนุ่มต้องหนักใจ
“ผมจะรับผิดชอบลูกสาวของพวกคุณ ผมจะพาหม่อนไปอยู่กับผม ส่วนพวกคุณทุกคนผมจะหาที่อยู่ใหม่ให้ เอาที่ดีกว่านี้สิบเท่า ทุกคนจะได้อยู่อย่างสุขสบายมากกว่าตอนนี้” ทุกคนทำตาโตกับสิ่งที่ได้ฟัง นี่มันสวรรค์มาโปรดชัดๆ ลูกสาวได้ผัวรวย มีเงินมีทอง พาพ่อแม่และน้องให้เลิกลำบาก จากที่จะว่าซักไซ้กลับกลายเป็นสีหน้าแห่งความพอใจที่หลุดออกมาแทน
“แล้วคุณจะพาลูกสาวของฉันไปอยู่ที่ไหน”
“ไปอยู่ที่คอนโดของผม ส่วนพวกคุณทุกคนผมมีบ้านพร้อมอยู่ให้แล้ว เราจะไปด้วยกันวันนี้เลย”
“วันนี้!” ทุกคนมองหน้ากันเลิกลั่ก ดีเลย! มันดีมากๆ เชียวแหละ ก็ไม่ได้อยากอยู่บ้านสัปปะรังเคนี่แล้วเหมือนกัน คนเป็นพ่อเป็นแม่ยิ้มกริ่ม นิสัยใจคอเป็นยังไงถึงจะยังไม่รู้แต่ก็เอาไว้ก่อนได้ แค่เห็นว่ารวยก็เปิดใจให้แล้วไปมากกว่าครึ่ง เรื่องอื่นค่อยว่ากันอีกที
“…คุณ เราต้องร่างสัญญาไหมคะ” คำถามจากเรียวปากเอิบอิ่มส่งผลให้มาเฟียหนุ่มเค้นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ หันมาสบตากับคนตาใสที่ภายนอกดูใสซื่อ แต่ความจริงอย่างเธอน่ะไหวพริบดีจะตาย
“กลัวฉันเบี้ยวเงินเธอ?”
“เดือนละแสนห้าเลยนะ เรื่องเงินๆ ทองๆ ฉันก็ต้องรอบคอบสิ”
“เงินแค่นี้ก็แค่เศษเงินของฉัน” คนฟังห่อปาก นี่ล่ะนะ คนรวยก็รวยจนล้นฟ้า ส่วนคนไม่มีก็ไม่มีจนแทบไม่เหลือศักดิ์ศรีเลยเหมือนกัน
“ในเมื่อคุณมีเงินเยอะขนาดนั้น แล้วทำไมถึงต้องการให้ฉันไปเป็นผู้หญิงของคุณล่ะ”
“จุดอ่อนของผู้ชายก็คือผู้หญิง การที่เธอคอยวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ฉันมันอาจจะทำให้คู่อริของฉันไม่กล้าลงมือง่ายๆ”
“แล้วถ้าคนพวกนั้นไม่แคร์ล่ะ เกิดอยากยิงก็ยิงเหมือนผักเหมือนปลา แล้วชีวิตฉันล่ะ”
“แล้วเธอคิดว่าต้องทำงานแบบไหนชีวิตถึงไม่ต้องอยู่บนความเสี่ยง รอรับงานรีวิวแบบที่เธอถนัด หรือนั่งรองานที่เหมาะสมจนต้องอดตายก่อน แบบนั้นใช่ไหมคือความมั่นคง คือความไม่เสี่ยงสำหรับเธอ”
“มันก็ไม่ใช่ แต่…”
“มันก็แล้วแต่เธอจะตัดสินใจ คนอย่างฉันไม่บังคับใครอยู่แล้ว ถ้าเธอพอใจจะไปกับฉันก็เตรียมตัวให้พร้อม ที่ฉันเลือกเธอเพราะเธอช่วยชีวิตฉันฉันก็แค่อยากจะตอบแทน แต่ถ้าเลือกที่จะจมปลักอยู่ในบ้านสัปปะหลังเคที่มีมนุษย์ป้าเป็นเจ้าของแบบนี้ก็ตามสบาย”
“…”
“หรือเธอคิดว่ามีใครช่วยให้เธอหลุดพ้นจากตรงนี้ไปได้ แฟนหมอของเธอที่มนุษย์ป้าพูดถึงน่ะเหรอ?”
“เขาไม่ใช่แฟนฉัน”
“ทั้งที่รู้สึกดีต่อกัน แต่ถูกกีดกันเพราะฐานะงั้นเหรอ?” ใบหม่อนเบือนหน้าหนี พ่นลมหายใจแรงๆ เขาคงได้ยินทุกอย่างแล้ว
“ไปอยู่กับฉันหนึ่งปี เงินจะเข้าบัญชีเธอล้านแปด ถ้าคิดว่าข้อเสนอของฉันมันโอเคก็ตัดสินใจซะ ถ้าไม่ไปฉันก็จะหาคนอื่นมาแทน”
“…”
“ไม่ต้องห่วงหรอกนะ เธอจะอยู่กับฉันเพราะงาน เพราะภารกิจเท่านั้น ฉันไม่รั้งเธอตลอดไปหรอก เธอจะได้กลับไปหาคนรักของเธออย่างแน่นอน”
**********************
เอาให้แน่นะพี่ไบรท์ เอาให้แน่ ว่าไม่สนเขาแน่ๆ ใช่ไหม 555555555 🧸
- ผู้เขียน
