บทที่ 12
ลงโทษ....คนน้อยใจ
ในห้องโดยสารรถเก๋งสัญชาติยุโรปคันใหญ่ ชายหนุ่มหน้าเรียบนิ่งนั่งตรวจงานอยู่อย่างตั้งใจสลับกับการโทรศัพท์ประสานงานตลอดเวลาการเดินทาง หวันยี่หวานั่งชิดขอบประตูรถเงียบๆ เธอรู้สึกว่าชายหนุ่มเปลี่ยนไปเป็นคุณอเล็กซ์ เจ้านายมาดนิ่งคนเดิม ไม่ใช่คุณสิงห์ที่อ่อนโยนอีกต่อไปหลังจากกลับจากอิตาลี
“ขยับมานี่..” เสียงทุ้มเข้มดังขึ้นก่อนที่มือหนาจะรวบเอวบางเข้าแนบชิดอกแกร่งก่อนจะเชยคางบางขึ้นพร้อมกับกด ริมฝีปากหนาลงปากอวบอิ่ม ดูดดันอย่างโหยหา ปิดช่องทางหายใจของยี่หวาจนแทบขาดใจ ก่อนที่มือน้อยจะผลักอกแกร่งเบาๆ
“พอ...ก่อนค่ะ ยี่หวาหายใจไม่ทัน”
“ ไม่ได้หรอก ต้องลงโทษที่เมื่อวานหนีกลับบ้านก่อน”
“อริส ให้ยี่หวาไปช่วยเลือกเสื้อผ้าค่ะ” หวันยี่หวาบอกออกไปด้วยเสียงผ่าเบา
“แล้วไปไหนอีก ทำไมไม่มากินข้าวด้วย” ยี่หวามองชายหนุ่มตาโต ไม่คิดว่าเขาจะรู้ว่าเธอไปร้านอาหาร
“ยี่หวาเห็นคุณสิ
