บทที่ 7 คุณสิงห์ (ขี้อ้อน)
2693 คำ
บทที่ 7
คุณสิงห์ (ขี้อ้อน)
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มรีบลืมตาตื่นขึ้นมาทันที เพราะเกรงว่าเสียงนั้นจะทำให้หญิงสาวในอ้อมแขนตื่น เขาค่อยขยับแขนออกจากร่างบางที่หันมาซุกซบอยู่บนอกแกร่งอย่างเบามือ
อเล็กซ์ ลุกขึ้นเดินตัวเปลือยเปล่าไปยังโต๊ะที่อยู่ห่างจากเตียงนอนเพื่อหยิบโทรศัพท์ โดยไม่รู้เลยว่ายี่หวารู้สึกตัวตั้งแต่ได้ยินเสียงโทรศัพท์แล้ว หากแต่หญิงสาวยังแกล้งนอนหลับเพราะอายเกินกว่าจะลืมตามองหน้า ชายหนุ่มได้
“ ว่าไง” ชายหนุ่มกดรับโทรศัพท์ และส่งเสียงเข้มปนหงุดหงิดออกไปเมื่อเห็นว่าผู้ที่โทรศัพท์มาแต่เช้าคือ ไมเคิลมือขวาของตนเอง
“ เช้านี้ เจ้านายมีประชุมกับผู้ถือหุ้นนะครับ โทรมาเพราะกลัวเพลินจนลืมงานสำคัญครับผม” ไมเคิลที่เป็นมือขาวคนสนิทเอ่ยมาตามสายอย่างหยอกเย้าเจ้านายหนุ่ม มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะรู้ว่าไมเคิลนอกจากเป็นมือขวาแล้ว ยังเป็นบอดี้การ์ดมือดี เป็นเลขาในการทำงานของอเล็กซ์ และสุดท้ายยังเป็นลูกพี่ลูกน้องของชายหนุ่มด้วย
“ ฉันไม่ลืม แกก็รู้ว่าไม่มีอะไรสำคัญสำหรับฉันมากกว่างานอีกแล้ว เดียวอีกสามสิบนาที ฉันจะลงไป” คำว่าไม่มีอะไรสำคัญ กระตุกหัวใจของ ยี่หวาที่นอนฟังอยู่อย่างแรง เธอไม่คาดหวังว่าตัวเองจะมีความสำคัญสำหรับชายหนุ่ม แต่พอได้ยินคำพูดของเขาก็ทำให้เธออดสะท้อนในใจตัวเองไม่ได้อยู่ดี
หวันยี่หวาหลับตาลงให้ชายหนุ่มเข้าใจว่าเธอยังไม่ตื่น จนกระทั่งร่างหนาเดินเข้าไปในห้องน้ำ เธอจึงลุกขึ้นจากเตียงกว้าง ก่อนจะเห็นว่าตัวเองสวมชุดนอนเบาบางหรู ซึ่งเธอแน่ใจว่าก่อนที่จะหลับไป เธอไม่ได้สวมใส่ชุดนี้ และชุดนี้ก็ไม่ใช่เสื้อผ้าของตนเอง แค่นึกว่าคงจะเคยมีผู้หญิงมานอนในห้องนี้ และชุดนี้คงเป็นของผู้หญิงของเขา น้ำตาของเธอก็อ่อขึ้นมาเต็มสองตากลมโต ‘ เธอคงไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงคนอื่นของเขา’
เสียงเปิดประตูห้องน้ำเปิดออก ยี่หวารีบใช้มือเช็ดน้ำตาออกจากหน้า แต่ก็ไม่พ้นจากสายตาคมของร่างสูงในชุดกางเกง สแลตสีดำ เสื้อเชิ้ตสีขาว ที่เดินออกมา
สิงห์ราช เดินมายังเตียงกว้าง ก้มลงใช้มือหนาเช็คคราบน้ำตาที่ยังหลงเหลือออกจากหน้ามน
