สยบหัวใจนายสิงห์ราช

บทที่ 9 ความเข้าใจผิดที่ทำให้........หงุดหงิด

บทที่ 9

ความเข้าใจผิดที่ทำให้........หงุดหงิด

คอนโดหรู

อเล็กซ์ สิงห์ราช กัสโตโน่ ลืมตาขึ้นมาจากการหลับใหล เมื่อวานหลังจากที่อุ้มร่างบางลงจากรถคันใหญ่ สิงห์หนุ่มก็ไม่ยอมให้เวลากวางสาวได้หลุดพ้นไปจากกรงสิงห์ ชายหนุ่มวางหญิงสาวลงบนเตียงใหญ่ และบรรเลงเพลงรักใส่หญิงสาวอย่างเร่าร้อน จูบดูดเลียไปทั่วร่างบางอย่าง โหยหา แม้กวางน้อยจะร้องขอเวลาทำใจก็ไม่มีผลใดๆ ชายหนุ่มจับกินหญิงสาวอย่างตะกุตะกาม จับร่างบางพลิกค่ำพลิกหงาย ตั้งแต่ช่วงเย็นของเมื่อวานจวบจนค่อนรุ่ง ถึงยอมให้หญิงสาวได้หลับนอน ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่หายจากการหิวโหยร่างบาง

มือหนาที่กกกอดร่างบางไว้แนบอกอย่างหวงแหน เริ่มเคลื่อนที่ลูบไล้ไปตามหน้าท้องแบบราบ ‘จะดีแค่ไหนที่มีสิงห์น้อย หรือกวางน้อยอยู่ในนี่’ใบหน้าที่เคยเรียบนิ่งตลอดเวลายกยิ้มในหน้าอย่างมีความหวัง คนที่จะเป็นแม่ของลูกเขาต้องเป็นหวันยี่หวาเท่านั้น

มือหนาลากเลื้อยไปยังอกสวย บีบคลึงเบาๆอย่างหยอกเย้า เป็นวิธีการปลุกคนสวยตรงหน้าที่นอนสลบไสลหมดเรี่ยวแรงไปหลังจากที่สุขสมไปนับครั้งไม่ถ้วน แรงบีบเพิ่มขึ้นเมื่อร่างบางเพียงขยับหนีแต่ไม่ยอมตื่นจนคนตัวโตต้องคร่อมร่างเล็ก พร้อมกับส่ง ริมฝีปากหนาทักทายริมฝีปากบางตรงหน้าอย่างอดใจไม่ไหว ลิ้นหนาส่งเข้าไปปลุกลิ้นบางอย่างอดใจไม่อยู่

“ยี่หวา..ขี้เซาอย่างนี้ คุณสิงห์จะลักหลับแล้วนะ” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู หลังจากรู้ว่าร่างบางตื่นแล้วแต่ยังแกล้งหลับตา มือเพิ่มแรงบีบคลึงอกสวยเพิ่มขึ้น ขย่ำเล็กๆให้รู้สึกจนหญิงสาวไม่สามารถนอนต่อได้ มือน้อยเอื้อมมาจับมือหนาให้หยุดการระราน อีกทั้งเบี่ยงหน้าหลบจูบเร่าร้อน

“ตื่น... ตื่นแล้วค่ะ ยี่หวาตื่นแล้ว” เสียงเล็กๆส่งออกมาจากปากบาง พร้อมทั้งผลักดันอกแกร่งออกห่าง สิงห์ราชมองหน้าคนใต้ร่างที่เรื่อแดงขึ้นมา แม้จะเคยนอนกับหญิงสาวหลากหลายคนมา แต่ไม่เคยมีใครที่เขาจะมานอนกกกอดหลับไหลไปด้วยกันเหมือนกับหวันยี่หวา กับคนอื่นเขาไม่เคยพามาที่ดอนโดด้วยซ้ำ เขามีคอนโดอีกที่ไว้สำหรับกิจกรรมกามราคะอย่างเดียว เมื่อเสร็จกิจเขาไม่เคยนอนร่วมเตียงกับใคร หากกับยี่หวาเขาชอบเวลาที่ตื่นมาแล้วเจอหน้าสดใสของร่างบาง อยากที่จะนอนหลับและตื่นไปพร้อมเธอทุกวัน

“ ยี่หวาขี้เซาตื่นช้า คุณสิงห์ต้องลงโทษ”

