ฉันม่ายมาว
1921 คำ
อัทธกานต์ขับรถไปทำงานต่อแต่ตอนนี้เหมือนเขาไม่มีกระจิตกระใจทำงานแล้ว เขาเอาแต่คิดถึงใบหน้าของเธอ ที่ร้องไห้แล้วยังพูดจาตัดพ้อเขาจนทำให้เขารู้สึกผิดกับเรื่องที่ทำลงไป อรอุมาเดินเข้ามาเคาะประตูห้องเขาตั้งนานแล้วแต่เขาก็ยังไม่รู้ตัว
“อิท..นั่งเหม่ออะไรอยู่จ่ะ น้าเรียกตั้งนานแล้วนะ?”
เธอเดินเข้ามาและเคาะโต๊ะ 2 ทีเพื่อให้เขารู้สึกตัว
“ครับๆ เอ่ออ...น้าอรมีอะไรหรือเปล่าครับ?”
เขาสะดุ้งทันทีที่รู้สึกตัว
“น้าเห็นเลขาหน้าห้องคุณท่านบอกว่าเราออกไปข้างนอกกับคุณเมย์หรอ ไปไหนกันมาแล้วทำไมอิทถึงกลับมาคนเดียวละ?”
น้าอรมองหน้าเขาด้วยความสงสัย
“เอ่ออ...ผมพาเธอไปทานข้าวมานะครับ แล้วเธอก็มีนัดกับเพื่อนเลยขอตัวไปเลย” เขาพูดโกหกออกไปเพราะไม่กล้าพูดความจริงว่าเขาจูบเธอ จนเธอโกรธแล้วก็หนีไป
“อื้ม...ดีแล้วละจ่ะน้าดีใจนะที่อิทดูแลคุณเมย์ อิทต้องทำดีกับคุณเมย์ให้มากๆ นะ เธอเป็นลูกคุณท่านก็เหมือนกับเป็นลูกน้าด้วย”
“แต่คุณเมย์ไม่ได้เห็นเราเป็นแบบนั้นนี่ครับ เธอพูดอยู่ตลอดว่าเธอเกลียดพวกเรา คงไม่มีวันที่เธอจะยอมรับพวกเราได้”
เขามองหน้าน้าสาวด้วยความหนักใจ
“น้าเชื่อว่าความจริงใจของเราจะทำให้คุณเมย์ใจอ่อนลงได้ จริงๆ แล้วคุณเมย์เธอเป็นเด็กน่ารัก แต่คงเป็นเพราะเธอรักคุณพ่อของเธอมาก เธอคงรู้สึกเหมือนโดนแย่งความรัก เธอเลยทำท่าทางแล้วคำพูดที่ไม่ดีแบบนั้นนออกมา สักวันคุณเมย์จะต้องใจอ่อนแล้วเห็นเราเป็นครอบครัวของเธอ”
“กว่าจะถึงวันนั้นคุณอาคงไม่เป็นอะไรไปก่อนนะครับ...”