“เป็นอะไร เสียใจเหรอที่รับข้อเสนอของฉัน” สิงห์ถามออกไปอย่างไม่เข้าใจ เมื่อคืนเขาคิดว่าหญิงสาวมีความสุขไปพร้อมกับเขาเสียอีก
“ เปล่าค่ะ ยี่หวาไม่ได้เสียใจ”
“ แล้วเป็นอะไร ร้องให้ทำไม ไหนบอกคุณสิงห์ซิ” เอ่ยออกไปพร้อมกับดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมกอด ซึ่งหญิงสาวก็ไม่ขัดขืน หากแต่ซุกซบหน้าหวานลงบนอกแกร่งอย่างยินยอม
“ ยี่หวา ไม่อยากใส่เสื้อผ้าพวกนี้ เสื้อผ้าของคนอื่น” แค่เอื้อนเอ่ยออกมาให้เขารับรู้น้ำตาที่หยุดไหลไปแล้ว ก็พลันไหลรินออกจากตาอย่างไม่อายหรือเก็บกักความรู้สึกอีกแล้ว
สิงห์ราช ยิ้มเต็มหน้าเมื่อรู้สาเหตุที่หญิงสาวร้องให้ ชายหนุ่มหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี จึงโดนมือน้อยๆทุบลงยังอกแกร่งอย่างไม่แรงนัก
“คุณสิงห์อ่ะ ” มือบางเปลี่ยนเป็นผลักอกแกร่งออกห่างตัว และพยายามดิ้นรนออกจากอ้อมแขนที่กอดรัดแน่นขึ้น สิงห์ราชโยกร่างบางในอ้อมแขนไปมาคล้ายปลอบเด็กที่กำลังร้องให้งอแง จากนั้นจึงลุกขึ้นอุ้มหญิงสาวในท่าเจ้าสาว เดินตรงไปยังห้องแต่งตัวก่อนจะวางให้เธอยืนตรงหน้าตู้เสื้อผ้าใหญ่ จับมือน้อยให้เอื้อมไปเปิดตู้เสื้อผ้าตรงหน้า
“ อะไร กันคะ” ในตู้มีเสื้อผ้าผู้หญิงเรียงรายอยู่เป็นจำนวนมาก มีทั้งชุดเดรสสั้นคล้ายๆกับชุดที่เธอชอบใส่ เสื้อ กางเกง กระโปรง แบ่งตามประเภทและสีต่างๆเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ นอกจากนั้นยังมีชุดราตรี อยู่อีกด้านหนึ่ง ยี่หวาหันกลับมาส่งสายตาเป็นคำถามไปยังคนตัวโตที่ยืนซ้อนหลังเธอโดยสองแขนแกร่งยังไม่ปล่อยไปจากเอวคอด
“ ทั้งหมดนี่ของเธอยี่หวา คุณสิงห์ให้คนมาจัดเตรียมไว้ให้ตั้งหลายวันแล้ว” คุณสิงห์ก้มหน้าลงไปหอมแก้มเนียนอย่างอดใจไม่ได้ เมื่อเห็นหน้าสงสัยอย่างงวยงงของคนตัวเล็ก
“ ของยี่หวาเหรอคะ” ตากลมโตเบิกกว้างกว่าเดิมหลังจากที่ได้รับคำตอบและยิ่งงวยงง มากไปกว่าเดิมเมื่อชายหนุ่มก้มหน้าลงมา แล้วหันหน้าเอียงแก้มมายังเธอ พร้อมทั้งนิ้วมือยาวเรียวชี้แตะที่แก้มสากของตนเอง
“ รางวัลของคุณสิงห์ล่ะ” หวันยี่หวานิ่งเงียบ
“เลือกเอาว่าจะหอมแก้มคุณสิงห์ หรือจะให้คุณสิงห์จูบ”
