“คุณเข้ามาได้ยังไงลิซ่า!!” สาวสวยทรงสะบึม หนึ่งในคู่ขาหลายๆ คนของเขาอีกเช่นกัน
หล่อนยิ้มหวาน ไม่สะท้านกับสายตาคมดุของเจ้าของห้องสักนิด การ์ดใบหนึ่งในมือหล่อน คือคำเฉลยอย่างดี
ธรรวาพ่นลมหายใจแรง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาไม่พอใจการทำงานของพนักงาน รู้สึกว่าความปลอดภัยของเขาน้อยลง เมื่อใครก็ตามที่ต้องการมาหาเขา มักจะถูกอำนวยความสะดวกอย่างดี แบบนี้เขาจะเสียเงินค่าส่วนกลางเพื่ออะไร? เมื่อแม้แต่ความสำคัญเรื่องคนนอก พวกเขาเหล่านั้นยังแยกแยะไม่ออก
“มาตามหัวใจค่ะ...ว่าแต่...เกิดอะไรขึ้นข้างนอกนั่นค่ะ”
หล่อนเดินผ่านพื้นสกปรกมา ภายในห้องโถงกลางห้อง มีขวดเหล้าเกลื่อนพื้น ข้าวของระเกะระกะ ไม่เป็นระเบียบ และมันผิดปกติจากที่เคยเป็น
“คุณกลับไปเถอะ ผมไม่มีอารมณ์”
ชายหนุ่มโบกมือไล่ เขาหลุบเปลือกตาลง ไม่สนใจสาวสวยทรงโตที่ยืนแอ่นอกท้าทายตรงหน้าสักนิด
แต่หล่อนกลับไม่สนใจ...ลิซ่าอมยิ้ม เธอกับธรรวามีค่ำคืนดื่ม
