แกร๊ก...
เลขาสาวเงยหน้าขึ้นมองผู้ที่กำลังก้าวออกมาจากห้อง พอเห็นเป็นหญิงสาว เธอก็รีบหยิบเอาซองจดหมายที่ใส่เช็คที่คุณย่าฝากไว้ให้เธอ รีบเดินออกมาขวางข้างหน้า แล้วยื่นซองนั้นตรงหน้าของเธอทันที ดอกไม้มองหน้าเลขาสาวอย่างงง ๆ
“คุณย่า ท่านฝากไว้ให้คุณค่ะ” ดอกไม้เหลือบมองแต่เห็นเป็นจดหมายปิดผนึกแน่นหนาจึงรับเอาไว้ ก่อนจะเก็บมันลงกระเป๋า ก้าวขายาว ๆ ตรงไปตามทางเดิน ที่เธอมั่นใจว่าเป็นทางลงไปด้านล่าง
“ดอกไม้ รอพี่ก่อน” เขาเรียกเธอ ก่อนจะวิ่งมาสุดตัว
ตรินัยคว้าจับมือเธอเอาไว้อีกครั้งหนึ่ง ตอนนี้เธอนิ่งเงียบ เหนื่อยล้าเกินไปที่จะต่อล้อต่อเถียงกับผู้ชายคนนี้ เธอยอมเดินตามตรินัยลงไปที่จอดรถ และยอมให้เขาไปส่งโดยง่าย หากไม่ยอม เธอก็คิดว่าเรื่องก็ยังคงไม่จบ
ทั้งสองต่างนิ่งเงียบไปตลอดเส้นทาง ดอกไม้นั่งมองออกไปนอกหน้าต่างอีกด้านหนึ่ง เวลาเขาหันมามองจะสบตากับเธอใน
