EP.23 เงินมางานเดิน(มีภาพประกอบ)
2111 คำ
EP.23 เงินมางานเดิน(มีภาพประกอบ)
"ว่าแต่...เธอมีอะไรกับฉันรึเปล่า" เธอถามกลับไปอย่างงุนงง เพราะเท่าที่จำได้เธอไม่เคยรู้จักกับผู้หญิงสวยคนนี้มาก่อนเลยจริง ๆ
"มี" คนตรงหน้าตอบกลับด้วยน้ำเสียงแข็ง ๆ และใบหน้าของเธอดูค่อนข้างหยิ่ง ขนาดยิ้มก็ยังดูน่ากลัวอย่างไรชอบกล
"แต่ฉันต้องการคุยกับเธอ...แบบส่วนตัว!" หญิงสาวคนนั้นพูดขึ้นก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ซึ่งพวกเพื่อน ๆ ของปลายฝนก็มายืนล้อมรอบด้วยความอยากรู้อยากเห็นไม่ต่างกัน
"คือว่า...เอาจริง ๆ เลยนะแพทตี้" ปลายฝนเอ่ยบอกกับแพทตี้ ในขณะที่ทั้งสองกำลังเดินออกจากตึก
"ถ้าเธอมาหาฉันเพราะว่าอยากจะดูดวงกับฉันล่ะก็ ...ตอนนี้ฉันต้องขอโทษเธอด้วยจริง ๆ นะ" ปลายฝนพูดขึ้น
"ช่วงนี้...คือว่า...คะคือพลังจิตของฉันมันอ่อนแอมาก ๆ และคงจะดูดวงหรือทำนายอนาคตให้ใครไม่ได้ไปอีกสักพักเลย" ปลายฝนตอบกลับไปด้วยใบหน้าที่ลำบากใจ เพราะแท้จริงแล้ว เธอไม่ได้มีความสามารถในการทำนายอนาคตได้แม่นยำอะไรแบบนั้นเลย ส่วนใหญ่จะเน้นเป็นการทาย ๆ เดา ๆ เสียมากกว่า
และที่เธอไม่กล้ารับดูดวงให้เธอคนนี้ ข้อแรกเลยก็คือเธอไม่เคยรู้จักผู้หญิงคนนี้มาก่อนเลย ซึ่งมันมีโอกาสสูงมากที่เธออาจจะทำนายไปผิด ๆ
"จริง ๆ แล้วฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาดูดวงหรอก" แพทตี้พูดขึ้นและจ้องเข้าไปในดวงตาของปลายฝนนิ่ง ๆ
"แล้วถ้าเธอไม่ได้มาเพื่อดูดวง เธอต้องการคุยกับฉันเรื่องอะไรงั้นเหรอ" ปลายฝนถามกลับไปด้วยความข้องใจ
"เรื่องที่ฉันต้องการให้เธอทำมันง่ายนิดเดียวเลยจริง ๆ " แพทตี้โน้มใบหน้าเข้ามากระซิบบอกกับเธอใกล้ ๆ
แม้ว่าในใจปลายฝนเธออยากจะเลิกอาชีพหมอดูต้มตุ๋นนี้ แต่สุดท้ายแล้วการหลอกลวงจากความเชื่อของคน มันก็คือช่องทางทำเงินที่ดีที่สุดของเธอในตอนนี้แล้ว
โต๊ะม้าหินอ่อน
ในมุมที่ค่อนข้างลับตาคน
"เพื่อนฉันแนะนำฉันมาว่าเธอดูดวงเรื่องความรักแม่น"
"แถมยังมีเครื่องราง และสามารถทำพิธีกรรมทำเสน่ห์ใส่ผู้ชายได้" แพทตี้พูดขึ้นพร้อมกับนั่งกดโทรศัพท์ของเธอไปด้วย
"เอ่อ..." ปลายฝนชะงักไปเล็กน้อย เธอรู้สึกเหมือนกลืนไม่เข้าคายก็ไม่ออกเลยจริง ๆ เพราะทุกสิ่งที่แพทตี้พูดมา ล้วนแต่เป็นการแสดงที่สมบทบาทของเธอทั้งสิ้น
ตามจริงแล้วเธอก็เป็นเพียงแค่หมอดูไพ่ยิปซีมือสมัครเล่นคนหนึ่ง ที่สนใจในเรื่องราวสิ่งลี้ลับ และตัวเธอเองก็เชื่อว่าตัวเองมีสัมผัสที่ 6 ในทุก ๆ วันพระ เธอจะสามารถมองเห็นในสิ่งที่คนธรรมดาไม่อาจเห็นได้ ซึ่งเรื่องนี้พูดให้ใครฟังก็ไม่มีใครเลยที่จะเชื่อ