“ อย่าเพิ่งค่ะ ไม่เอานะคะ ยี่หวาไม่ได้ขี้เซา แต่คุณสิงห์เพิ่งปล่อยให้ยี่หวานอนแป๊บเดียวเอง แล้วอีกอย่างยี่หวาต้องไปทำงานวันแรกด้วย”

มือน้อยรีบดันหน้าคมออกห่างก่อนที่เธอจะโดนลงโทษ แค่คิดถึงภาพวาบหวิวเมื่อคืนก็ทำให้หน้าเธอแดงเรื่อ เธอไม่กล้าสบสายตาที่เคยเรียบนิ่ง หากแต่เช้านี้สายตาสิงห์ราชกรุ้มกริ่มเป็นประกายล้อเลียน เธอเหลือบตามองอกแกร่งตรงหน้า เห็นมีร่องรอยเล็บของเธอที่จิกลงไปเพื่อลดอาการเสียวซ่านก็ตกใจมือน้อยลูบไล้ไปอย่างเบามืออย่างขอโทษ

“ ลูบแบบนี้เดียวก็ไม่ได้ไปทำงานนะยี่หวา สงสัยต้องจับมาตัดเล็บแล้ว คุณสิงห์เจ็บนะแบบนี้”

“ หะ.. ไม่เอา ยี่หวาไม่ลูบแล้ว” มือน้อยหยุดชะงักทันที ดึงมือน้อยลงจากอกแกร่ง แต่ด้วยความตกใจทำให้มือน้อยเลื่อนลงข้างล่างไปโดนสิงห์น้อยที่ตื่นผงาดอย่างไม่ตั้งใจ เธอตกใจดิ้นจะออกจากอแกร่งที่กักกันตัวไว้ หน้าตาเลิ่กลั่กอย่างทำอะไรไม่ถูก

‘ โอ้ย ยี่หวา ไม่ไหวแล้วนะ’ หญิงสาวคิดในใจ

ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า.....เสียงหัวเราะชอบใจดังออกจากร่างหนายามมองหน้าน้อย เขารู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ ใจจริงก็อยากสานต่อจากเมื่อคืน แต่ก็รู้ว่าวันนี้หวันยี่หวาต้องไปทำงานวันแรก ถึงเธอจะเป็นเด็กเส้น(ใหญ่) แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมาครหาได้ เขาอยากให้เธอทำงานกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นอย่างสบายใจ

“ วันนี้เราต้องไปทำงานวันแรก คุณสิงห์จะยกยอดไปลงโทษคืนนี้พร้อมกันอย่างทบต้นทบดอก อย่างคิดว่าจะไม่โดนลงโทษ” คาดโทษคนตัวเล็กกว่าอย่างหมั่นเขี้ยว แล้วปล่อยหญิงสาวออกจากอกแกร่ง อีกทั้งยังใจดีลุกขึ้นเดินร่างเปลือยเปล่าไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาส่งใส่มือให้หญิงสาวที่นั่งหลับตาปี๋ ตั้งแต่เขาลุกเดินไป

เธอรับเสื้อคลุมอาบน้ำมาใส่ ก่อนจะขยับลุกลงจากเตียง แต่การจะก้าวเดินอย่างรวดเร็วคงเป็นไปไม่ได้เพราะรู้สึกเจ็บที่กลางกายซึ่งเกิดจากการกระทำของคนที่นั่งยิ้มพลายอยู่บนเตียง

“ ยี่หวา เดินดีๆสิ เป็นอะไรทำไมเดินแบบนั้น”

“ ชิ ก็เพราะใครล่ะที่ทำให้ยี่หวาเป็นแบบนี้”

“คุณสิงห์เหรอ งั้น..เดียวคุณสิงห์ขอแก้ตัวด้วยการอาบน้ำให้ยี่หวาแล้วกัน” พูดจบก็ลุกทั้งๆที่ร่างเปลือยเปล่าเดินตรงมาอุ้มยี่หวาขึ้นแนบออกในท่าเจ้าสาวเดินเข้าห้องน้ำไป ท่ามกลางเสียงร้องห้ามของคนในอ้อมแขน

