บทนำ
“นัดเจอกันหน่อยมั้ย?” ฉันหลุบตามองหน้าจอโทรศัพท์ที่มีการแจ้งเตือนของแอปหาคู่ 18+ แอปหนึ่ง ไล่สายตาอ่านข้อความที่ถูกส่งมาจากชายที่คุยด้วยประมาณหนึ่งอาทิตย์แต่ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็นหน้า เมื่ออ่านจนจบประโยคแล้วฉันก็จัดการบล็อกเขาไป
ฉันไม่ต้องการเปิดเผยตัวตน ไม่ต้องการนัดเจอ ไม่ต้องการให้ใครรู้...เหมือนกับการที่ฉันใช้นามแฝงในการคุย
…ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็แค่อยากสนุกเท่านั้น
ติ๊ด!
เสียงแจ้งเตือนจากแอปหาคู่ 18+ เหมือนเดิมหากเป็นเพียงอีกแอปหนึ่งดังขึ้นมาติด ๆ กัน ฉันกดเข้าไปทันทีไม่รีรอ
เสี่ยจีน : ส่งรูปภาพ
เสี่ยจีน : ดูของเสี่ยไปแล้วก็อย่าลืมส่งของน้องดามาให้ดูด้วยนะจ๊ะ
...แน่นอนว่าฉันไม่ได้ชื่อดา มันเป็นเพียงนามแฝงเท่านั้น
...ฉันชื่อบาร์บี้
ฉันมองรูป ‘ของลับ’ ที่ทางคู่สนทนาส่งมาให้ก่อนจะยกยิ้มอย่างพึงพอใจ ผู้ชายมันก็เหมือน ๆ กันหมด ไม่นานก็กดเข้ากูเกิลเพื่อหารูป ‘ของลับ’ ฉบับผู้หญิงส่งให้อีกฝ่ายที่บอกว่าตัวเองชื่อจีน
เขาขอแลกดูของฉัน
แน่นอนฉันให้...แต่แค่ไม่ใช่ของฉัน
ก็บอกแล้วว่าการคุยครั้งนี้เป็นเพียงแค่การเล่นสนุกเพียงเท่านั้น ตั้งแต่ประถมยันมัธยมฉันมักเจอโรคจิตตามโทรศัพท์หรือพวกโซเซียล
ต่าง ๆ เสมอ ทั้งส่งของลับมาให้ พูดจาแทะโลมหรือขอเรื่องอย่างว่าก็มี ตอนแรก ๆ ที่ได้รับข้อความแบบนั้นบอกเลยว่าฉันทำตัวไม่ถูก มือไม้สั่นไปหมดไม่กล้าบอกแม้กระทั่งพ่อกับแม่แต่เลือกที่จะบอกเพื่อน ๆ แทน พวกเธอจัดการให้ฉันโดยการด่าไปยกใหญ่แล้วตามด้วยการบล็อก แต่พอมาหลัง ๆ มันก็เริ่มเยอะจนฉันชินตา
จนมีครั้งหนึ่งฉันลองเล่นแอปคุยตามที่เป็นกระแสและเจอโรคจิตอีกเช่นเคยฉันจึงลองเล่นด้วย ฉันไม่ได้ทำตามที่เขาบอกหรอกนะ ฉันแค่หารูปในกูเกิลมาใส่ ๆ ไป ถ้ามันเริ่มหนักขึ้นจนเกินฉันจะรับไหวหรือขอนัดเจอฉันก็แค่บล็อกก็เท่านั้น...จนมันเคยตัวแล้วเริ่มเสพติด
ด้วยความที่เข้าก่อนอายุบวกกับเรียนข้ามชั้นจึงทำให้ตอนนี้ฉันมาอยู่ปีสองทั้ง ๆ ที่อายุสิบเก้าปี อีกทั้งความที่ถูกเลี้ยงมาแบบพ่อแม่ก็ไม่ได้เคร่งครัดอะไรทำให้ฉันกลายเป็นคนที่ เขาเรียกว่าอะไรนะ...แผลง ๆ มั้ง แถมยังเป็นคนอยากรู้อยากเห็นด้วย ก็ที่เล่นแอปพวกนี้ไปก็เพราะอยากลองอะไรใหม่ ๆ ก็เท่านั้นอะ
แต่อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันยุ่งกับเรื่องพวกนี้แค่ในโทรศัพท์เท่านั้นแหละ กับชีวิตจริงฉันไม่เคยคิดจะลอง โนเวย์!