แต่อย่างหนึ่งที่แน่นอนในตอนนี้เลยก็คือ เธอไม่สามารถทำของ ทำเสน่ห์ เล่นของอะไรอย่างที่แพทตี้พูดมาได้เลยแม้แต่อย่างเดียว
"คือว่าตอนนี้ฉันไม่รับทำเรื่องนี้พวกนั้นแล้วจริง ๆ " ปลายฝนรีบปฏิเสธกลับไปทันที
"ขอโทษทีนะ ถ้าเป็นเรื่องดูดวงฉันยังพอจะทำให้ได้ แต่ถ้ามากกว่านั้น..." ยังไม่ทันทีที่เธอจะพูดจบดี
ฟุ่บ! แบงก์พันปึกใหญ่ ๆ ห้าปึกถูกวางลงตรงหน้าของเธอ ถ้าคาดคะเนจากสายตาก็น่าจะราว ๆ ห้าหมื่นบาทเห็นจะได้
ทันทีที่เห็นจำนวนเงินปลายฝนก็ชะงักไปอย่างทำอะไรไม่ถูกเลย มันเป็นจำนวนเงินที่เยอะมาก ๆ เยอะพอที่จะจ่ายค่าเรียนซัมเมอร์ให้ทั้งเธอและบาสตี้ได้เลย ในอีกสองถึงสามวันนี้
"ฉันต้องการให้เธอทำยังไงก็ได้ ...ให้ผู้ชายคนนี้รับรักฉันให้ได้ ภายในสามเดือน!" แพทตี้พูดขึ้นพร้อมกับวางโทรศัพท์ของเธอ ลงบนโต๊ะและสไลด์โทรศัพท์มาหยุดอยู่ตรงหน้าของปลายฝน
"ครูซ โลเวล นิสิตแพทย์ปีสี่ มหาวิทยาลัยอเธน่า " แพทตี้พูดขึ้นพร้อมกับปัดภาพหน้าจอของเธอจากรูปหน้าตรงของหมอซีแอล เป็นภาพถ่ายคู่ระหว่างเธอกับซีแอลบนเตียงและภาพที่แพทตี้จูบกับหมอซีแอลแบบชัด ๆ
ฟุ่บ! ปลายฝนรีบวางโทรศัพท์ลงอย่างตกใจ เพราะจากท่าทางและเรือนร่างที่ปราศจากเสื้อผ้าของทั้งคู่แล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ารูปนี้ถ่ายหลังจากทำอะไรกัน
"ฟู่ว ๆ " คนตัวเล็กพยายามพ่นลมหายใจออกแรง ๆ และพยายามดึงสติของเธอให้กลับมา
"คือ...ไม่สะดวกจะ..." ในตอนที่เธอกำลังจะเอ่ยปฏิเสธไป สายตาของเธอมันก็เหลือบไปเห็นเงินปึกใหญ่ ๆ ที่วางอยู่ตรงหน้า
"ลืมบอกไปว่า ถ้าเธอทำให้ฉันได้คบกับเขาล่ะก็...ฉันเพิ่มให้อีกเท่าหนึ่งเลย" เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง ดูจากกระเป๋าแบรนด์ H ที่เธอใช้ รองเท้า เครื่องประดับต่าง ๆ แค่ค่าแต่งตัวมามหาวิทยาลัยก็หมดเงินเหยียบล้านได้เลยในแต่ละวัน
"ฉันขอเวลาคิดสักสองสาม...วะวัน (ปลายฝน) / ไม่...ฉันต้องการคำตอบวันนี้ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ (แพทตี้) " ยังไม่ทันที่ปลายฝนจะพูดจบแพทตี้ก็ขึ้นเสียงสวนกลับทันที
"ถ้าทำไม่ได้ก็..." แพทตี้ทำท่าจะเก็บเงินทั้งหมดคืน เพราะแค่เห็นแววตาที่ลุกเป็นประกายของปลายฝนเธอก็รับรู้ได้แล้วว่าปลายฝนไม่มีทางปฏิเสธเธอแน่
"ก็ได้" ปลายฝนตอบตกลงไปเหมือนกับยอมไปตายเอาดาบหน้า เพราะเศษเงินของพวกคนรวยนี่สามารถต่อโอกาสทางการศึกษา ให้กับเธอและบาสตี้อีกตั้งหนึ่งเทอมเลย
"สามเดือน ฉันให้เวลาเธอแค่สามเดือน" แพทตี้โชว์ขึ้นมาสามนิ้ว ก่อนจะเหยียดยิ้มอย่างพึงพอใจในคำตอบของปลายฝน