หลังจากนั้น คุณสิงห์ก็ทำตามที่บอกไว้ เขาช่วยอาบน้ำให้ยี่หวาขัดถูทุกที่ที่เขาลงลิ้นเลียไปเมื่อคืน มือหนาลากผ่านไปเกาะกุมเนินเนื้อก่อนจะอดใจไม่ไหวส่งนิ้วร้ายเข้าในกอดไม้งามเขี่ยเกสรลงโทษอย่างเป็นทัณฑ์บนสำหรับคนขี้เซา จนหวันยี่หวาแทบหมดเรี่ยวแรง ก่อนจะโดนอุ้มมาส่งในห้องแต่งตัว แล้วชายหนุ่มเดินกลับเข้าไปอาบน้ำเพื่อไปทำงานพร้อมกัน

สำนักงานใหญ่บริษัทในเครือกัสโตโน่

รถเก๋งยุโรปคันใหญ่วิ่งเข้ามาจอดโดยการขับของมือขวาของท่านรองประธานบริษัท ก่อนที่รองประธานบริษัทจะเดินทางจากรถ และหยุดยืนรอหญิงสาวร่างบางที่ก้าวลงจากรถตามมา ยี่หวาพยายามเดินให้ห่างๆ อยู่ข้างหลังสิงห์ราชที่ก้าวเท้าใหญ่ไปอย่างมั่นคง เธอไม่อยากเป็นเป้าสายตาใครหรือสร้างความไม่พอใจให้ใครในการมาทำงานวันแรก

ไมเคิลเดินมาเคียงข้างหญิงสาว เขากวาดสายตาไปรอบข้าง เห็นถึงคำถามที่ส่งผ่านมาทางสีหน้าของหลายๆคน รวมทั้งไลลาประชาสัมพันธ์ เธอที่มองหญิงสาวที่เมื่อวานมาพร้อมกับคุณอริส แต่กลับออกไปพร้อม คุณอริสและคุณอเล็กซ์ ซึ่งปรกติท่านรองประธานมีสาวสวยมากหน้าหลายตาก็จริง แต่ไม่มีใครได้มาถึงที่บริษัทสักคน

ไลลามองหญิงสาวที่เดินตามหลังชายหนุ่มอย่างพินิจ เธอมาในชุด เดรสสั้นแค่เข่าสีชมพูเข้ม ตัวเสื้อด้านบนเข้ารูปคอจีน แขนยาวแค่ข้อศอก ถือกระเป๋าสีขาวใบเล็ก ถึงเธอจะดูตัวเล็กแต่เมื่อสวมร้องเท้าส้นเข็มสีขาวกลับส่งให้ร่างบางดูสง่าขึ้นมาอย่างดูดี ถึงแม้บนตัวของหญิงสาวจะไม่ใช่ของแบรนด์เนมราคาแพง แต่เมื่อรวมๆกันก็ทำให้ลงตัวอย่างประหลาด

“สวัสดีค่ะ คุณอเล็กซ์...” สาวสวยไลลายิ้มหวานหยดให้กับเจ้านายหนุ่ม ซึ่งเพียงปลายตามองเธอและพยักหน้าทักทายแล้วเดินตรงไปยังลิฟต์ผู้บริหารทันที ประชาสัมพันธ์สาวสวยชินแล้วกับการทักทายของเจ้านายหนุ่ม อยากน้อยเขาก็พยักหน้าให้เธอ ซึ่งต่างจากคนอื่นที่ได้รับแค่การปลายตามอง

“สวัสดีค่ะคุณไมเคิล วันนี้ควงสาวสวยมาด้วยเหรอคะ” เสียงหวานที่ปั้นแต่งให้ดูดี ส่งออกไปหาคำตอบที่อยากรู้ ก่อนที่มือขวาของเจ้านายจะเดินผ่าน ทำให้ไมเคิลต้องหยุดพลอยทำให้ ยี่หวาต้องหยุดไปด้วย ชายหนุ่มยอมให้เกียรติเธอเพราะรู้ว่าเธอเป็นบุตรสาวของผู้ถือหุ้นในบริษัท ที่ฝากฝังให้เข้ามาทำงานในตำแหน่งเลขารองประธานบริษัทเพื่อหวังจะได้ใกล้ชิด รองประธานอย่าง อเล็กซ์ สิงห์ราช กัสโตโน่ แต่สุดท้ายตำแหน่งที่เริ่มทำงานก็คือประชาสัมพันธ์ เพราะคุณอเล็กซ์ แจ้งว่ามีเลขาเพียงพอแล้ว