เขามองหน้าน้าสาวด้วยความหนักใจ
“น้าจะมาบอกอิทเรื่องนี้แหละ คุณท่านกับน้าคงไม่อยู่สัก 3 วันนะ เพราะคุณท่านต้องบินไปหาหมอเรื่องหัวใจเพื่อดูว่าการผ่าตัดเป็นยังไง จะได้มีเวลาเตรียมตัวถ้าถึงเวลาจริง น้าถึงอยากให้อิทช่วยดูแลคุณเมย์ในช่วง 3 วันที่น้ากับคุณท่านไม่อยู่”
“3 วันนี้ผมคงเหนื่อยน่าดูนะครับ ที่ต้องคอยนั่งตอบคำถามเธอเรื่องคุณอา”
“อย่าบอกเรื่องนี้กับคุณเมย์เด็ดขาดนะอิท คุณท่านไม่อยากให้คุณเมย์ไม่สบายใจ”
“คร๊าบบบบ ผมไม่บอกเธอหรอกครับ”
เขาพยักหน้ารับน้าสาว ถ้าเธอรู้คงเป็นห่วงพ่อเธอมากจนคุณอากังวลและคงผ่าตัดไม่ได้
น้าอรและพ่อของเธอต้องบินด่วนคืนนี้เลยโดยที่ยังไม่ได้บอกเธอ เพราะเธอไม่อยู่บ้านออกไปตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ พ่อเธอจึงฝากให้อัทธกานต์ช่วยดูแลลูกสาวในช่วง 3 วันนี้ แล้วกำชับป้าขวัญห้ามบอกเรื่องนี้กับเมย์ษญา อัทธกานต์ไปส่งน้าสาวแล้วพ่อของเธอที่สนามบินกลับมาถึงบ้านตอน 5 ทุ่มก็ยังไม่เห็นเธอกลับมา เขานั่งรอเธออยู่ที่ห้องนั่งเล่นอย่างร้อนใจ เพราะทุกคนติดต่อเธอไม่ได้เลยตั้งแต่ช่วงเย็น
“ป้าไปนอนเถอะครับ เดี่ยวผมรอเธอเองนี่ก็ดึกมากแล้วด้วย”
เขาหันไปหาป้าขวัญที่นั่งรอเมย์ษญาด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นรไรค่ะ คุณอิทนั่นแหละไปนอนเถอะ เดี่ยวป้าอยู่รอคุณเมย์เอง พรุ่งนี้คุณอิทต้องไปทำงานแต่เช้านะคะ”
“ไม่เป็นรไรครับ คุณอาฝากให้ผมดูแลคุณเมย์ ถึงผมขึ้นไปนอนผมก็คงนอนไม่หลับป้าขวัญไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมรอคุณเมย์ให้ ป้าขวัญไปนอนเถอะครับ”
“งั้นก็ได้ค่ะ ป้าฝากด้วยนะคะ”
ป้าขวัญยอมไปนอนตามที่เขาบอก เขาจึงหันไปมองนาฬิกาที่เวลาตอนนี้บอกเที่ยงคืนกว่าแล้ว
“เที่ยงคืนละ จริงๆ แล้วเวลานี้นางซินต้องกลายร่างแล้วก็ต้องกลับวังแล้วนะ. ไม่ซิอย่างคุณไม่น่าเป็นซินเดอเรล่าน่าจะเป็นแม่มดมากกว่า..”
เขาพูดกับตัวเองแล้วก็นึกขำขึ้นมา
เขานั่งรอเธอจนถึงตี 2 เธอก็ยังไม่กลับจึงรู้สึกร้อนใจลุกขึ้นเดินไปเดินมา แล้วก็ได้ยินเสียงรถเข้ามาจอดหน้าบ้านเป็นรถแท็กซี่ที่เธอนั่งมา พอประตูรถเปิดออกเธอก็
อ๊วกออกมาพอดี เขาจึงรีบเข้าไปพยุงตัวเธอไว้แล้วจัดการจ่ายค่าแท็กซี่ให้
“ยังดีนะที่แท็กซี่พามาส่งบ้าน ไม่ได้พาไปเข้าม่านรูดที่ไหน เพราะถึงไปจริงเธอก็คงไม่รู้หรอกเพราะเมาเละขนาดนี้...”
“ใคร.?”
