บทที่ 14 คุณ​ป๋า​ไม่อยู่​หนูร่าเริง​

1401 คำ

“คุณป๋า ผึ้งเหนื่อยแล้วอยากอาบน้ำนอนแล้ว” “ได้ไง ป๋ายังไม่ได้ปล่อยในใส่หนูเลย” ผมช่วยให้เธอเสร็จไปแล้วรอบหนึ่ง ส่วนเธอยังไม่ได้ช่วยให้ผมมีความสุขเลย อยู่ ๆ จะมาชิ่งหนีได้ยังไง ผมไม่ยอมหรอก “หันหน้ามาแล้วขึ้นคร่อมบนตักป๋า” “ไม่เอา อื้อ...คุณป๋า” ผมอุ้มคนร่างเล็กให้หันมานั่งคร่อมบนตักของผม เธอมัวแต่อิดออด ผมยกสะโพกมนขึ้นเล็กน้อยแล้วจับเจ้าลูกรักตัวเขื่องที่พร้อมออกรบถูไถเบา ๆ ตรงช่องรักของเธอ สองแขนเล็กยกขึ้นมาโอบกอดรอบลำคอของผม พลางซบหน้าหวาน ๆ ลงบนหน้าอกแกร่ง ในตอนที่ผมพยายามดันเจ้าลูกรักเข้าไปในช่องทางคับแคบที่มีน้ำใส ๆ ไร้สีเป็นตัวเบิกทาง ปึก! “อื้อเจ็บ!!” “อ้าขาออก” ผมออกคำสั่งกับเธอเสียงนิ่ง ๆ เพราะน้ำผึ้งหุบขาตัวเองไว้ ทำให้ผมขยับเอวเข้าออกลำบาก น้ำผึ้งเอาแต่ส่ายหน้าไปมารัว ๆ การที่เธอไม่พยายามเรียนรู้ท่าใหม่ ๆ มันทำให้ผมหงุดหงิด ผมจึงดันร่างของเธอให้นอนลงแล้วจับแยกสองขาอ้าออกกว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม