คุณคู่หมั้นเป็นมาเฟีย

ปังๆ ปังๆ “สัดเอ๊ย!” เสียงสบถหยาบดังขึ้นเมื่อกระสุนจากฝ่ายตรงข้ามลอยละลิ่วมากระแทกท่อนแขนแกร่งของคนที่กำลังเตรียมจะสู้กลับ ลูกกระสุนปืนฝากฝังเข้าบริเวณต้นแขนอย่างจังจนร่างสูงเสียหลัก ดวงตาคมกริบตวัดมองพร้อมกับชักสีหน้าออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ “เฮียไบรท์โดนยิง!” “เฮียหนีไปก่อนครับ หนีไป!” โอม มือขวาคนสนิทกราดปืนไปด้านหน้าเพื่อยิงสกัดให้นายของเขาหนีไปก่อน ทั้งที่เลื่อนวันนัดส่งของ ทว่าเหมือนข่าวจะรั่วไหล มีคนในเป็นหนอนบ่อนไส้หรือเปล่ายังหาความจริงไม่ได้ รู้แค่ว่าตอนนี้รถที่ใช้ถูกยิงยางแตกไปสามล้อ ไปต่อไม่ได้จนต้องหลบลงข้างทาง “เฮียไบรท์หนีไป!” “ระวังตัวด้วย เอาตัวรอดกลับมาให้ได้ทุกคน นี่คือคำสั่ง!” น้ำเสียงดุดันพรั่งพรูออกมาจากปากพร้อมกับสบตาลูกน้องเรียงตัว “ครับนาย” เมื่ออีกฝ่ายตอบรับ คนโดนยิงที่แขนปลีกตัวออกไปอีกทางในจังหวะที่ลูกน้องอีกสามคนยิงสกัดให้ ตาคมตวัดมองบริเวณแขนที่มีเลือดสีแดงไหลอาบ กัดฟันกรอดข่มความหงุดหงิด หันมองออกไปในทิศทางที่กำลังหนี เหมือนจะเจอบ้านเพียงหนึ่งหลัง ด้านในมีไฟส่องสว่าง บ่งบอกว่ามีคนอยู่ไม่ใช่บ้านร้างแบบที่กำลังกังวล เสียงปืนจากทางด้านหลังเหมือนจะดังตามมาติดๆ กระตุ้นให้รีบตัดสินใจให้เร็วขึ้น ตาคมมองประตูบ้านสลับกับห้องเล็กๆ อีกห้องที่อยู่ข้างๆ กันคล้ายจะเป็นห้องน้ำ วินาทีสุดท้ายของการตัดสินใจเป็นจังหวะที่ประตูห้องน้ำถูกผลักออกมาพอดี “อ๊ะ!” ร่างบอบบางขาวสะอาดที่ห่อหุ้มเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพอหมิ่นเหม่เบิกตาโพลง ไบรอันกัดฟันสบตากับอีกฝ่ายก่อนจะเดินหน้า ดันคนตัวเล็กเข้าไปในห้องน้ำอย่างเก่า หายเข้าไปพร้อมเขาพร้อมกับฝ่ามือใหญ่ที่ล็อกประตูทันที “คะ คุณ คุณเป็นใคร! ละ เลือด” “มีคนกำลังตามฉันมา ช่วยฉัน แล้วฉันจะตอบแทนเธอ” ร่างสูงเซถลาชิดร่างบางเมื่อเริ่มเสียเลือดมากขึ้น ในจังหวะที่พยายามสู้กับพิษของบาดแผล สัมผัสได้ถึงกลิ่นกายที่หอมสะอาดสะอ้าน กลิ่นหอมของสบู่อ่อนๆ ก่อนที่เสียงทุบประตูด้านนอกจะดังขึ้นรัวๆ ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “ใครอยู่ในนั้น ออกมา!” ร่างบอบบางสะดุ้งโหยง วินาทีนั้นมาเฟียหนุ่มกระชากร่างบางเข้าหาลำตัวก่อนจะใช้ฝ่ามือปิดปากของคนในอ้อมกอด