เธอถูกพยุงตัวขึ้นมาแล้วหันมามองหน้าเขาที่ตอนนี้จำไม่ได้ว่าเขาเป็นใครเพราะภาพมันเบลอไปหมด
“คุณเดินดีๆ ซิครับ เดินเซแบบนี้เดี๋ยวก็ล้มกันพอดี”
เธอเดินเซไปเซมาจนตัวเขาที่พยุงตัวเธออยู่จะล้มตามไปด้วย และด้วยชุดของเธอที่ดูโป๊เพราะมันโชว์ทั้งส่วนบน ส่วนเอว จนเขาจับตัวเธอไม่สะดวก
“แต่งตัวแบบนี้ออกไปข้างนอกได้งไงก็ไม่รู้ นี่เสื้อเส้นแค่นี้โดนกระชากก็ขาดแล้ว แล้วเสื้อจะหดไปไหนเนี้ยะ... เอาวะ จับลำบากดีนักอุ้มมันเลยละกัน”
เขาตัดสินใจอุ้มเธอด้วยแขนทั้ง 2 ข้าง เธอยกมือขึ้นมาโอบรอบคอเขาไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองตกจนเขาตกใจก้มลงมามองใบหน้าของเธอนิ่งๆ
“คุณเมาก็ดีเหมือนกันนะดูไม่มีฤทธิ์ดี”
เขามองหน้าเธอที่ตอนนี้ซบอยู่ที่อกเขา แล้วพาเธอเดินขึ้นมาส่งที่ห้องวางลงบนเตียงด้วยท่าทางที่ทุรักทุเรมาก เขาวางเธอลงบนเตียงแล้วแต่มือเธอที่โอบรอบคอเขาก็ยังไม่ปล่อย
“คุณเมย์ ปล่อยครับ เดี่ยวผมไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ คุณเมย์ครับ...”
เขาพยายามแกะมือเธอออก แต่เธอก็กอดคอเขาแน่นจนหน้าเขาอยู่ใกล้หน้าเธอแค่คืบ
“เชน เมย์ยังม่ายอยากกลับเลย เมย์ไม่อยากกกลับบ้าน คุณพ่อไม่รักเมย์แล้ว...”
เขามองหน้าเธอนิ่งๆ ที่พูดออกมาแบบไม่มีสติ
“คุณอารักคุณมากนะครับ คุณอาทำทุกอย่างเพื่อคุณ...”
เขามองหน้าเธอนิ่งมองริมฝีปากบางที่เขาเพิ่งได่ลิ้มรสไปเมื่อกลางวัน เขายังจำได้ว่ามันหวานนุ่มลิ้นจนเขาไม่อยากลืม เขาจัองหน้าเธอจนเคลิ้มเผลอโน้มหน้าลงไปใกล้ปากเธอ...แต่ก็ต้องสะดุ้งตัวเพราะเขาไม่อยากถลำลึกไปมากกว่านี้ จึงพยายามแกะมือเธอออกอีกครั้ง
“ผมไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวเช็ดหน้าให้ คราบอ๊วกแล้วกลิ่นจะได้หายแล้วกัน”
เขาพูดทั้งที่เธอไม่ได้สติแล้วก็เดินไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดให้เธอ
แล้วเขาก็เดินออกมาพร้อมผ้าชุบน้ำเล็กๆ 1 ผืน แต่สภาะคนที่นอนอยู่บนเตียงทำให้เขาช็อคไปเลย
“นี่จะยั่วกันใช่ไหม.”
เขาเดินออกมาเห็นสภาพเธอที่นอนหงายเสื้อเปิดไปเกือบถึงหน้าอก เสื้อสายเดี่ยวก็หล่นลงมาอยู่ที่ไหล่ กระโปรงที่ใส่ก็เปิดมาถึงช่วงสะโพกเกือบเห็นแพนตี้ตัวน้อย
“แต่งตัวบ้าอะไรเนี้ย ใส่แบบนี้ทีหลังถอดไปเถอะ ชุดบ้าอะไรปิดได้แค่นิดเดียวเอง”
เขาพยายามไม่มองส่วนที่มันโชว์ออกมาแล้วเอื้อมมือไปหยิบสายเสื้อขึ้นไปที่เดิม ดึงชายเสื้อแล้วกระโปรงลงให้เรียบร้อย
“ค่อยยั่งชั่ว เห่อออ...”
เขาหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช้ดให้เธอเช็ดไปตามซอกคอขาว แล้วก็กลืนน้ำลายลงไปด้วยเขาจึงรีบสะบัดให้ออกจากหัวแล้วรีบเช็ดให้เสร็จ
“เชน..อย่าทิ้งเมย์นะ เชนเป็นคนเดียวที่รักเมย์มาตลอด อย่าทิ้งเมย์ไปไหนนะ”
เธอลืมตามองหน้าเขาด้วยอาการสลึมสลือโดยไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใคร เธอจับมือเขาไว้แล้วลุกขึ้นนั่ง
“คุณเมย์ จะลุกทำไมครับ?”