"ฉันต้องการครอบครองเขาแต่เพียงผู้เดียว ไม่ต้องการแบ่งให้ใครทั้งนั้น" แพทตี้ใช้ปลายนิ้วชี้จิ้มมาที่กลางอกของปลายฝนและออกคำสั่งทิ้งท้ายก่อนจะกลับ
"ถ้าเธอทำพิธีอะไรเสร็จแล้ว ก็โทรมาแล้วกันนะ" แพทตี้ทิ้งนามบัตรของเธอยัดใส่มือของปลายฝนก่อนจะหยิบแว่นตากันแดดมาสวมใส่และเดินกลับออกไปทันที
ณ เรือนไม้ ณวดี
บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสี่กระป๋องวางเรียงกันอยู่บนโต๊ะ แม่ครัวบาสตี้กำลังเอาไส้กรอกที่ซื้อสดใหม่จากเซเว่น คีบใส่แต่ละถ้วย ๆ อย่างเท่าเทียมกัน
"อะไรนะ จ้างห้าหมื่นให้ทำเสน่ห์ใส่ผู้ชายเนี่ยนะ" ใบหม่อนถามย้ำอีกครั้งพร้อมกับนั่งนับเงินสดปึกใหญ่ ๆ ซ้ำอีกรอบ
"เออดิ รับเงินมาแล้วด้วยอะ" ปลายฝนนั่งกุมขมับอยู่พักใหญ่ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปถูกวางลงตรงหน้าพวกเธอทั้งสามคนทันที
"ขนาดเราปิดเพจไปเป็นเดือน ยังมีลูกค้าหลงเหลือได้อีกเหรอวะเนี่ย" ทับทิมที่ได้ฟังก็อึ้งไปเลยเหมือนกัน ทั้งสามคนนั่งล้อมวงฟังเรื่องที่ปลายฝนเล่าทั้งหมดอย่างใจจดใจจ่อ กินมาม่าไปด้วย พูดไปด้วยอย่างเสริมอรรถรส
"งานก็ดูไม่ยากอะไรนะ ยัยแพทตี้อะไรนั่นสวยระดับนางงามเลยไม่ใช่เหรอ" บาสตี้พูดขึ้นพร้อมกับเปิดรูปภาพตอนที่แพทตี้ขึ้นประกวดเวทีใหญ่ ๆ และวางลงบนโต๊ะให้ทุกคนดู
"ก็จริงนะ ไม่เห็นต้องทำเสน่ห์อะไรเลยนี่นา" ใบหม่อนหยิบรูปของแพทตี้ขึ้นมาดูพร้อมกับส่ายหน้าเบา ๆ ทั้งใบหน้า ทั้งหุ่น ทั้งความเซ็กซี่ มีหรือที่ผู้ชายจะไม่อยากคบด้วย
"ไม่รู้ว่ะ แต่ตาหมอนี่ก็กินแต่คนสวย ๆ ระดับประเทศทั้งนั้นเลยนะ" ปลายฝนหลุดพูดออกไปอย่างลืมตัว เธอยังนึกถึงเรื่องของเหมือนแพรอยู่เลย จนถึงวันนี้เธอเองก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าเหมือนแพรกับหมอซีแอล มีความสัมพันธ์กันในรูปแบบไหน
"ใครวะ สวยระดับประเทศ" ทั้งสามคนหันมาถามเธอพร้อมเพรียงกัน ด้วยความอยากรู้ในเรื่องของชาวบ้านเป็นที่หนึ่ง
"ก็หมายถึงสาว ๆ สวย ๆ ทั่วไปอะ ดารา นางแบบ ...คือแพทตี้เขาเล่ามาให้ฟังอีกที" ปลายฝนรีบอธิบาย เพราะเธอไม่กล้าจะเล่าเรื่องที่เธอเคยเห็นเหมือนแพรจูบกับหมอซีแอล
"เออ…ลืมบอก ถ้าเราทำสำเร็จ ยัยแพทตี้จะจ่ายให้เราอีกครึ่งหนึ่ง"
"พวกมึงสนใจอยากจะร่วมมือช่วยกันต้มตุ๋นกันอีกสักรอบไหม..." ปลายฝนยอมกลืนน้ำลายตัวเองเอ่ยชวนเพื่อน ๆ อีกครั้ง
"เพื่อความอยู่รอด จะรออะไรวะ" ทับทิมยื่นมือไปตรงหน้าพร้อมแท็กทีมกับปลายฝนด้วยอีกคน
"ก็จริง...เพื่อค่าเทอม ค่าเช่าบ้าน และค่าที่กูจะได้กินอย่างอื่น นอกจากอิมาม่านี้ทุกมื้อ" บาสตี้รีบยื่นมือไปแท็กทีมด้วยอีกคน