จังหวะเดียวกันเสียงแหบพร่าจากปากคนเจ็บก็กระซิบคล้ายกำลังขอร้องเธอ “เธอ ช่วยฉัน…” ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “เปิด! ไม่เปิดกูถีบ!” จังหวะวัดใจในช่วงวินาทีสุดท้าย หญิงสาวข่มใจกัดฟันดันร่างสูงของคนเจ็บหลบมุมที่คิดว่ามองเห็นยากที่สุด กระชากเสื้อยืดที่เธอถอดก่อนอาบน้ำมาคลุมร่างสูงก่อนจะพุ่งไปยังประตูด้วยหัวใจที่กำลังเต้นโครมครามเพราะความหวาดกลัว แกร๊ก~ “ว้ายยย พี่! พะ พี่มาทำอะไรอ่ะ” ใบหม่อนสบตากับคนทั้งคู่ ฝ่ามือกระชับปมผ้าขนหนูเอาไว้แน่น หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนมันแทบหลุดออกมานอกเบ้า “มีใครหนีมาแถวนี้ไหม” “มะ ไม่ ไม่มี! พวกพี่หาใครคะ” “ถอยไปดีกว่า พี่ต้องการดูข้างในว่ามีใครอยู่ไหม!” ชายฉกรรจ์สองคนใช้แขนผลักคนตัวเล็กออกห่าง ทว่าเธอสู้ ยืนเผชิญหน้าแม้ขาจะสั่น แม้สภาพไม่เหมาะแก่การเจอใครเลยก็ตาม “พะ พี่ หนูยังโสดนะ ยังซิง ถ้าพ่อหนูลงมาเห็นว่าพี่มาเคาะประตูห้องน้ำบ้านหนูแบบนี้ พ่อหนูยิงหัวพี่แน่” “นี่กล้าขู่เหรอวะ” “พ่อหนูเมานะ ไม่มีสติ เห็นผู้ชายเข้าใกล้หนูไม่ได้หรอก พ่อยิงหัวพี่เละแน่ พ่อ!” “อ้าวเฮ้ย! หุบปากสิวะ” “พ่อ! มีคนมาแอบดูหนูอาบน้ำ!” เสียงหวานแผดร้องตะโกนก้อง ไม่ว่าผลลัพธ์มันจะออกมาเป็นยังไงก็ช่าง นี่คือวิธีเอาตัวรอดวิธีเดียวที่จะทำได้ในตอนนี้ “พ่อ!” “เฮ้ย ไป!” ชายฉกรรจ์สองคนถอยกลับอย่างหัวเสีย วิ่งกรู่ออกไปอีกทางเพราะตอนนี้พวกเขากำลังทำงานใหญ่ ไม่สะดวกที่จะมามีเรื่องกับใครจริงๆ “…คุณคะ” ใบหม่อนทรุดตัวลงประคองคนเจ็บ เห็นชัดว่าเลือดไหลออกมาเยอะมาก “คุณไหวไหมคะ คุณ! คุณได้ยินฉันไหม” “ชะ ช่วยฉัน!” เสียงแหบพร่ากระซิบบอกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่สติของอีกฝ่ายจะดับวูบลง “…ซี้ด~ แขนกู” เสียงครางในลำคอดังออกมาจากริมฝีปากของคนที่อยู่บนเตียงส่งผลให้ร่างบางในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นถลาไปที่เตียงอัตโนมัติ “คุณ เป็นไงบ้างคะ” “แขนฉัน” ตาคมหลุบต่ำ ซี้ดปากปรายตามองบาดแผลของตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์ “คุณโดนยิง กระสุนฝังในแต่ฝ่าออกเรียบร้อยแล้ว ฉันไม่แน่ใจว่าคุณเจออะไรมา