“เจ้าว่าอย่างไรนะ ผู้ใดมาขอพบข้า”
“เอ่อ คุณหนูใหญ่สวีขอรับ ตอนนี้นางรออยู่หน้าค่าย”
“…อืม ให้นางไปรอที่กระโจมกลาง แล้วตามคนมาอยู่กับข้าสักสองสามคน” เจี้ยนอี้โจวอยากรู้จุดประสงค์ของสวีเสี่ยวปิง เพราะตั้งแต่ที่เขาย้อนกลับมา ก็ไม่เคยไปขอพบนางอีก นางเองก็ไม่ได้นัดพบเขาเช่นกัน กระนั้นก็กลัวว่าเรื่องนี้จะไปถึงหูคนรัก จึงต้องหาทางกันไว้ก่อน
“ได้ขอรับ” เมื่อลูกน้องออกไป แม่ทัพหนุ่มก็เก็บเอกสารสำคัญไว้เป็นอย่างดี ก่อนจะไปพบสวีเสี่ยวปิงที่กระโจมกลาง
“ท่านแม่ทัพ”
“เชิญตามสบายเถิด คุณหนูมาพบข้ามีเรื่องอันใดหรือ” ทันทีที่อี้โจวเปิดกระโจมเข้ามา ก็พบว่าหญิงสาวนั่งรออยู่ พร้อมกับอาหารมากมายบนโต๊ะ เยื้องไปด้านหลังก็มีนายทหารสองคนยืนเฝ้าอยู่
“เอ่อ เสี่ยวปิงมิได้มีเรื่องเร่งด่วนอันใดเจ้าค่ะ เพียงแต่ได้ยินว่าท่านแม่ทัพบาดเจ็บกลับมา จึงแวะเอาอาหารและยาบำรุงกำลังมาให้”
“หึๆ คุณหนูสวีช่างมีน้ำใจนัก ขน