“สวัสดีครับ คุณไลลา” ทักทายหญิงสาวก่อนจะหันมาย้งร่างบางที่ยืนอยู่ใกล้ๆ

“คุณไลลา นี่คุณหวันยี่หวาครับ วันนี้เริ่มทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยเลขาท่านรองประธาน” ไมเคิลแนะนำยี่หวาให้ไลลารู้จัก

“คุณยี่หวาครับนี่คุณวิไลวรรณ วาณิชพรรณ หรือคุณไลลา ประชาสัมพันธ์คนสวยประจำบริษัทครับ” ไมเคิลจำต้องแนะนำสองสาวให้รู้จักกัน ยี่หวายกมือไหว้ประชาสัมพันธ์คนสวยก่อนเพราะเธอแลดูอายุมากกว่าเธอและยังทำงานก่อนเธออีกด้วย

“สวัสดีค่ะคุณวิไลวรรณ.”

ไลลายกมือรับไหว้แทบจะไม่ทัน เธอได้ยินไม่ผิดใช่ไหม ผู้ช่วยเลขาท่านรองประธาน ไหนว่าคุณอเล็กซ์มีเลขาเพียงพอแล้ว แล้วทำไมถึงมีการเพิ่มผู้ช่วยเลขามาอีก มันควรจะเป็นเธอมิใช่เหรอที่ได้ตำแหน่งนี้

‘เธอเป็นใคร สำคัญอย่างไร ฉันจะต้องให้ได้’

“สวัสดีค่ะคุณหวันยี่หวา. เอะ ใช่แฟนคุณไมเคิลไหมคะ ถึงได้มาเป็นผู้ช่วยคุณไมเคิลอย่างนี้ ไลลาอิจจาจัง ” คำถามของไลลาทำให้เกิดปฏิกิริยากับสามคนที่ได้ยินทันที มือขวาของอเล็กซ์หน้าซีดขึ้นมาก่อนที่จะก้าวถอยห่างหวันยี่หวาหนึ่งก้าว ยี่หวาหน้าแดงเรื่อก้มหน้างุดไม่กล้าสบตาใคร ส่วนท่านรองประธานหน้าเข้มที่ยืนหน้าลิฟต์กำมือแน่น หน้าคมกร้าวขึ้นอย่างทันตา เสียงเคาะแป้นพิมพ์คอมพิวเตอร์กับเสียงพูดคุยกันเบาๆของพนักงานบริษัทที่เริ่มทำงาน เงียบกริบทันทีเมื่อ เจ้านายหนุ่มเสียงตวาดก้องห้องโถงบริษัท

“ไมเคิล..จะไปทำงานได้หรือยัง” ทันทีที่สิ้นเสียง ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ ไมเคิลส่งสายตาไปยังหญิงสาวให้รีบเดินไปหาเจ้านายทันทีก่อนที่ระเบิดลูกที่สองจะตามมา ยี่หวาเดินไปยังลิฟต์ผู้บริหารที่อเล็กซ์เดินนำเข้าไปก่อนแล้ว หญิงสาวไม่กล้าสบตาคมเข้มที่ส่งมาอย่างดุดัน เธอยังไม่รู้ว่าชายหนุ่มไม่พอใจเรื่องอะไร ยี่หวายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ

ลิฟต์ปิดลงทันทีที่หญิงสาวก้าวขาเข้าไปโดยไม่รอมือขวาที่ชายหนุ่มเร่งให้ไปทำงาน ภายในห้องโดยสารเงียบกริบ หน้าตาชายหนุ่มเรียบนิ่ง กำมือแน่นอย่างสะกดอารมณ์ จนลิฟต์เคลื่อนถึงชั้นผู้บริหาร อเล็กซ์ก้าวเดินอย่างไม่รอร่างบางที่เดินแกมวิ่งเพื่อให้ทันร่างหนา

“สวัสดีค่ะ คุณอเล็กซ์ เช้าวันนี้..”คุณเนตรเลขาผู้ทรงประสิทธิ์ภาพยังรายงานเรื่องงานยังไม่จบก็ต้องหยุดเพื่อรับฟังคำสั่งจากรองประธานบริษัทที่มายืนหน้าตึงอยู่ตรงหน้าเธอ

“ คุณเนตร ย้ายโต๊ะทำงานยี่หวาเข้าไว้ในห้องผมด้วย” สั่งเสร็จก็เดินหน้าตึงเข้าไปในห้องรองประธานบริษัททันที ปล่อยให้คุณเนตรอึ้ง อ้าปากค้าง เมื่อวานเธอได้รับคำสั่งให้สอนงานหญิงสาว โดยได้จัดโต๊ะทำงานไว้หลังโต๊ะทำงานของเธอ แต่คำสั่งเมื่อกี้....