“ถ้าเมย์ยอมเป็นของเชนสัญญาได้มั้ยจะไม่ทิ้งเมย์ไปไหน.?”
เธอเอื้อมมือไปจับที่ใบหน้าของเขา
“เอ่ออ คุณเมย์ครับผมว่าคุณเมามากแล้วนะครับ ผมคงไม่ใช่คน...อื้มมมม”
เธอจูบเขาทันทีโดยไม่ฟังว่าเขาจะพูอะไร เขาตกใจกับสิ่งที่เธอทำเขานั่งนิ่งไม่กล้าจูบตอบ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน เธอเห็นเขาไม่จูบตอบจึงพยายามดุนลิ้นเข้าไปในปากดูดปากจนเขาเริ่มเคลิ้มไปกับรสจูบของเธอ ผลักตัวเขานอนลงที่เตียงจนเขาเริ่มรู้สึกตัวเพราะมันคงมากไปถ้าเกินเลยไปกว่านี้
“คุณเมย์ อย่าครับ....”
เขาพยายามดันตัวเธอออกแต่เธอก็จับมือเขาไว้ทั้ง 2 ข้างแล้วล็อกไว้เหนือหัว เธอก้มลงไปจูบเขาอีกครั้งแล้วสอดเรียวลิ้นอุ่นชื้นแทรกเข้าไปล่วงล้ำในโพรงปากเขา เขาเริ่มทนไม่ไหวกับรสจูบที่เธอมอบให้เขาจูบตอบเธออย่างดูดดื่มสอดลิ้นกวาดความหวานเรียกร้องให้เรียวลิ้นเล็กๆ เกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเขา
“อื้มมมม เชน”
เธอละริมฝีปากออกแล้วลากมันลงมาที่ซอกคอเขาแล้วใช้มือทั้ง 2 ข้างดึงชายเสื้อเขาขึ้นจนเผยให้เห็นหน้าอก เขาผง๊กศีรษะขึ้นมามองการกระทำของเธอ
“คุณเมย์พอเถอะครับ คุณเมานะครับ อื้อมมมม คุณ...อย่าครับ ...”
เขารู้สึกตื่นเต้นจากสัมผัสที่เธอมอบให้บวกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปนั้นทำให้เธอดูกล้ามากและไม่รู้ว่าคนที่เธอกำลังทำอะไรด้วยอยู่เป็นใคร
“ถ้าคุณสร่างเมาแล้ว คุณจะไม่เสียใจใช่มั้ย คุณปล้ำผมนะคุณเมย์ อื้มมมม ถึงผมจะอยากขัดขืน ผม...อื้มมม ก็สู้แรงคุณไม่ไหวจริงๆ .... อื้มมม”
เขาพูดออกมากับเธอแต่ตอนนี้ดูเธอจะไม่ได้สติแล้วเพราะเธอไม่รู้ว่าเขาคนนี้เป็นใคร รู้แค่ว่าเธอยอมมีอะไรกับผู้ชายที่รักเธอ เขาจะไม่มีวันทิ้งเธอถ้าเธอยอมมอบกายให้
“คุณเมย์....”
“อื้มมมมมมม”
“นี่ครั้งแรกของคุณหรอ ...ผมหวังว่าพรุ่งนี้คุณคงไม่ฆ่าผมนะ”
เขาทั้งคู่ไปถึงสวรรค์พร้อมกันเธอนอนหลับไม่ได้สติไปแล้ว เขาจึงลุกขึ้นหันมาห่มผ้าห่มให้เธอแล้วก็ใส่เสื้อผ้าให้ทั้งเธอและเขาจนเสร็จเรียบร้อยแล้วเดินออกจากห้องไป
“เชน อย่าทิ้งเมย์ไปไหนนะ ฮือออ”
- ผู้เขียน
