บทที่3.ความทรงจำร้ายๆ

1514 คำ

“อูยยย เร็วๆ เลย...อ่าว์!!” ดารัณก็ยังพยายามอวดอำนาจ แม้คนคุมเกมครั้งนี้คือคำแปง หนุ่มกลัดมันออกแรงเต็มที่ เป็นความตื่นเต้นปนความเร้าใจ เมื่อเวลานี้คือเวลากลางวันแสกๆ ที่หากมีคนงานหน้าโง่โผล่เข้ามา คงได้เห็นฉากเด็ดแบบคาตา ระหว่างนายสาวกับคนงานตัวดำ มือเรียวกดจิกผิวเนื้อที่บ่ากว้างจนปลายเล็บจมลึกลงไปในชั้นผิวหนัง เธอเสียวซ่านแทบแย่ เมื่อแรงกระทุ้งแต่ละครั้งทำให้เธอเสียวสะท้านได้ทุกครั้งร่ำไป เสียงกล้ามเนื้อที่หน้าขากระทบกับเนินนางดังสนั่น คำแปงเร่งความเร็วมากขึ้น เขากระทั้นตัวแรงๆ และส่งนายสาวไปสวรรค์ได้สำเร็จเป็นครั้งที่สองของวัน... “กรี๊ดดดดด...” เสียงร้องกรี๊ดของดารัณดังไปเข้าหูดลยาด้านนอก เด็กน้อยผวา!! มือที่กำกิ่งไม้ไว้ชะงักค้าง เรียวปากเม้มแน่น ความกังวลเต็มหน่วยตา แต่ก็เช่นเดิม...ดลยาไม่กล้าโผล่หน้าไปดู แม้จะอยากรู้สิ่งที่เกิดขึ้น แต่ความกลัวดารัณมีมากกว่า “คุณดล...มานั่งทำอะไร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม