ตอนที่ 9.
1472 คำ
“ข้าบ้ากามเฉพาะกับเจ้าคนเดียว หญิงอื่นข้าทำไปตามหน้าที่ เพื่อรักษาเผ่าพันธุ์พ่อมดแม่ดของเราไว้เท่านั้น”
ราชาขยับมากอดรัดร่างงามของราชินีอย่างออดอ้อน ยามปกติราชาจะดูดุดันเคร่งขรึมต่อหน้าบรรดาพ่อมดแม่มดในปกครอง ต่อยามที่อยู่เพียงลำพัง ราชาพ่อมดก็คือคนช่างอ้อนดีๆ นี่เอง
“ท่านคิดว่าพ่อมดคีออสจะได้รับบทเรียนอะไร จากการทำภารกิจครั้งนี้บ้างไหม”
ราชินีเอนกายแนบร่างหนา มองดูพ่อมดหนุ่มที่ยังเริงร่ากับนางผลไม้สาวแล้วเกิดความรู้สึกร้อนรุ่มในกายขึ้นมา
“ก็คงจะมีบางสิ่งทำให้เขาเปลี่ยนไปบ้างแหละ ดูพ่อมดไคทัส กับพ่อมดคาไลน์สิ พวกเขาได้รู้จักการรักผู้อื่น คีออส เองก็คงจะได้รับบทเรียนอะไรจากดินแดนหรรษาบ้าง เจ้าอย่าห่วงเขาเลย ปล่อยพวกเขาทำหน้าที่ของเขาไป ส่วนเจ้ามีหน้าที่ทำให้ข้ามีความสุข ก็จงทำหน้าที่ของตัวเองได้แล้ว ดูสิข้าต้องการเจ้ามากแค่ไหนรู้ไหม ราชินีของข้า”
ราชาหมุนร่างงามของราชินีให้หันมาสบตา จับมือน้อยมากุมตรงกลางกายที่กำลังโป่งพองร้อนเร่าด้วยความปรารถนา บ่งบอกให้รู้ว่าตอนนี้เรื่องของพ่อมดคีออสไม่สำคัญเท่าเรื่องของเราสองคน
“คนบ้ากาม วันนี้ท่านเสพสมกับนางแม่มดที่มาถวายตัวไปสิบนางยังไม่อิ่มหนำอีกหรือ ข้านึกว่าท่านอิ่มจนจุกเสียแล้ว ข้ากลับมาทันตอนที่ท่านกำลังเสพสมกับพวกนางอยู่นะ”
ราชินีย่นจมูกเข้าใส่ต้นตำหรับความบ้ากามแห่งดินแดนเวทมนตร์อย่างหมั่นไส้
“เจ้าก็รู้ว่าไม่มีนางแม่มดตนไหน ทำให้ข้าอิ่มเอมได้เท่าเจ้าหรอก”
ราชาขยับมากอดรัดราชินีของตนอย่างออดอ้อน พลางลูบไล้เรือนร่างสคราญโฉมปลุกเร้าให้นางคล้อยตาม
“คนบ้า ไม่ต้องมาทำพูดดีเลย ท่านมีแรงเยอะนักก็มาทำให้ข้ากรีดร้องเสียดีๆ พาข้าไปสิ”
ราชินีสะบัดค้อนไปทีหนึ่งแต่ก็ยอมตามใจราชา เพราะหากเขามีความสุขนางก็มีความสุขไปด้วย ปล่อยให้พ่อมดคีออสทำภารกิจของเขาต่อไป ค่อยมาดูเหตุการณ์ต่อจากนี้ทีหลังก็ได้ ราชินีโบกมือให้ภาพในกระจกเลือนหายไป ขณะที่ราชาช้อนอุ้มร่างงามพาไปยังเตียงนุ่ม จากนั้นเสียงครวญครางก็ดังกระหึ่มขึ้นท่ามกลางกลิ่นไอแห่งความสุขที่กระจายไปทั่วดินแดนแห่งเวทมนตร์
พ่อมดคีออสสำราญกับนางผลไม้สาวอยู่นานถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน เขาเสพสมกับพวกนางทุกนางจนครบทั้งต้น เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางความสุขที่ยากจะหยุดยั้งได้ กว่าพ่อมดหนุ่มจะตัดใจจากความสุขของพวกนางผลไม้ได้ก็วนเวียนเสพสมพวกนางอยู่หลายต่อหลายรอบ