"ขอให้ยัยแพทตี้ได้คบกับคุณหมอคนนั้นสมใจ และขอให้พวกมึงรวย รวย รวย" ใบหม่อนแท็กทีมเป็นคนสุดท้าย ก่อนที่ทั้งสี่คนจะยกถ้วยมาม่าคัพขึ้นชนกันและซดน้ำร้อนดับความหิวกระหาย
"อุ๊ย สองทุ่มครึ่งแล้วกูขอตัวไปดูซีรีส์คุณเหมือนแพรก่อนนะ" บาสตี้รีบถอดผ้าคลุมกันเปื้อนออก และหยิบโทรศัพท์เดินกลับเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว
"ผู้หญิงคนเดียวเลยนะคะ ที่ทำให้ตุ๊ดคลั่งไคล้ได้ปานนี้" ใบหม่อนพูดไล่ตามแผ่นหลังบึก ๆ ของบาสตี้ไปติด ๆ
"ที่มันคลั่งเพราะ มันอยากจะเก็บตังค์ไปศัลยกรรมจมูกให้เหมือนคุณแพรต่างหาก" ทับทิมพูดขึ้นอย่างรู้ทันเพื่อนของเธอดี
"คุณเหมือนแพรตัวจริง ก็สวยมากจริง ๆ แหละ" ปลายฝนเอ่ยขึ้นด้วยความชื่นชม เพราะนอกจากเธอจะสวยแล้ว เสียงก็เพราะ นิสัยก็ดี แถมยิ้มหวานมากอีกต่างหาก
"เคยเจอด้วยเหรอ" ทั้งสองคนหันมาถามทางปลายฝนทันที
"เปล่า ก็เคยเจอในทีวีอะ" ปลายฝนส่ายหน้าตอบ
มหาวิทยาลัยนานาชาติ อเธน่า
คณะแพทยศาสตร์
คณะที่มีนักศึกษาเข้าเรียนน้อยมากที่สุด และคนเรียนจบน้อยที่สุดจากมหาวิทยาลัยนี้เลยก็ว่าได้ เข้าก็ยาก จบก็ยากสมชื่อ
โลกกลมจริง ๆ เธอคิดว่าหมอซีแอลเป็นหมอไปแล้ว แต่ที่ไหนได้เขาก็เป็นนักเรียนแพทย์ปีสี่ แถมยังเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันกับเธอเสียด้วย
"คณะแพทย์นี่ เขาไม่มีใครว่างจัดนิทรรศการแบบคณะเราเลยแฮะ" ปลายฝนเดินไปรอบ ๆ ตึกคณะแพทย์ที่เงียบ สงบ และดูเรียบหรูมาก ๆ ต่างจากคณะของเธออย่างสิ้นเชิง
ปลายฝนยืนถือแก้วกาแฟยืนรออยู่ทางด้านหน้าห้องประชุม คณะแพทย์ ปีสี่ ซึ่งหลังจากที่ยืนรอไม่นานมากนัก ประตูของห้องประชุมก็เปิดออก พร้อมกับเหล่านักศึกษาแพทย์ปีสี่ที่เดินกันออกมาในชุดนักศึกษา แต่ใส่เสื้อประจำของคณะเขา
ปลายฝนที่เห็นซีแอลเดินเด่นมาแต่ไกล ๆ ก็รีบเดินฝ่าฝูงชนตรงเข้าไปหาเขาพร้อมกับแก้วกาแฟที่ถืออยู่ในมือแน่น
"ซีแอล...พี่ซีแอล" ปลายฝนพยายามเรียกตามหลังของเขา ร่างสูงชะงักเล็กน้อยเขาหันกลับมาทั้ง ๆ ที่ปากยังคาบบุหรี่มวนใหม่อยู่
"นี่เธอ?" เขาหรี่ตามองที่ปลายฝนแบบหัวจรดเท้าอีกครั้ง
"หวัดดี" เธอค่อย ๆ เดินตรงเข้าไปทักทายซีแอล ที่กำลังจะเดินกลับไปขึ้นรถหรูของเขาที่จอดอยู่ลานหน้าคณะ
"อยากตายเหรอ ถึงกล้าเสนอหน้ามาเจอฉันอีก" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตรสักเท่าไร
"คือ...ฉันตั้งใจซื้อกาแฟมาฝากนายอะ" ปลายฝนยื่นกาแฟส่งให้กับเขาไปด้วยมือที่
สั่น ๆ
"ไป ให้ พ้น!" เขาโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ๆ และพูดใส่หน้าของเธอพร้อมกับปัดแก้วกาแฟตกลงพื้นไปด้วยความไม่สบอารมณ์
- ผู้เขียน