คุณสะดวกไปที่โรงพยาบาลหรือเปล่าคะ” “พวกมันจะเก็บฉัน” “คุณไปมีเรื่องกับใครมา” ฝ่ามือเล็กอังหน้าผากของคนเจ็บเพื่อต้องการวัดความร้อนจากตัวเขา ไม่แน่ใจว่าเพราะพิษบาดแผลหรือเพราะป่วยอยู่แล้วก่อนจะมาโดนยิงอาการเลยแย่แบบนี้ แต่คำตอบที่ออกมาจากปากของเขาเมื่อสักครู่ เป็นคำตอบว่าเธอคิดถูกที่ไม่ส่งเขาไปที่โรงพยาบาล “หม่อน พี่ว่าทำแบบนี้ไม่ดีเท่าไหร่เลยนะ เราไม่รู้จักเขาเป็นการส่วนตัวนะ” นายแพทย์จากโรงพยาบาลดังวางมือแตะลงบนข้อมือขาว รู้ว่าเขากำลังช่วยคน แต่การช่วยแบบนี้มันไม่ถูกวิธี ดีไม่ดีรุ่นน้องอย่างใบหม่อนอาจจะเดือดร้อนไปด้วยก็ได้ “หม่อนขอช่วยเขานะคะพี่เคน เขาน่าจะต้องการความช่วยเหลือจริงๆ” ตากลมใสหันกลับมามองสบตา พานจะทำให้ใจอ่อนอยู่รอมร่อ “งั้นเราก็ควรพาเขาไปโรงพยาบาล” “พี่เคนก็ได้ยินแล้วไม่ใช่เหรอคะว่ามีคนตามเก็บเขาอยู่ และหม่อนก็เห็นกับตาว่ามีคนจะทำแบบนั้นจริงๆ” “หม่อน…” “ขอบคุณนะคะที่พี่เคนยอมมาช่วย พี่กลับเลยก็ได้นะคะ ขอบคุณมากๆ นะคะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นหม่อนรับผิดชอบเอง” “ทั้งที่รู้ว่าเขาอาจจะพาความเดือดร้อนมาให้หม่อนนี่นะ” “เอาเป็นว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้หม่อนรับผิดชอบเอง รับคนเดียวค่ะ หม่อนไม่ทำให้พี่เคนเดือดร้อนแน่นอน” “มันไม่ใช่แบบนั้นนะหม่อน…” เสียงพูดคุยของคนสองคนยังดังเข้ามาในโสตประสาทของคนที่นอนหลับตา ร่างกายที่เจ็บหนักได้รับการผ่าตัดเอากระสุนออกแล้ว แม้จะอยู่ในบ้านไม้เก่าๆ โทรมๆ หากเทียบกับที่ที่คนอย่างไบรอันเคยอยู่ แต่คนที่นี่กำลังช่วยชีวิตเขา นอกเหนือจากการผ่าตัด มีใส่ยาฆ่าเชื้อแบบหยอดน้ำเกลือ ร่างกายถูกเช็ดไล่ความร้อนของพิษไข้ออกเป็นระยะ แม้จะหลับตาแต่สิ่งเดียวที่สัมผัสได้คือฝ่ามือนุ่มๆ ที่คอยแตะตัวเพื่อวัดอุณหภูมิของร่างกาย และกลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวของใครบางคนซึ่งเป็นเจ้าของเสียงหวานที่คอยดังเข้ามาในโสตประสาทแม้เขาจะหลับตาอยู่ก็ตาม *********************** เจอกันครั้งแรกเฮียไบรท์ก็โดนจัดชุดใหญ่ไฟกระพริบ โดนลอบยิงแบบเก๋ๆ ส่วนน้องหม่อนคนสวยก็แสนดีปานนางฟ้านางสวรรค์ นี่คือว่าที่เมียในอนาคตที่เหมาะกับเฮียไบรท์ที่สุดแล้วค่ะ 5555555555 ทุกคนขาาา ฝากกดไลก์ ฝากคอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจให้กันหน่อยนะคะ 🧸🙏🏻