ยังไงฉันก็ยังเด็กแถมยังใส ๆ ...มั้ง
“บี้ เล่นโทรศัพท์อีกแหละ” เสียงเพื่อนสนิทดังแว่วมาไกล ๆ ทำให้ฉันรีบปิดแอปพลิเคชันแล้วลบประวัติทั้งหมดออกซะ เมื่อเรียบร้อยแล้วก็หันไปยิ้มยิงฟันให้เพื่อนสาว จะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าบาร์บี้ที่แสนจะร่าเริงและไม่ค่อยสนใครที่แท้จริงแล้วเป็นคนที่ชอบเล่นแอปผู้ใหญ่!
“เรียนเสร็จแล้วเหรอ?” ฉันถาม เธอหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ไม้หินอ่อนตรงข้ามก่อนจะตอบเสียงสดใส
“อือ เสร็จแล้ว”
เพื่อนฉันคนนี้เธอชื่อ ‘กิ่ง’ อายุมากกว่าฉันสองปี อันที่จริงทุกคนในรุ่นเดียวกันก็อายุมากกว่าฉันทั้งนั้นแหละ ก็อย่างที่บอกไปว่าฉันเข้าก่อนอายุแต่ว่าทุกคนมองฉันเป็นเพื่อน ไม่ใช่เป็นน้อง
เรารู้จักกันตอนเรียนปรับพื้นฐานปีหนึ่ง หลังจากนั้นก็เริ่มสนิทกันจนถึงทุกวันนี้ ตอนแรกฉันก็เรียกพี่กิ่งจ๊ะพี่กิ่งจ๋า ตัดภาพมาตอนนี้คือเล่นหัวกันละ
“หิวยัง?” ฉันถามต่อ เมื่อเห็นเธอพยักหน้าเราทั้งคู่จึงตัดสินใจลุกขึ้นไปโรงอาหารที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตรงนี้เท่าไหร่
“คนเยอะแฮะ” พอมาถึงที่หมายกิ่งก็บ่นพึมพำออกมา ฉันมองเข้าไปข้างในโรงอาหารก็พบว่าคนเยอะจริง ๆ อาจจะเป็นเพราะใกล้จะเที่ยงแล้วก็ได้ทำให้โรงอาหารเต็มไปด้วยผู้คน
เราทั้งคู่เดินวนหาที่นั่งอยู่พักใหญ่กว่าจะเจอที่ว่าง จากนั้นจึงแยกย้ายกันไปซื้อข้าว
“ข้าวมันไก่เจ้าเดิม” ฉันแซวแล้วหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นเพื่อนตัวเองเดินถือจานข้าวมันไก่มา กินมันเข้าไป กินมันทุกวันไม่เบื่อรึไง? เป็นฉันคงเบื่อตาย ยิ่งขี้เบื่ออยู่
“ก็มันชอบนี่นา” กิ่งขยิบตาให้ข้างหนึ่งก่อนจะก้มลงจัดการอาหารตรงหน้าด้วยความหิวจัด
ระหว่างกินข้าวเสียงผู้คนเจี๊ยวจ๊าวดังเข้ามาไม่ขาดสาย ฉันกับกิ่งก็คุยกันเรื่อยเปื่อยตามประสาวัยรุ่นจนไปสะดุดกับคำพูดหนึ่งที่กิ่งพูดขึ้น
“บี้รู้จักเซ็กส์โฟนมั้ย?” ฉันชะงักช้อนไว้ที่มือก่อนจะช้อนสายตามองคนตรงหน้า คอก็เอียงไปด้วยเหมือนต้องการจะสื่อว่าไม่เข้าใจ
แต่คำว่าเซ็กส์มันดึงดูดฉันพอสมควร...
ทำไมฉันดูเป็นหมกมุ่นจังวะเนี่ย
“หืม...หมายถึงอะไร?” มันคืออะไร? ไม่เห็นเคยได้ยิน
“มันก็แบบ...” เธอยืดตัวมาข้างหน้าพลางป้องปากเหมือนคุยเรื่องลับ ๆ เกี่ยวกับธุรกิจพันล้าน เหมือนไม่อยากให้ใครได้ยิน “ฉันได้ยินพวก
พี่ ๆ ปีสี่เขาพูดกัน”
“…” ฉันเงียบ รอฟังสิ่งที่กิ่งจะพูดต่อ ต่อมความอยากรู้เริ่มทำงานแต่แสดงสีหน้าเรียบเฉยออกไป
“อารมณ์มันก็เหมือนพวกแชท 18+ อะ แต่อันนี้คือมันจะเป็นแบบโทรคุยกับวิดีโอคอลแทน”
“อ๋อ…” ฉันขานรับในลำคอก่อนจะนั่งเหมือนเดิม ยักไหล่เหมือนไม่แยแสในขณะที่ในหัวกำลังคิดและเก็บข้อมูล
เซ็กส์โฟน...อย่างนั้นเหรอ?
