“พอกันทั้งผัวทั้งเมีย ข้าควรจะช่วยพวกเจ้าดีไหม หรือปล่อยให้พวกนกอสูรฆ่าตายยกฝูง”
พ่อมดหนุ่มรำพึงออกมาด้วยความหงุดหงิดใจ ยามหน้าสิ่วหน้าขวานศัตรูยกทัพมาล้อมเมืองแบบนี้ ยังมีอารมณ์เริงร่าสมสู่กันอีก ขณะมองร่างงามโยกย้ายไปมาบนร่างของราชา คิ้วดกขมวดนิ่วเมื่อจำได้ว่านางวิหคนารีตนที่กำลังพัดวีให้ทั้งสองคือเอวานางวิหคนารีที่เขาเคยช่วยไว้นั่นเอง ไม่นึกว่าพอกลับมาบ้านเมืองตัวเอง จะกลายมาเป็นนางกำนัลรับใช้ราชาวิหค เขามองดูราชากับนางบำเรอสมสู่กันจนเสร็จสม ราชาก็โบกมือไล่ให้นางวิหคนารีตนนั้นออกไป
“ออกไปได้แล้ว ข้าอยากพักผ่อน เอวาเจ้าคอยพัดให้ข้าจนกว่าข้าจะหลับ”
นางวิหคนารีนางนั้นออกไปจากห้อง โดยปล่อยให้เอวาปรนนิบัติราชาต่อ
“เอวา เมื่อไหร่เจ้าจะยอมให้ข้าเปิดพรหมจรรย์เสียที เลยกำหนดมาตั้งเดือนกว่าแล้วนะ เจ้าไม่ปรารถนารสสวาทบ้างหรือ มันจะทำให้เจ้าเป็นหญิงเต็มกาย สุขสมจนเจ้าขาดมันไม่ได้ มาเถอะ มาใ
