หลังจากที่เขาช่วยเธอให้ปลอดภัยได้ เขาก็เอาแต่นั่งปลอบเธอเพราะเธอร้องไห้ด้วยความกลัว เธอยอมรับว่าเมื่อกี้เธอกลัวมากกลัวจนมือไม้สั่นไปหมด ถ้าเธอพลาดลื่นตกไปได้ ในตอนนั้น เธอคิดว่าเขาก็คงสมน้ำหน้าเธอที่ได้เห็นเธอเจ็บตัว
“คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ ไหนผมดูหน่อย”
เขาดันตัวเธอออกจากอ้อมกอดแล้วจับมือเธอขึ้นมาดูจนเห็นรอยแดงที่ฝ่ามือเธอ
“มือคุณมีเลือดออกด้วย เดี๋ยวผม.”
“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน”
เธอดึงมือกลับอย่างเร็วแล้วรีบลุกขึ้นยืน ปาดน้ำตาตัวเองอย่างลวกๆ
“เพราะนายนั่นแหละทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้ ถ้านายไม่ขังฉันไว้ในห้อง ฉันก็ไม่ต้องปีนหน้าต่างออกไป แล้วมือฉันก็ไม่ต้องมาเจ็บแบบนี้ด้วย”
เขาลุกขึ้นยืน แล้วทำหน้าหงุดหงิดที่โดนเธอพูดกระแทกใส่หน้าแบบนั่น
“ทำคุณบูชาโทษจริงๆ ผมเป็นคนช่วยคุณนะ แล้วก็ไอ้ที่คุณเจ็บตัวแบบนี้ก็เป็นเพราะตัวคุณเอง ที่ทำตัวเหมือนเด็กๆ นะ ไม่ใช่ผม”
เธอเริ่มไม่พอใจ
“แล้
