บทที่ 3
896 คำ
ค่ำคืนนี้เธอรู้สึกอ้างว้างอย่างไรไม่รู้ แม้คุณปู่จะแสนดีกับเธอแต่เธอก็รู้สึกว่าการที่ได้อยู่กับครอบครัวนั้นมันดียิ่งกว่า หญิงสาวไม่รอช้ารีบต่อสายหาบิดามารดาทันที
“คุรพ่อคุณแม่ทำอะไรอยู่คะ”
“พ่อกำลังจะพาแม่เขาเข้านอนน่ะลูกหนูมีอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไรสำคัญหรอกค่ะเพียงแต่ว่าหนูคิดถึงคุรพ่อคุณแม่จังเลยค่ะ”
“โถว่ลูกพ่อก๋นึกว่าเรื่องอะไร เราก็โทรหากันอยู่ทุกวันอยู่แล้วนี่ลูก”
“แต่ว่าหนูไม่ได้กอดไม่ได้หอมคุณพ่อคุณแม่ไงละคะ”
“เอาหน่าลูกถึงเวลานั้นพ่อจะไปกอดหนุเอง”
“เฮ้อ อยู่ที่นี่มันก็มีทั้งดีทั้งไม่ดีค่ะ”
“ที่ว่าไม่ดีคืออะไรล่ะลูก”
“ไม่ได้อยู่ใกล้พ่อกับแม่ไงคะ”
“แล้วเรื่องดีล่ะลูก”
“คุณปู่ท่านเอ็นดูหนูมากๆเลยค่ะ เหมือนกับว่าท่านคอยมาดูแลหนูวะอีกนะคะ ว่าแต่คุณปู่ท่านยังดูแข็งแรงมากๆเลยนะคะคุณพ่อ”
“พ่อว่าอะไรๆมันก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่ตาเราเห็นหรอกนะลูก”
“คุณพ่อหมายความว่ายังไงกันแน่คะ”
“เรื่องนี้เป็นความลับหนูอย่าเพิ่งบอกใครไปนะลูก”
“ค่ะ”
“คุณท่านเขากำลังป่วยหนักแต่ไม่อยากแสดงอาการออกมาให้ใครได้เห็น”
“อะไรนะคะ เป็นอะไรคะ”
“โรคหลอดเลือดน่ะลูก ท่านต้องทานยาทุกวันจริงไหม”
“จริงค่ะ”
“รู้อย่างนี้หนูก็ต้องดูแลท่านดีๆนะลูก”
“ได้เลยค่ะคุณพ่อ คุณพ่อพาคุณแม่ไปพักเถอะนะคะหนูไม่กวนแล้วดีกว่าค่ะ”
“จ้ะ พ่อขอให้รู้ไว้นะลูกว่าพ่อกับแม่น่ะรักหนูมาก”
“ค่ะคุณพ่อ” หลังจากวางสายเอก็รู้สึกดีขึ้นมากเพราะคำบอกรักของคนเป็นพ่อ นั่นเหมือนเป็นพลังใจให้กับเธอ
“อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนนอนที่นี่”
“ครับ”
“เรื่องงานเป็นอย่างไรบ้างแล้วล่ะ”
“ผมจัดการเรียบร้อยแล้วครับลูกค้าพอใจมาก”
“เรื่องงานน่ะแกไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ”
“แน่อนสิครับนี่ใครล่ะครับ”
“คิกๆ”
“นี่เธอขำอะไร”
“ขำคนหลงตัวเองค่ะ”
“นี่เธอ!”
“เอาหน่าๆแอนเธียเขาก็แค่หยอกแกเล่นอย่าคิดจริงจังสิ” คุณปู่รีบพูดปกป้องหญิงสาวเพราะเห็นได้ชัดว่าหลานชายไม่สบอารมณ์แล้ว
“ทานข้าวเช้ากันต่อดีกว่านะคะ ข้าวเช้าสำคัญมากๆเลยนะคะ”
“คุณโรแลนด์ก็ทานเลยนะคะเดี๋ยวป้าไปตักมาให้” ป้าโชรี่จัดแจงทุกอย่างให้
“ขอบคุณครับป้าโรซี่ มีแต่ป้านี่แหละครับที่เป็นห่วงผมจริงๆ ดูสิครับเดี๋ยวนี้ปู่เขามีหลานรักคนใหม่ไปแล้ว เขาคงจะไม่สนใจผมแล้ว”
“คิดมากเกินไปแล้วนะคะคุณหนูของป้า”
“เรื่องจริงทั้งนั้นครับ” ชายหนุ่มตวัดสายตาดุๆไปให้กับหญิงสาว เธอไม่รู้สึกกลัวเขาเลยสักนิดเมื่ออยู่กับคุณปู่ เขารู้สึกไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่กัดฟันเอาไว้ หลังจากรับประทานอาหารเสร็จคุณปู่ก็เอ่ยปากให้เขาช่วยเหลือหญิงสาวด้วยการขับรถพาเธอไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ซึ่งแน่นอนว่าเขาปฎิเสธท่านไม่ได้
“คุณไปธุระเลยก็ได้นะคะขอบคุณมากที่มาส่งค่ะ”
“ถึงอยากจะไปแต่ก็คงไปไม่ได้เธอก็ได้ยินที่คุณปู่เขาพูดแล้วนี่ว่าให้มาช่วยเธอถือของ ฉันอยากจะรู้จริงๆว่าจริงๆแล้วเธอคือใคร”
“อย่ารู้ไปเลยค่ะ ขอไปซื้อของด้านนู้นหน่อยนะคะ” หญิงสาวเดินเลี่ยงไปอีกทาง แต่แล้วก็มีสาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายเขาอย่างสนิทสนม
“คุณโรแลนด์” เธอขยับเข้ามาใกล้เขาอีกนิด
“อะ เอ่อครับคุณคือ...” เขามองหน้าเธองงๆ
“ฉันเดซี่ค่ะ คุณไม่รู้จักฉันหรอกแต่ว่าฉันน่ะรู้จักคุณดีมากค่ะ” เธอตอบคำถามเขาน้ำเสียงสดใส
“ไม่แปลกใจหรอกครับมีแต่สาวๆบอกกับผมว่าอย่างนี้ผมขอตัวก่อนนะครับ”
“เดี๋ยวก่อนสิคะ ฉันแตกต่างกว่าแน่นอนค่ะเพราะว่าฉันเป็นเพื่อนกับดาร์ลีน” ชื่อผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาพยายามจะลบเลือนมันไปจากสมองในตอนนี้กลับวนเวียนมาอีกครั้งเพราะผู้หญิงตรงหน้าเอ่ยถึงเธอ
“เธอต้องการอะไร”
“ฉันแค่จะมาบอกคุณว่าดาร์ลีนน่ะกลับมาแล้วค่ะ”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมล่ะครับ”
“ฉันแค่หวังดีอยากให้คุณรู้น่ะค่ะ”
“ฉันซื้อของเสร็จแล้วนะคะ” เมื่อทำธุระเสร็จแอนเธียเลยเดินมาหาชายหนุ่มทันทีเพราะเกรงใจที่เขารอเธออยู่สักพักแล้ว
“เรียบร้อยแล้วหรอครับที่รักเราไปกันเถอะ” เขาขยับออกห่างจากเดซี่
“อะ เอ่อ” เขารีบเดินโอบเอวหญิงสาวออกไปอีกทางทันที เดซี่มองตามอย่างสนใจเพราะอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรือจะเป็นแค่ของเล่นชิ้นใหม่ของชายหนุ่ม
- ผู้เขียน