“เสียดายที่ข้าต้องทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้สำเร็จเสียก่อน ไม่อย่างนั้นข้าจะอยู่เสพสมกับพวกเจ้านานๆ รอข้าก่อนนะนางผลไม้แสนสวยของข้า” เขาเอ่ยลาพวกนางด้วยความอาลัยอาวรณ์
“ท่านพ่อมด พวกข้าจะรอคอยท่านอยู่ที่นี่ โปรดกลับมาหาพวกข้าเร็วๆ นะ”
นางนารีผลพากันหลั่งน้ำตาอาลัยรสสวาทจากพ่อมดหนุ่ม แต่ไม่อาจรั้งเขาไว้ได้
“หลังจากข้าจัดการกับพวกปีศาจกามารมณ์และพวกนกอสูรแล้ว ข้าจะกลับมาหาพวกเจ้าอีก”
พ่อมดคีออสตัดใจเดินหนีพวกนางออกมาพ้นเขตเวทย์ ที่เขาร่ายไว้ป้องกันต้นนารีผล เขาตั้งหน้าตั้งตาเดินทางสำรวจไปทัวดินแดนหรรษาเพื่อตามล่าปีศาจกามารมณ์และนกอสูร เขารู้ว่าพวกนกอสูรมีรังอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ทางทิศเหนือใกล้กับดินแดนวิหค หากจะกำจัดพวกมันแบบยกรังทิ้งต้องเดินทางไปยังที่อยู่ของพวกมันแล้วกำจัดทิ้งทีเดียวให้สิ้นซาก ส่วนปีศาจกามารมณ์นั้นพวกมันไม่อยู่รวมกันเป็นฝูงเหมือนนกอสูร มันชอบอยู่เพียงลำพังและออกล่าเหยื่อเองจึงยากจะกำจัดทิ้งในคราวเดียว ต้องตามล่าและกำจัดทีละตัวจนหมด
“หึ เจ้าปีศาจกามารมณ์ ข้าฆ่าพวกเจ้าทิ้งหลายตัวแล้ว เมื่อไหร่จะหมดเสียที”
พ่อมดคีออสมองกองขี้เถ้าของปีศาจกามารมณ์ที่ถูกเขาใช้พลังเวทย์เพลิงเผาจนตาย พ่อมดหนุ่มใช้ลูกแก้ววิเศษเป็นสื่อในการตามล่าตัวปีศาจร้าย ลูกแก้วสีดำจะลอยนำทางไปยังที่ๆ มีปีศาจกามารมณ์อยู่ และหลายครั้งที่มันกำลังกินเหยื่อเขาได้กำจัดมันก่อนที่จะฆ่าเหยื่อสำเร็จ ช่วยชีวิตบรรดาสัตว์เพศเมียในดินแดนหรรษาไว้หลายตัว ลูกแก้ววิเศษยังคงนำพาพ่อมดคีออสไปหาตัวปีศาจร้าย เขากำจัดมันทิ้งไปหลายตัวแต่ไม่ยอมหมดเสียที เวลาผ่านไปนับสิบวันก็ยังกำจัดไม่หมด จนเหนื่อยล้า
“ข้าจะทำยังไงถึงจะกำจัดปีศาจกามารมณ์หมดเสียทีนะ”
พ่อมดหนุ่ม นั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ด้วยความหงุดหงิด เขามองซากขี้เถ้าของปีศาจแล้วใช้ลูกแก้วไปสูบเถ้าเก็บรวมรวบไว้ ลูกแก้วขยายขนาดจากเดิมจนใหญ่เท่าลูกมะพร้าวลูกหนึ่งจากขนาดเดิมเท่ากับไข่นก บ่งบอกว่าเขาได้ฆ่าปีศาจกามารมณ์ไปจำนวนมาก หลายวันมานี้เขาไล่ล่าพวกมันจนแทบไม่ได้หยุดพัก ร่างกายไม่ได้เหนื่อยล้าจากหน้าที่นี้ แต่มันหิวโหยรสสวาทที่ห่างหายไป หากทำภารกิจไม่สำเร็จเขาจะไม่ยอมกลับไปหาพวกนางนารีผล รสสวาทของพวกนางยังตราตรึงอยู่ในความคิด เขาอยากเสพสมกับพวกนางอีกครั้งให้หายอยาก แต่เมื่อได้สัญญากับตัวเองไว้จึงไม่ยอมละเมิดความตั้งใจนั้น สู้อดทนด้วยความงุ่นง่าน
โฮก โฮก โฮก !!!
