“นาขวัญ!”
ดวงตาคมกริบเบิกกว้าง เม็ดเหงื่อผุดขึ้นบนหน้าผากกว้าง เพราะปะทะกับความเย็นยะเยือกของมัจจุราชสีดำมะเมื่อม ไม่ใช่แค่เพียงปลายปืนพกที่ปะทะกับหน้าผากกว้าง ดวงตากลมโต ที่จ้องมองเขม็งไม่กะพริบตา น้ำเสียงที่เค้นขู่ลอดไรฟัน ทำเอารอสส์ต้องหน้าถอดสีซีด
“ถ้าไม่อยากเป็นศพ ก็ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้ คุณรอสส์”
“คุณไม่กล้ายิงผมหรอก นาขวัญ”
รอสส์เอ่ยไม่เต็มเสียงนัก ขณะเดียวกันก็บอกตัวเองว่าไม่ควรไว้ใจ หากปืนอยู่ในมือของผู้หญิง
นาขวัญยิ้มเย็น ดวงตากลมโตยังคงมองสบตากับดวงตาคมกริบ นิ้วเรียวเล็กปลดไกปืน พร้อมกับเค้นเสียงบอกอย่างเย็นชาเช่นเดียว
“เดี๋ยวก็รู้ว่าฉันกล้ายิ่งคุณไหม”
ได้ยินเสียงปลดไกปืน รอสส์ถึงกับสะดุ้งโหยง ก้าวถอยหลังไปหลายก้าว ยกมือทั้งสองชูขึ้นสูง ยอมแพ้ศิโรราบกับความเด็ดเดี่ยวของหญิงสาว
“ผมยอมแพ้แล้วครับ เก็บปืนก่อนนะคนดี เล่นปืน เล่นของอันตรายแบบนี้มันไม่ดีนะครับ”
ทั้