“สวัสดีค่ะคุณเนตร.. ยี่หวาฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” หวันยี่หวายกมือไหว้เลขาท่านรองประธานที่ยังไม่หายอึ้งกับคำสั่งที่ได้รับ “ยี่หวานั่งข้างนอกกับคุณเนตรดีกว่า ยี่หวาอยากเรียนรู้งานก่อน ยี่หวาไม่เคยทำงานแบบนี้มาก่อน” หญิงสาวรีบบอกออกไปก่อนที่คุณเนตรจะโทรศัพท์หาคนมายกโต๊ะทำงานของเธอเข้าไปในห้องท่านรองประธานตามคำสั่ง

“ไม่ได้หรอกค่ะคุณยี่หวา คำสั่งคุณอเล็กซ์เด็ดขาดเสมอ”

“เดียวยี่หวาจะแจ้งคุณอเล็กซ์เองค่ะว่าขอเรียนรู้งานกับคุณเนตรก่อน อยู่ใกล้ๆน่าจะเรียนรู้งานได้ดีกว่า”

“คุณยี่หวาเรียกพี่เนตรก็ได้ค่ะ ไม่ต้องเรียกคุณอะไร แต่พี่ไม่คิดว่าคุณอเล็กซ์จะยอมนะคะ ดูจากที่สั่งมาต้องรีบจัดการซะด้วยสิ ไม่งั้นระเบิดลงบริษัทแน่ๆ” เลขาผู้ทรงประสิทธิ์ภาพ ผู้ที่พร้อมทำตามคำสั่งส่งเสียงออกมาอย่างหวั่นเกรง เธอไม่รู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นใครมาจากไหน แต่รู้ว่าต้องเป็นคนสำคัญแน่ๆ และคงสำคัญมากกว่าการเป็นเพียงเพื่อนน้องสาวเจ้านาย เพราะตำแหน่งที่ได้รับบ่งบอกเป็นอย่างดีว่าตำแหน่งนี้มีขึ้นเพื่อหญิงสาวคนนี้คนเดียวเท่านั้น

“งั้นพี่เนตร ไม่ต้องเรียกยี่หวาว่าคุณเหมือนกันนะคะ” ยี่หวายิ้มสดใสให้เพื่อนร่วมงาน ก่อนจะเดินไปยังโต๊ะที่เธอคิดว่ามีการเตรียมไว้ให้อยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ของพี่เนตร

งานแรกสำหรับวันนี้คือการเสิร์ฟกาแฟให้ท่านรองประธานบริษัท ยี่หวาประคองถาดที่วางกาแฟ พร้อมขนมเข้าไปยังชายหนุ่มที่นั่งหน้าตึงอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ รอยยิ้มนำหน้าส่งออกไปเป็นทัพหน้า เธอไม่รู้ว่าเขาไม่พอใจเรื่องอะไรเพราะตอนนั่งรถมาด้วยกันสิงห์ราชก็โอบกอดเอวบางให้แนบชิดมาตลอด แต่เมื่อกี้.......เกิดอะไรขึ้น

“คุณอเล็กซ์.....”

“หืม..” นอกจากหน้าตึงตอนนี้คิ้วเริ่มผูกเป็นปม เงยหน้าส่งสายตาคมเข้มสบตาหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะเอื้อมมือกดปุ่มล๊อคประตูห้องทำงานจากใต้โต๊ะทำงานตัวใหญ่

“ คุณสิงห์.... กาแฟค่ะ” มือน้อยๆยกกาแฟวางตรงหน้าชายหนุ่มอย่างเอาใจ ยังไม่ถอยออกก็โดนมือใหญ่หนาจับดึงให้เธอเดินอ้อมโต๊ะทำงานมานั่งลงบนตักแกร่งอย่างเอาแต่ใจ กกกอดร่างเล็กพร้อมทั้งกดจูบลงอย่างดูดดึงอย่างลงโทษ

“คุณสิงห์..ปล่อยก่อนค่ะ นี่ที่ทำงานนะคะเดียวใครเข้ามาเห็น”

“ช่าง.. ขอกอดให้หายหงุดหงิดก่อน”

