“เลียมันให้หมดคารีน่า อูย มะ มันอร่อยนะ ลองกินดู” เขาบอกนางเสียงสั่น
คารีน่าก็แสนเชื่อฟัง นางดูดกินน้ำอมฤตสีขาวขุ่นลงคอไม่ให้หยดทิ้งเสียของจนสะอาดเอี่ยม สีหน้าบ่งบอกว่าชอบรสชาติมาก
“อืม ข้าชอบมัน มันอร่อยยอดเยี่ยม ข้าอยากกินอีก”
คารีน่าดูดปลายยอดอย่างติดใจ นางใช้มือรูดขึ้นลงให้น้ำอมฤตไหลออกมาอีก พ่อมดหนุ่มสูดปากครางรีบปัดมือน้อยออกก่อนที่เขาจะโดนนางดูดจนแห้งเหือดหมดตัว
“พอก่อน มันไม่ได้ผลิตออกมาได้ตลอดเวลา เจ้าต้องรอก่อน”
“ต้องรอ ว้า แล้วเมื่อไหร่ข้าจะได้กินอีก ข้าชอบมันนะ” คารีน่าทำหน้าผิดหวัง
“เจ้ากินน้ำอมฤตของข้าไปแล้ว ตอนนี้ให้ข้ากินน้ำหวานจากตัวเจ้าบ้างได้ไหม”
พ่อมดหนุ่มร้องขอบ้าง เขามองหน้าของนางไม้สาวแล้วกระตุกยิ้มเอ็นดู นางช่างไร้เดียงสาแสนซื่อน่ารักเหลือเกิน
“ตัวข้าไม่มีน้ำหวานหรอก”
คารีน่าส่ายหน้าปฏิเสธ นางไม่เคยรู้ว่าตัวนางมีน้ำหวานให้เขากินได้ด้วย เขาจะกินน้ำห