Guy Talk
เสียงเพลงแดนซ์ตามสไตล์ผับใหญ่ใจกลางเมืองดังกระหน่ำเข้ามาในโสตประสาท ปรายตามองผู้คนมากมายที่หลั่งไหลเข้ามาทั้งหญิงและชายพลางยกแก้วน้ำอำพันในมือขึ้นกระดกรวดเดียวจนหมด
“รวดเดียวเลยเหรอเฮีย?” หลังจากวางแก้วเปล่าลงบนเคาน์เตอร์บาร์เสียงคุ้นหูก็โพล่งขึ้นทันที ผมหันไปมองบาร์เทนเดอร์หน้าหล่อที่เข้ามาทำงานที่นี่เป็นเวลานานพอสมควรพลางกระตุกยิ้ม
“ระดับกูธรรมดาว่ะ” ตอบพร้อมกับดันแก้วไปเป็นเชิงให้มันเติมอีก ไอ้บาร์เทนเดอร์คนนี้มันชื่อ ‘คิว' เปรียบเสมือนทั้งรุ่นน้องและเพื่อนที่พวกผมรู้จักแถมไว้ใจ ก็อย่างที่บอกว่ามันเข้ามาทำงานที่นี่สักพักแล้ว ด้วยความที่นิสัยใจคอค่อนข้างจะไปด้วยกันได้ทำให้พวกผมสนิทกับมันพอสมควร
“มาบ่อยกว่าเฮียทายอีก” มันพูดถึง ‘เพทาย' เจ้าของผับแห่งนี้ซึ่งก็คือเพื่อนของผมนั่นแหละ รายนั่นน่ะป่านนี้คงจะเที่ยวตามหา ‘ของ ๆ มัน' อยู่แหละมั้ง ผมรับแก้วที่บรรจุไปด้วยเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แล้วยักคิ้วให้มันหนึ่งที
“มาหาสาว” ผมว่าพลางพยักพเยิดไปทางผู้หญิงคนหนึ่งที่ส่งสายตายั่วยวนมาทางนี้ เธอนุ่งชุดเกาะอกสีแดงที่ปกปิดหน้าอกหน้าใจแสนใหญ่นั่นแทบจะไม่อยู่
เห็นแล้วขึ้นว่ะ…
“เมื่อไหร่จะมีเป็นตัวเป็นตนสักทีอะเฮีย?” ไอ้คิวเท้าคางกับโต๊ะ มองผู้หญิงคนนั้นสลับกับหน้าของผม
“หายาก” พูดเท่านั้นก็กระดกแอลกอฮอล์เข้าปาก ความร้อนแพร่กระจายเข้าสู่ลำคอจนรู้สึกแสบซ่าน
“พวกแบบนั้นเชย” คิวชี้นิ้วไปยังเป้าหมายของผมแล้วเบ้ปากส่ายหน้ารัว ๆ ผมเลิกคิ้วใส่มันเพราะงงกับคำพูดที่บอกว่าเชย ยอมรับว่าบล็อกหน้าเดิม ๆ กับการแต่งตังมันก็เชยอยู่หรอกเพราะแม่งแต่งแบบนั้นมาเกือบทั้งร้าน แต่แล้วไง? มันไม่เป็นผลกับแนวราบสักหน่อย นมใหญ่ก็พอ...
ไอ้คิวยิ้มแล้วผละไปทำหน้าที่บาร์เทนเดอร์ของตัวเองต่อก่อนจะเดินกลับมาหาผม
“อยากลองทำอะไรสนุก ๆ มั้ยเฮีย?” คำว่าสนุกดึงดูดผมพอสมควร ผมเลิกคิ้วเป็นคำถามมันจึงเอ่ยปากพูดต่อ “เซ็กส์โฟนน่ะ ลองเล่นดูมั้ย?”
ว่าไงนะ?