สิ้นคำของเขายี่หวารีบยึดตัวเข้าไปหอมแก้มสากทันที พร้อมทั้งปลดมือหนาออกจากเอวก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป
หลังจากปิดประตูห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว ยี่หวายกมือทาบอกเพื่อห้ามหัวใจที่เต้นระทึกให้สงบลง เธอไม่เคยเห็นคุณสิงห์ในรูปแบบนี้มาก่อน มันทำให้หัวใจน้อยๆของเธอหวั่นไหวราวกับใครมาตีกลองอยู่ในอก พอนึกได้ว่าเขามีงานสำคัญรออยู่ เธอก็รีบอาบน้ำอย่างเร็วเร็ว เพื่อไม่ให้เธอทำให้งานสำคัญของชายหนุ่มเสียหาย
ยี่หวาออกจากห้องแต่งตัวในชุดเดรสสั้นสีชมพู ซึ่งเป็นสีที่เธอชอบ มองหาร่างสูงก็พบว่าเขานั่งอยู่ที่โต๊ะที่ระเบียง เธอเดินเข้าไปหาเมื่อชายหนุ่มยื่นมือมาเหมือนเรียกให้เข้าไปใกล้ เธอยื่นมือออกไปให้ชายหนุ่มที่ดึงเธอไปนั่งบนตักหนา มองมือโอบรอบเอวบางไว้หลวมๆ
“ ยี่หวาตัวบางมาก กินเยอะนะ คุณสิงห์อยากให้ยี่หวาอ้วนขึ้นกว่านี้ จะได้กอดแรงๆได้”
“ คุณสิงห์ปล่อยยี่หวาก่อนดีไหมคะ เดียวคุณสิงห์จะได้ทานอาหารเช้าได้ถนัดด้วย” เอ่ยแย้งออกไปอย่างเขินอาย
“ ไม่เอา นั่งแบบนี้ดีแล้ว ยี่หวาป้อนคุณสิงห์สิ คุณสิงห์อยากให้ ยี่หวาป้อน” นอกจากจะไม่ปล่อยให้หญิงสาวไปนั่งที่อื่นแล้ว สิงห์ราชยังใช้มือหน้าลูบไล้ไปตามร่างบางอย่างเพลิดเพลิน จนหญิงสาวหน้าแดงเรื่อขึ้นมาทันที มือน้อยๆรีบจัดการกับอาหารตรงหน้า โดยตักป้อนชายหนุ่มสลับกับส่งอาหารเข้าปากอวบอิ่มของตนเอง
หลังจากการรับประทานอาหารเช้าที่วาบหวิวที่สุดในชีวิตของยี่หวา ชายหนุ่มเดินโอบเอวบางออกจากห้องหรูไปยังรถยุโรปคันใหญ่ที่ไมเคิลมาจอดรอรับ เมื่อส่งหญิงสาวเข้าไปนั่งภายในห้องโดยสารก็เบียดตัวเองตามติดไปทันที
“ ไมเคิล ทำเรื่องให้ยี่หวาสะแกนลายนิ้วมือเข้าห้องคอนโดด้วยนะ ไปส่งยี่หวาที่โรงพยาบาลก่อนแล้วค่อยไปบริษัท ”
สั่งเสร็จร่างหนาก็กดปุ่มให้ที่กั้นระหว่างผู้โดยสารกับคนขับขึ้นทันที ร่างหนาโอบกอดคนตัวเล็กเข้ามาแนบอก กดคางหนาลงบนผมหนานุ่ม แล้วก็ไม่มีคำพูดอะไรจากคนทั้งสองอีก หญิงสาวได้ยินเสียงหัวใจใต้อกแกร่งเต้นอย่างเป็นจังหวะ เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นปลอดภัยเมื่ออยู่ในอ้อมกอดนี้
