“ขอตัวก่อนนะคะ” เธอพูดจบรีบเดินจ้ำอ้าวเข้าห้องนอนของตัวเองทันที ปล่อยให้หนุ่มเทมป์นั่งเอ๋อ
ดรูว์หัวเราะเยาะออกมา
“เฮ้ย... ดูจริงจังนะมึง” ดรูว์แซว
“กูมีเรื่องต้องเคลียร์กับเขา มึงไม่น่ามาขัดจังหวะ กำลังจะได้เรื่องอยู่แล้วเชียว” เขาว่าเพื่อน
“อ๋อเหรอ แต่เมื่อกี้ที่กูเห็น เหมือนเขากำลังจะเอาเรื่องมึงอยู่นะ” ดรูว์พูด
“อ้าว ดอกไม้ไปไหนแล้วคะ” ทับทิมถามหาเพื่อน สองหนุ่มทำปากบุ้ยใบ้ไปทางประตูห้อง
“ดอกไม้เขาเป็นคนจริงจังนะคะ แล้วก็ค่อนข้างซีเรียส และถ้าเธอได้เอ่ยว่าไม่แล้ว คงยากค่ะ” ทับทิมบอกตรินัยออกไปแบบนั้น ชายหนุ่มถึงกลับพูดไม่ออก
“เจ็บแปลบขึ้นมาทันที อกหักใช่ไหมแบบนี้” ดรูว์ร้องเพลงขึ้นมาเสียอย่างนั้น มองหน้าเพื่อนแบบล้อเลียน
“เออ” เขาพูดสบถออกมาแบบเสียอารมณ์ ก่อนจะเดินตรงไปเคาะประตูห้อง