“มันก็เหมือนปกตินั่นแหละ” เมื่อเห็นท่าทีไม่เข้าใจของผมไอ้คิวก็เริ่มอธิบายด้วยน้ำเสียงนุ่ม ๆ ของมัน “มันคือการมีเซ็กส์กันทางโทรศัพท์”
“โทรศัพท์มีเซ็กส์ได้ด้วยเหรอวะ?” ผมแย้งทันที คนถูกแทรกส่งเสียง
จิ๊จ๊ะในลำคอก่อนจะพูดต่อ
“ไม่ใช่แบบนั้นเฮีย คือมันก็เหมือนมีเซ็กส์ทั่ว ๆ ไปเเต่กรณีนี้เป็นการมีเซ็กส์เเบบผ่านการคุยโทรศัพท์อะ เนื้อหาของการคุยก็จะเป็นเกี่ยวกับเรื่อง 18+ หรือแบบกระตุ้นอารมณ์ไรเงี้ย”
“แล้วมันต่างจากช่วยตัวเองตรงไหน?” ไอ้คิวอธิบายยาวเหยียดแต่ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะสนุกไหน ไม่ได้มีอะไรกันจริง ๆ สักหน่อย ฟังดูไม่เห็นจะมันเลย
“ต่างดิเฮีย คือเราต้องลุ้นว่าอีกฝ่ายจะตอบว่าไง จะโชว์แค่ไหน จะทำอะไรไง”
…ขอพูดตามเดิมว่าผมก็ไม่เห็นว่ามันจะสนุกตรงไหน
“ไร้สาระ” กระดกแอลกอฮอล์ที่เหลือลงคอก่อนจะปรายตาไปมองเหยื่อเมื่อสักครู่ก็เห็นว่าเธอยังคงมองมาเหมือนเคยแต่แม่งหมดอารมณ์แล้วว่ะ อยากกลับบ้านไปนอนฉิบ
“ไม่ลองไม่รู้นะเฮีย” ไอ้คิวยังคงเป่าหูผมเช่นเคย มีเซ็กส์ทางโทรศัพท์งั้นเหรอ? หึ...ของแบบนั้นน่ะมันโกหกทั้งนั้น ไม่มีใครจริงใจหรอก มีแต่ความหลอกลวง ดีไม่ดีไม่รู้ไปเอารูปมาจากที่ไหนด้วยซ้ำ
ขอบอกว่าไม่มีอะไรสู้สด ๆ ได้หรอก
“กูกลับละ ง่วง” ผมหันกลับไปวางแก้วที่เดิมแล้วคว้าโทรศัพท์กับกุญแจรถที่วางไว้บนโต๊ะมาถือไว้ ก่อนออกมาก็เห็นไอ้คิวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ยิ้มบ้าอะไรขนลุกชะมัด
แม่งมันต้องทำอะไรสักอย่างแน่ ๆ
“ขับรถดี ๆ นะเฮีย”
“เออ” พูดจบก็ปลีกตัวออกไป
วันต่อมา
ผมพันผ้าเช็ดตัวไว้ที่เอวพร้อมเดินเช็ดผมที่เปียกโชกออกมาจากห้องน้ำ สายตาก็จับจองไปที่โทรทัศน์จอแบนเครื่องโตที่วางไว้กลางห้องกำลังฉายหนังฟอร์มยักษ์เรื่องหนึ่งอยู่ เมื่อเดินเข้าไปอ่านชื่อเรื่องและพบว่าเคยดูแล้วจึงเดินเข้าไปในห้องนอนหวังจะแต่งตัว
ใช้เวลาไม่นานผมก็เดินออกมาในสภาพที่นุ่งเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงบ็อกเซอร์ อยู่แต่ห้องก็ไม่รู้จะแต่งตัวหล่อไปทำไม อย่างนี้สบายกว่าตั้งเยอะ บางวันผมไม่ใส่เสื้อด้วยซ้ำ
ใครได้มาเป็นเมียผมนี่สบายนะบอกเลย ไม่ต้องซักผ้าให้เมื่อยเพราะบางคืนผมไม่ได้ใส่เสื้อผ้า
มันสบาย…และสะดวก
แต่ความจริงแม่งก็ไม่ต้องซักหรอกเพราะผมรวย จ้างคนมาซักตั้งแต่แรกอยู่แล้ว หน้าที่ที่ต้องทำก็แค่ต้องทำอาหารบวกกับนอนเฉย ๆ บนเตียงก็พอ แต่สมัยนี้หาเมียแม่งโคตรยาก บางคนเข้าหาผมก็เพราะผลประโยชน์และต้องการเรื่องอย่างว่าก็เท่านั้น ผมก็สนองให้พวกเธอนะแต่ไม่มีทางจับมาทำเมียแน่นอน
ครืด
เสียงการสั่นของสมาร์ทโฟนที่วางอยู่บนโซฟาส่งผลให้ผมหยิบมันขึ้นมาดู มันเป็นการแจ้งเตือนข้อความของไลน์ผมจึงทำท่าจะกดเข้าไปแต่สายตากลับเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างซะก่อน ชื่อแอปพลิเคชันที่ไม่คุ้นเคยทำเอาผมขมวดคิ้ว
‘ไม่ลองไม่รู้นะเฮีย’
เสียงไอ้คิวเมื่อคืนดังขึ้นมาในหัว ผมมองแอปพลิเคชันที่เขียนไว้ว่า ‘Sex Cam’ แล้วส่ายหน้าเบา ๆ ไม่รู้แม่งไปโหลดแอปมาให้ผมตอนไหน ไอ้นี่มันร้ายจริง ๆ
ผมพิจารณาแอปนั่นสักพัก คำพูดอธิบายวิธีการเล่นของไอ้คิวก็ไหลเข้ามาดุจสายน้ำ
เซ็กส์โฟน…งั้นเหรอ?
Guy End Talk