“เป็นอะไรค่ะ ใครทำอะไรให้หงุดหงิดขนาดนี้”

“ยี่หวา.” ส่งสายตาเป็นคำตอบว่าใครบังอาจทำให้ท่านรองประธานหงุดหงิด “ยี่หวา...ยี่หวานี่นะคะ ยี่หวาไปทำอะไรตอนไหนคะ” หญิงสาวถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ยอมอยู่ในอ้อมกอดนิ่งๆเพื่อให้คนบางคนหายหงุดหงิด

“ยี่หวาไปเดินใกล้ไมเคิล จนคนอื่นมองว่าเป็นแฟนกัน คุณสิงห์ไม่ชอบ ต่อไปอย่าไปเดินใกล้ผู้ชายคนไหนอีก ให้เดินใกล้ๆคุณสิงห์คนเดียว”คำตอบที่ได้รับทำให้หญิงสาวตาโต มองหน้าคุณสิงห์อย่างไม่เชื่อสายตา ‘แค่เนี้ย’

“ฮึ ไม่เอายี่หวาไม่เดินใกล้คุณสิงห์ เดียวคนอื่นสงสัยว่าเราเป็นอะไรกัน ขอยี่หวาทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยเลขาจริงๆนะคะ และขอไม่ย้ายโต๊ะทำงานเข้ามาในนี้ด้วย ยี่หวาอยากเรียนรู้งานเพื่อจะได้ช่วยงานคุณสิงห์ได้จริงๆ”

หน้าน้อยๆเชิดคางขึ้นอย่างถือดี แต่พอสบกับสายตาคมที่มองมาก็รีบแนบหน้าเข้าหาอกแกร่งอย่างออดอ้อนทันที มือน้อยๆลูบอกหนาใต้เสื้อ ก่อนจะแหงนหน้าจูบปลายคางแกร่งอย่างเอาใจ

“นะคะคุณสิงห์ ยี่หวาอยากทำงานจริงๆ แล้วกลับไปคอนโดยี่หวาจะตามใจคุณสิงห์ทุกอย่าง”

“ หืม..คบกับคุณสิงห์ต้องหลบซ่อนขนาดนั้น แต่ก็ได้ อย่าลืมคำพูดของตัวเองก็แล้วกันกลับคอนโดอย่างมาร้องขอให้คุณสิงห์หยุดก็แล้วกัน” แค่ได้ยินเสียงออดอ้อนก็ทำให้สิงห์ราชยองตามที่กวางน้อยขอแลกกับการตามใจคุณสิงห์ทุกอย่างก็ถือว่าคุ้ม

“คุณสิงห์.....” หน้าน้อยแทบจมหายไปกับอกแกร่งกับคำพูดทวงสัญญาของคนตัวโตที่เริ่มมีรอยยิ้มมุมปาก

“ยี่หวาไปทำงานก่อนนะคะ เดียวเที่ยงอริสจะมาทานข้าวด้วย”หวันยี่หวาลุกออกจากตักแกร่งหลังจากโดนจูบลงโทษอย่างหนักหน่วง เธอเดินไปยังประตูเพื่อเปิดออกไปทำงาน แต่เมื่อดึงประตูถึงรู้ว่าประตูล๊อค จึงหันไปมองคุณสิงห์ที่นั่งยิ้มกรุ้มกริ่ม ก่อนจะเห็นชายหนุ่มเอื้อมมือไปใต้โต๊ะทำงาน เธอจึงเปิดประตูได้

ประตูหนาเปิดออก ทำให้ไมเคิลที่รออยู่หน้าห้องเดินสวนหญิงสาวเข้าไปภายในห้องทันที

“คุณอเล็กซ์ครับ.....” เปิดปากได้เพียงเท่านี้ก็ต้องหุบฉับเมื่อผสานสายตากับสายตาคมเข้มที่ส่งมาราวกับจะแผดเผาเขาให้มอดใหม้ พร้อมเสียงเข้มกดต่ำที่ส่งออกมาอย่างหนักแน่น

“ต่อไป อย่าเข้าใกล้ยี่หวาจนคนอื่นเข้าใจแบบนั้นอีก” อเล็กซ์สั่งเสียงกดต่ำ ฟังดูเยือกเย็นจนทะลุเข้าไปในหัวใจของ ไมเคิลที่ทำได้แค่เพียงรับรู้และต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด