EP.24 อย่าเพิ่งมีแฟนนะ
1849 คำ
EP.24 อย่าเพิ่งมีแฟนนะ
ปลายฝนก้าวถอยหลังไป จนแผ่นหลังแนบไปกับรถหรูของเขา โดยไม่สามารถจะถอยหนีได้อีกแล้ว
"ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่ไหม ว่าถ้าเจอหน้ากันอีก ฉัน เอา เธอ ตาย!" เขาจ้องหน้าของเธอและเน้นย้ำในทุก ๆ ถ้อยคำ
"อยากโดน?" หางคิ้วหนายกขึ้นสูง ดวงตาสีน้ำเงินเข้มจ้องตรงมาที่เธออย่างเอาเรื่อง
"คือ...ฉันขอโทษ ขอโทษจริง ๆ นะ" คนตัวเล็กไม่รู้จะทำอย่างไรจึงยกมือขึ้นไหว้ขอโทษเขาแทน
"ผีเข้าเธอเหรอ" ร่างสูงขมวดคิ้วมองดูคนตรงหน้าอย่างจับผิด เขาก้มมองดูชุดนักศึกษาของเธอและเข็มที่ปักอยู่บนคอปกเสื้อที่บ่งบอกถึงคณะที่เธอเรียนอยู่
"โบราณคดีนี่เอง...ถึงว่าชอบแต่งตัวโบราณ ล้าสมัยดี" เขาพูดพร้อมกับปัดมือที่ยกพนมอยู่กลางอกของเธอออก และโน้มตัวเข้าไปใกล้กว่าเดิม
"คำขอโทษของเธอไม่ได้ช่วยอะไร เพราะฉันถูกแม่ลากไปดูตัวเกือบเดือนเต็ม ๆ " เขาพูดใส่หน้าเธอด้วยอารมณ์
"ดูตัว?" ปลายฝนเอ่ยถามอย่างไม่ค่อยเข้าใจ
"เออดิ" ซีแอลจุดบุหรี่ด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด พร้อมพ่นควันสีเทา ๆ ใส่ใบหน้าซื่อ ๆ ของเธออย่างตั้งใจกวน
"แค่ก ๆ " ปลายฝนสำลักควันเล็กน้อย เธอจึงพยายามหาทางหลบทิศทางของควันบุหรี่ แต่กลับถูกท่อนแขนแกร่งอีกข้างยันกับรถกันเอาไว้ไม่ให้เธอหนีไปได้
"นี่นายเป็นหมอนะ ควรจะรักษาสุขภาพหน่อยรึเปล่าเนี่ย" คนตัวเล็กว่าเขาไปตรง ๆ ขนาดยืนอยู่หน้าคณะแพทย์แท้ ๆ ยังจะกล้าสูบบุหรี่ได้
"เหรอ แล้วบุหรี่มันไม่ดียังไง" เขาสูบต่อไปอย่างหน้าตาเฉย
"ก็ทำให้เกิดมะเร็งไง" ปลายฝนเถียงกลับไปทันที
"ที่ไหน" ร่างสูงยังคงสูบสารนิโคตินเข้าไปพร้อมกับเงยหน้าขึ้นพ่นควันจาง ๆ ออกทางปลายจมูกคมสันของตัวเอง
"ปอดไง" เธอตอบไปตามที่เธอรู้
"อ๋อเหรอ เพิ่งรู้นะเนี่ย" ร่างสูงกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะโยนบุหรี่ที่เหลือเกือบครึ่งมวนลงกับพื้นและขยี้ซ้ำด้วยฝ่าเท้า
"ว่าแต่นายชอบคนที่แม่พาไปดูตัวไหม" ปลายฝนถามต่อทันที เพราะถ้าเขาเกิดชอบคนที่แม่ของเขาแนะนำให้ แพทตี้ลูกค้าวีไอพีของเธอต้องแย่แน่ ๆ
"ก็ไม่แย่" ร่างสูงยักไหล่ตอบกลับไปด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
"นายน่ะ...อย่าเพิ่งมีแฟนเลยนะ" ปลายฝนรีบพูดออกไปอย่างลืมตัว
"ทำไม" ซีแอลที่ได้ฟังก็ถามสวนกลับไปในทันที
"ก็ถ้านายไม่ชอบผู้หญิงที่แม่เลือกให้ เดี๋ยวฉันจะหาทางช่วยกันให้เองไง...ถือว่าเป็นการไถ่โทษ เรื่องที่ฉันเคยหักหลังนาย" คนตัวเล็กพยายามหาเหตุผลหนึ่งร้อยแปด เพื่อยั้งไม่ให้เขาชอบคนที่แม่ของเขาหามาให้
"เธอน่ะ..ไปเช็กประสาทหน่อยไหม" ซีแอลใช้ปลายนิ้วของเขาดีดเข้าที่หน้าผากของเธอเบา ๆ สองถึงสามครั้ง
"ฉันก็แค่อยากทำดีกับนาย เพื่อเป็นการไถ่โทษไง" ปลายฝนคว้าชายกระโปรงของตัวเองกำเอาไว้แน่น และสายตาของเธอก้มลงมองที่แก้วกาแฟที่หกอยู่ที่พื้นแทน
"ฉันรู้สึกผิดจริง ๆ นะ คืนนั้นนายอุตส่าห์ช่วยรักษาแผลให้ฉัน" คนตัวเล็กพูดออกมาอย่างแผ่วเบา
ร่างสูงแสยะยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะจับปลายคางของเธอ ให้เงยหน้าขึ้นสบสายตาของเขาแทน
"รู้สึกผิดจริง ๆ น่ะเหรอ" เขาเอ่ยถามซ้ำไปอีกครั้ง
"จริงสิ" คนตัวเล็กพยักหน้ารับทันที
"นึกว่าเธอเกิดชอบฉันขึ้นมาเสียอีก...แต่บอกเลยนะ อย่างเธออะไม่ใช่สเปกฉันเลยสักนิด"
"นี่...นายก็ไม่ใช่สเปกฉันเหมือนกันแหละน่า" ปลายฝนอดไม่ได้ที่จะสวนกลับไป
"หล่อแบบฉันเนี่ย...ไม่หวั่นไหวแน่เหรอ" ร่างสูงโน้มใบหน้าเข้าไปประชิดเธอ จนคนตัวเล็กแทบไม่กล้าจะขยับตัวเลยแม้แต่นิด
"ฉันไม่ชอบคนหล่อ ไม่ชอบคนเจ้าชู้ " ปลายฝนพูดไปพร้อมกับดันแผ่นอกของเขาออกไปห่างจากตัวเองในทันที
"โอเค" ร่างสูงพยักหน้ารับรู้แบบส่ง ๆ ไป
"เย็นนี้ฉันมีนัดทานข้าวกับลูกสาวเพื่อนแม่พอดีเลย แล้วฉันก็ปฏิเสธไม่ได้ด้วย"
"เธอพอจะคิดวิธีช่วยให้ฉันออกจากร้านได้ก่อนสามทุ่มไหม" ร่างสูงพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่จริงจัง
"ได้ดิ...ก็ได้อยู่แล้ว" ปลายฝนรีบรับปากไปในทันที เพราะการขจัดคู่แข่งให้แพทตี้คืองานหลักของเธอเลย
"ก็ดี" ร่างสูงพูดขึ้น พร้อมกับคว้าโทรศัพท์ในมือที่เธอถืออยู่มากดเบอร์โทรศัพท์ของเขาก่อนจะส่งคืนให้กับเธอไป
"สองทุ่มตรง ร้านโอมากาเสะ M ห้อง VIP " ซีแอลย้ำเรื่องเวลากับชื่อร้านไปอีกครั้ง
"อืม ได้เลย" ปลายฝนก้มเก็บแก้วกาแฟที่ตกอยู่ขึ้นมาถือเอาไว้
"ช่วยแต่งตัวมาดี ๆ หน่อยนะ...ถึงแล้วโทรมา" เขาพูดทิ้งท้ายเอาไว้เพียงเท่านั้น ก่อนดันตัวของเธอให้หลบทางเปิดประตูขึ้นรถของเขา
"อืม...เจอกันนะ" ปลายฝนโบกมือ ก่อนจะเดินกลับไปขึ้นควบรถมอเตอร์ไซค์ และขับออกจากคณะแพทย์ไปทันที
ณ ร้านโอมากาเสะ M
...เวลาสองทุ่มตรง...
ร่างสูงก้มมองนาฬิกาข้อมือของเขาเล็กน้อย โทรศัพท์ของเขาก็ยังคงนิ่งไม่มีสายเรียกเข้าใด ๆ
"ไม่น่าหลงเชื่อคนอย่างนั้นเลยจริง ๆ " ซีแอลบ่นพึมพำขึ้นมาเบา ๆ เพราะเขาคิดว่าตัวเองคงไม่สามารถที่จะตีตัวออกจากพิมพลอยแน่ ๆ ในคืนนี้
"มีอะไรรึเปล่าคะพี่แอล" คนตัวเล็กเจ้าของใบหน้าสวยเอ่ยถามเขาด้วยความสงสัย เพราะเห็นซีแอลเอาแต่นั่งดูนาฬิกาข้อมือตัวเองอยู่ตลอด
"เปล่า ๆ " ร่างสูงตอบกลับพร้อมกับจับเส้นผมที่ปกใบหน้าของเธอ เกลี่ยออกไปเหน็บที่หลังใบหู ตามนิสัยมือไวใจง่ายของเขานั่นแหละ
แต่ทว่า...หลังใบหูของเธอมีบาดแผลบางอย่างที่ดูเหมือนจะยังไม่หายดีสักเท่าไร
"อ๊ะ!" คนตัวเล็กอุทานขึ้นอย่างแผ่วเบา ก่อนจะขยับตัวหนีเล็กน้อย
ซีแอลยังคงทำหน้าเรียบเฉย ไม่ได้เอ่ยทักให้เธอเสียความมั่นใจแต่อย่างใด เขาหยิบน้ำดื่มขึ้นมาจิบดื่มไปพลาง ๆ ทั้งที่ตามจริงเขามองออกแต่แรกแล้วว่า พิมพลอยเพิ่งจะไปทำศัลยกรรมจมูก ตา และปากมา แต่มันไม่ได้แปลกเลยที่เธออยากจะศัลยกรรม และตัว
ซีแอลเองก็ไม่ได้แอนตี้กับการศัลยกรรมใด ๆ เพราะถ้าทำแล้วสวย เขาก็ชอบ
แต่ที่ทำให้ซีแอลรู้สึกไม่ค่อยดีในตัวพิมพลอยก็คือ เธอพยายามที่จะเลียนแบบเหมือนแพรแฟนเก่าของเขามากจนเกินไป ทั้งการแต่งตัวและใบหน้าของเธอในตอนนี้ มันละม้ายคล้ายกับเหมือนแพรมากจริง ๆ
"พิมดีใจมากเลยนะคะ ที่พี่แอลยอมมาทานโอมากาเสะเป็นเพื่อนพิม" คนตัวเล็กรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ขณะที่เชฟกำลังเริ่มเตรียมวัตถุดิบในการทำอาหาร
"ครับ" ซีแอลยิ้มรับอย่างสุภาพ
"ตอนแรกนึกว่าพี่แอลจะไม่ว่างทั้งเดือนเลยเสียอีก"
"คุณแม่ของเราบอกว่าอยากให้เราสองคนรู้จักกันมากขึ้นกว่านี้ พิมเลยอยากจะชวนพี่แอลไปทริปใกล้ ๆ อย่างประเทศญี่ปุ่น...พี่แอลว่าดีไหมคะ" พิมพลอยเอ่ยชวนเขาด้วยแววตาใสซื่อ และน้ำเสียงที่อ่อนหวาน
"เทอมนี้พี่เรียนหนักมากอะ" ซีแอลพยายามปฏิเสธไปอย่างอ้อม ๆ
"งั้นเรา... (พิมพลอย) / นี่นายกล้ามีคนอื่นงั้นเหรอ" ยังไม่ทันที่พิมพลอยจะพูดจบดี หญิงสาวในชุดประหลาด ๆ ก็เดินผลักประตูร้านอาหารสุดหรูตรงเข้ามาชี้หน้าของซีแอลทันที
"..." ร่างสูงที่กำลังจะคีบซูชิเข้าปากแทบสำลักออกมาเลย เขาเงยหน้าขึ้นเจอกับปลายฝนที่กำลังยืนต่อว่าเขาเสียงดังลั่นห้องVIP ที่มีแค่ เชฟ พิมพลอย ซีแอลและปลายฝนเพียงสี่คนเท่านั้น
"พี่แอล คนนี้ใครคะ" พิมพลอยวางตะเกียบลงและมองไปทางปลายฝนทันที
"เอ่อ.." ซีแอลตะกุกตะกักเล็กน้อยไม่คิดว่าปลายฝนจะใช้วิธีนี้
"บอกเขาไปสิ...ว่าฉันก็คือเมียของนายไง" ปลายฝนเดินเข้ามาแทรกตรงกลางระหว่างเก้าอี้ของทั้งซีแอลและพิมพลอยอย่างรวดเร็ว
"เมีย?" พิมพลอยมองทางปลายฝนแบบหัวจรดเท้าอีกครั้ง
"มันเวอร์ไป" ซีแอลกัดฟันแน่นกระซิบเบา ๆ ไปทีข้างหูของเธอ
"ก็แล้วแต่ เหลือเวลาอีก 20 นาทีจะสามทุ่ม" ปลายฝนกระซิบบอกกับซีแอลไปเบา ๆ
"พี่ขอโทษด้วยนะพิม คือว่า...แฟนพี่เขาขี้หึงมากเลยอะ (ซีแอล) / แฟนอะไร...เมีย...ก็บอกว่าเมีย" ปลายฝนย้ำไปชัด ๆ พร้อมกับบิดหูของซีแอลและดึงเขาให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที
"กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย คืนนี้ฉันเอานายตายแน่" เธอหันไปถลึงตาใส่ซีแอล แถมยังเลียนแบบคำพูดของเขามาแบบเป๊ะ ๆ
"แต่แม่พี่แอลบอกว่าพี่แอลยังโสดอยู่นี่คะ" พิมพลอยคว้าแขนของซีแอลเอาไว้ทันควัน แลดูเหมือนว่าเธอเองก็ไม่อยากปล่อยเขาไปง่าย ๆ เช่นกัน
"โสดเหรอ...แล้วฉันกับละ (ลูก) " ปลายฝนพูดขึ้นพร้อมกับลูบท้องของตัวเอง ทำเอา
ซีแอลรีบเอามือมาปิดปากของเธอเอาไว้แทบไม่ทัน
"พี่ขอตัวก่อนนะพิม พอดีน่าจะเคลียร์กับ...เมียยาวเลยอะ" ซีแอลยังคงปิดปากของปลายฝนเอาไว้แน่น และลากเธอเดินออกมาจากร้านนั้น
"อ่อยอั๊นอ๊ะ (ปล่อยฉันนะ) " ปลายฝนพยายามจะดึงมือของซีแอลออก แต่เขาก็ยิ่งปิดปากเธอแน่นมากขึ้น และพาเธอเดินออกจากร้าน มุ่งหน้ามายันลานจอดรถในทันที
ฟุ่บ! ปลายฝนดึงมือของเขาออกไปจนได้ในท้ายที่สุด
"เป็นไงแผนของฉัน เด็ดพอไหม" คนตัวเล็กเอ่ยถามซีแอลไป พร้อมกับคว้าข้อมือของเขามาดูนาฬิกาเพื่อเช็กดูเวลาอีกที
"ใช้เวลาแค่ 15 นาทีก็พานายออกมาจากร้านได้แล้ว" ปลายฝนชมตัวเองอย่างภาคภูมิใจ
"ฝีมือการแสดงของฉันเนี่ย เหมาะกับการเรียนนิเทศมากกว่า โบราณคดีเยอะเลยว่าไหม"
- ผู้เขียน