รถสัญชาติยุโรปคันใหญ่วิ่งเข้ามาจอดตรงหน้ามุกของบริษัท ร่างสูงเดินสง่าเข้าไปภายในอาคารในฐานะรองประธานบริษัทที่ต้องทำหน้าที่บริหารงานแทนราฟาแอลบิดาที่เป็นประธานบริษัท ที่ไม่ค่อยทำงานเพราะไม่ว่างต้องพาคุณเกศสุรางค์เมียรักตระเวนเที่ยวฮันนีมูนรอบโลกครั้งที่เท่าไรอเล็กซ์ก็ไม่สามารถจำได้ เพราะมันบ่อยเหลือเกิน ‘ป๋าทำงานมาเยอะแล้ว ขอพาเมียไปสวีทบ้างไม่ได้หรือไง’ นั่นคือคำตอบที่ได้รับเวลาชายหนุ่มขอให้บิดาเข้าร่วมประชุมด้วย
“ อล็กซ์ รอด้วยโว้ย” เสียงที่ตามหลังมาไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร แฮรี่ที่มีบิดาเป็นหุ้นส่วนใหญ่ในบริษัทเดียวกันกับบิดาของเขานั่นเอง
“ อ้าว ลุงปีเตอร์ไปไหนล่ะ แกถึงต้องมาประชุมแทน” ถามทั้งๆที่รู้คำตอบดี
“ ถามไม่คิด .พ่อแม่ฉันก็ไปกับพ่อแม่แกไง ไม่ชินอีกเหรอ” แฮรี่บอกออกไป เนื่องจากแม่ของเขาเป็นเพื่อนรักกับแม่ของอเล็กซ์ จึงทำให้ไปเที่ยวที่ไหนก็จะชวนกันไปด้วย จนกลายเป็นครอบครัวแฝดไปแล้ว
“ ว่าแต่แกเอาเด็กเสิร์ฟฉันไปไหนวะ นั่นงานในหน้าที่รับผิดชอบของฉันนะโว้ย” พูดจบก็ขยับหนีให้พ้นรัศมีเท้าใหญ่ทันที
“ เขาไปเฝ้ายายป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล และคงไม่ทำงานเสิร์ฟอีกแล้ว” อเล็กซ์บอกเจ้านายโดยตรงของยี่หวา
“ไม่ทำงานเสิร์ฟแล้วไปทำงานที่ไหน หวังว่าคงไม่ใช่.....”
“ถ้าใช่ แล้วแกจะทำไมแฮรี่ บอกไว้ก่อนนะ ยี่หวาเป็นผู้หญิงของฉัน ถ้าไม่อยากมีปัญหา แกก็เลิกคิดจะยุ่งกับเธอซะ”
อเล็กซ์บอกเพื่อนออกไปตรงๆระหว่างเขากับแฮรี่ ไม่เคยมีความลับต่อกัน หรือถึงอยากมีความลับ อเล็กซ์ก็รู้ว่าเพื่อนได้ตามสืบเรื่องหวันยี่หวา เพื่อไปรายงานแม่กับป้าเขาเรียบร้อยแล้ว
“ งั้นสาวๆในสต๊อก แกก็ยกให้ฉันได้แล้วสิเพื่อน หรือยังจะเก็บไว้กินเป็นอาหารว่างวะ”
“ยกให้หมดทุกคนเลย ดีแล้วแกช่วยจัดการด้วย สำหรับฉันแค่ยี่หวาคนเดียวฉันก็พอใจแล้ว” พูดจบก็เดินเข้าห้องทำงานไปทันที
แฮรี่ยิ้มในหน้ามองตามเพื่อนไปอย่างครุ่นคิด
‘ สิงห์ราชเจอคู่ตัวจริงแล้วซินะ”
การประชุมเป็นไปด้วยความเรียบร้อย การคัดเลือกนางแบบที่จะถ่ายโฆษณารถนำเข้าคันหรูราคาเริ่มต้นที่สิบล้านบาทเสร็จสิ้นลง โดยปีนี้ ผู้ที่ได้รับการคัดเลือกเป็นนางแบบสอง นางแบบสาวไทยกับนางแบบจากฝรั่ง
อเล็กซ์และแฮรี่เดินกลับมายังห้องทำงานของรองประธานบริษัท เสียงเปิดประตูทำให้คนในห้องลุกขึ้นจากโซฟา โผเข้ากอดชายหนุ่มทั้งสองพร้อมกับหอมแก้มสากของทั้งคู่อย่างไม่น้อยหน้ากัน
“ พี่อเล็กซ์ พี่แฮรี่ ประชุมนานจัง อริสหิวข้าวจะแย่” เสียงออดอ้อนจากคุณหนูอริส ทำให้สองหนุ่มอมยิ้มไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักเท่าใด อริสก็ยังคือน้องน้อยของพวกเขาอยู่เสมอ
“ แล้วทำไมต้องรออริสกินข้าวก่อนก็ได้ พวกพี่ทำงานไม่เป็นเวลา อริสก็น่าจะเข้าใจนะ”
“ อริสรู้แต่อยากรอ อริสจะขอให้เพื่อนอริสมาทำงานที่บริษัทเราด้วย” เธอบอกพี่ชายทั้งสองถึงจุดประสงค์ที่มานั่งรอ
“เพื่อนอริส. ใคร. สวยไหม..พี่จีบได้ไหม” เป็นพี่ชายนอกสายเลือดถามออกมาอย่างอยากรู้
“ สวย พี่สองคนเคยเจอแล้ว จีบไม่ได้ อริสหวงเพื่อนอริสไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่พวกพี่ควงเล่นนะคะ ห้ามยุ่ง” เสียงแมวน้อยหวงเพื่อนขู่ออกไปอย่างปกป้อง
“เพื่อนอริสชื่อหวันยี่หวา..”เพียงชื่อของเพื่อนน้องที่หลุดออกมาก็ทำให้ชายหนุ่มสองคนสบตากันทันที แต่ความหมายที่มองกันนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แฮรี่มีประกายตากรุ่มกริ่มเป็นประกาย ส่วนสายตาอีกคู่มองมาอย่างข่มขู่เหมือนจงอางหวงไข่
“อริส จะให้ยี่หวามาเป็นผู้ช่วยเลขาพี่อเล็กซ์นะคะ ห้ามปฏิเสธ” อริสบอกอย่างไม่ให้ชายหนุ่มปฏิเสธ
“ตามใจอริสก็แล้วกัน ตอนนี้ไปกินข้าวกันได้แล้ว บ่ายนี้พี่มีประชุมต่อ” อเล็กซ์ตัดบทและเดินนำทั้งคู่ออกจากห้องไปด้วยใบหน้าราบเรียบตามเดิม แต่หากใครช่างสังเกตจะเห็นมุมปากของชายหนุ่มยกยิ้มและดวงตาของชายหนุ่มไม่ได้ราบนิ่งเหมือนหน้าตา
โรงพยาบาล
หวันยี่หวาเดินเข้าไปภายในห้องพักฟื้นคนป่วยของโรงพยาบาลเอกชนที่ยายดวงใจนอนพักรักษาตัวอยู่ เธอไม่รู้จะบอกยายดวงใจเกี่ยวกับข้อเสนอของสิงห์ราชอย่างไร
“ อ้าวยี่หวามาแล้วเหรอลูก ยายดวงฟื้นแล้วนะถามหายี่หวาใหญ่ ป้าบอกว่ายี่หวาไปทำงาน” ป้าน้อยรีบบอกหญิงสาวให้รู้
“ยี่หวาขอโทษนะคะที่เมื่อคืนยี่หวาไม่ได้มาเฝ้ายาย ป้าน้อยเลยพลอยลำบากไปด้วย” ยี่หวายกมือไหว้ขอโทษหญิงสูงวัยกว่าอย่างสำนึกผิด เธอทำตัวให้คนอื่นมาลำบากด้วยแท้ๆ