เสียงบางอย่างดังขึ้นไม่ไกลจากที่พ่อมดคีออสนั่งอยู่ ทำให้เขารีบลุกขึ้นโบกมือเรียกลูกแก้ววิเศษสีดำขึ้นมาดู มันไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย แสดงว่าไม่มีปีศาจกามารมณ์อยู่แถวนี้ แต่เกิดอะไรขึ้น พวกสัตว์ถึงได้พากันส่งเสียงร้องแตกตื่น พ่อมดหนุ่มเหาะขึ้นบนฟ้าพาตัวเองไปยังทิศของต้นเสียง แล้วเขาก็พบกับภาพที่ทำให้ต้องยืนตกตะลึงมอง กลางป่าโปร่งมีร่างของสัตว์สองตัวกำลังต่อสู้กัน ตัวแรกรูปร่างของมันเป็นเสือโคร่งสีเหลืองลายพาดกลอนแต่มีปีกงอกอยู่กลางหลังเป็นเสือที่มีปีก มันกำลังต่อสู้อยู่กับสัตว์อีกตัวที่มีรูปร่างครึ่งคนครึ่งเสือ ท่อนบนเป็นผู้หญิงท่อนล่างกลับเป็นมีลายและหางเหมือนเสือ นางมีใบหน้างดงามเหมือนเทพธิดา มีทรวงอวบใหญ่น่ามอง เจ้าเสือมีปีกไล่ต้อนเหยื่อของมันที่วิ่งหนีไปมาอย่างสนุกสนาน ก่อนที่อีกฝ่ายจะถูกมันกระโจนเข้าชนจนล้มกลิ้งลง แล้วถูกเจ้าเสือคร่อมทับเอาเท้ากดท้องไว้ไม่ให้ดิ้นหนี
“ไอ้พยัคฆ์วิหค ฆ่าข้าสิ ข้าไม่ยอมให้เจ้ารังแกข้าง่ายๆ หรอก”
นางเสือสาวตวาดเข้าใส่อย่างไม่ยอมแพ้ แม้จะตกเป็นรองแต่นางยังสู้ไม่ถอยพยายามดิ้นรนหนีเอาตัวรอด นางคือพยัคฆ์นารีครึ่งคนครึ่งเสือสัตว์อีกชนิดของดินแดนหรรษา นางออกมาล่าเหยื่อเพียงลำพังแล้วพบกับเจ้าพยัคฆ์วิหค มันพยายามเข้ามาขอสมสู่ด้วยแต่นางไม่ได้ปรารถนาในตัวสัตว์น่าเกลียดเช่นมัน แม้จะมีพวกพยัคฆ์นารีหลายตัวสมสู่กับพยัคฆ์วิหคก็ตาม แต่ไม่ใช่นาง นางจึงวิ่งหนีมันแต่มันยังตามไล่ล่านางไม่ยอมลดละ พวกพยัคฆ์วิหคมีแรงกำหนัดรุนแรงมาก หากเกิดอารมณ์อยากสมสู่แล้วไม่ได้สมใจมันจะไม่ยอมปล่อยเหยื่อของมันจนกว่าจะได้สมสู่ มันไล่ต้อนนางจนมาถึงที่นี่ นางพยายามต่อสู้กับมันแต่ด้วยพละกำลังที่น้อยกว่าทำให้นางตกเป็นรองมัน
“โฮก นางเสือสาว เจ้าหนีไม่รอดหรอก ยอมให้ข้าสมสู่เสียดีๆ ข้าอยากได้เจ้าจนทนไม่ไหวแล้ว”
เจ้าพยัคฆ์วิหคก้มลงมาเลียใบหน้างดงามด้วยความหื่นกระหาย มันมองทรวดทรงองค์เอวของนางเสือสาวแล้วเกิดกำหนัดขึ้นในกาย หากไม่ได้สมสู่กับนางมันคงขาดใจตายแน่ ธรรมชาติของพยัคฆ์วิหคเมื่อเกิดกำหนัดแล้วต้องปลดปล่อยถึงจะหายเป็นปกติ หากไม่ได้ปลดปล่อยจะร้อนรุ่มไปทั้งกายจนคลุ้มคลั่งอาละวาด
- ผู้เขียน