“ ไม่เป็นไร คุณไมเคิลบอกป้าแล้วว่ายี่หวาต้องอยู่ช่วยเจ้านายทำงาน เห็นว่าตอนนี้ยี่หวาเป็นเลขาคุณอเล็กซ์ ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดด้วยบางครั้ง ป้าเข้าใจนี่คุณไมเคิลเขาจ่ายเงินเดือนค่าดูแลยายดวงให้ป้าตั้งสองหมื่น ยี่หวาไม่ต้องเกรงใจ” ป้าน้อยพูดไปยิ้มไปที่เธอมีรายได้จำนวนมาก ต่างกับยี่หวาที่ตกใจเป็นอย่างมากกับข้อมูลที่ได้รับ
‘ เขาคงเตรียมการทุกอย่างไว้แล้วสินะ’
หวันยี่หวาให้ป้าน้อยกลับบ้านเพื่อเตรียมขนเสื้อผ้ามาอยู่กับยายดวงจนกว่าจะออกจากโรงพยาบาล ระหว่างนี้เธอจะดูแลยายดวงใจเอง เธอนั่งลงข้างเตียงคนป่วย จับมือเหี่ยวย่นของหญิงสูงวัยที่นอนหลับมาแนบแก้มใส แม้จะให้ไปขึ้นเขาลงห้วยที่ไหนเธอก็ยอมได้ ขอเพียงให้ยายดวงใจปลอดภัยเพียงเท่านั้นที่เธอต้องการ
ยายดวงใจรู้สึกถึงการถูกยึดโยงมือจากหญิงสาว หญิงสูงวัยลืมตาขึ้นมาพบหลานสาวกำพร้านอนหลับอยู่ข้างเตียง นางยกมือข้างที่ไม่ถูกยึดไว้ลูบศีรษะเล็กอย่างปราณีอดเวทนาหญิงสาวไม่ได้
“ยี่หวา ตื่นไปนอนที่โซฟาไหมลูก” นางปลุกหลานสาวให้ตื่นจากการนอนหลับบนเก้าอี้ที่คงไม่สบายนัก ใบหน้าเล็กเงยหน้าขึ้นสบตากับหญิงชราก่อนจะโผกอดร่างบนเตียงอย่างห่วงหา จนยายดวงต้องยกมือลูบหลังไหล่หลานสาว
“ยายจ๋ายี่หวาขอโทษ ยี่หวาทิ้งยายไปเที่ยวจนยายถึงล้มป่วยแบบนี้” เสียงสะอึกสะอื้นจนร่างสั่นเทาของหญิงสาว ทำให้หญิงชรายิ้มออกมาอย่างขบขัน
“ ยายไม่เป็นอะไรแล้ว หยุดร้องให้ได้แล้ว เดียวตาบวมไม่สวยนะ” ปลอบหลานคนสวยอย่างล้อเลียน แม้นางจะสงสัยว่ายี่หวาพานางมารักษาที่โรงพยาบาลเอกชนได้อย่างไร เอาเงินที่ไหนมาจ่ายค่ารักษาที่ต้องแพงตามความหรูหราของโรงพยาบาล แต่เมื่อไมเคิลมาเยี่ยมและแจ้งว่าเป็นสวัสดิการของทางบริษัทที่จะดูแลคนในครอบครัวของพนักงานทุกคน ซึ่ง ยี่หวาเป็นเลขาของเจ้านายใหญ่ ยายดวงจึงได้รับการรักษาที่โรงพยาบาลเอกชนนี้
“ ยี่หวาต้องทำงานให้ดีๆนะลูก ตอบแทนอะไรเจ้านายได้ก็อย่างลังเลที่จะทำ ไม่ต้องห่วงยาย ยายมีป้าน้อยเป็นเพื่อน”
หวันยี่หวาเดาได้ว่าสิงห์ราชคงให้มือขวาคนสนิทอย่าง ไมเคิลมาจัดการแจ้งข่าวบอกหญิงชราแล้ว ซึ่งก็เป็นการดีที่เธอจะไม่ต้องเอ่ยปากโกหกยายด้วยตัวเธอเอง ยี่หวายิ้มให้ยายดวงใจกลบเกลื่อนพิรุธในใจ
- ผู้เขียน
