มือหนากุมพวงมาลัยรถยนต์แน่นขึ้นด้วยความลืมตัว!! เขาชะเง้อชะแง้มองหลังคาบ้าน พยายามเพ่งสายตาฝ่าความมืด เพื่อหาเป้าหมาย
“นายมาทำบ้า!! อะไรตรงนี้ว่ะออสติน ถ้าจะอาการหนัก”
เสียงก่นว่าตัวเองดังเบาๆ เขาไม่เข้าใจตัวเองเลย นับตั้งแต่เจอปูชิดาอีกครั้ง สมองเขาสั่งการเพี้ยนๆ มันไม่อยู่กับร่องกับรอย และค่อนไปทางไม่มีเหตุผล
“แค่ ‘เมียเก่า’ แกจะอะไรนักว่ะ?”
ออสตินยังพร่ำไม่หยุด...เขาต้องการอะไรจากปูชิดากันแน่ ต้องการความสะใจที่ได้เหยียบย่ำหล่อน แล้วเขามาปล่อยเวลาทิ้งเปล่าเพื่อ... ในเมื่อเขาเป็นคนคุมเกม แล้วทำไมเขารู้สึกเกรงใจหล่อน ที่ทำอยู่ทุกวันนี้เหมือนกับว่าเขาเป็นพ่อพระใจดี ความจริงเขาสามารถบีบหล่อนได้ตั้งแต่วันแรก!! แต่เขาเลือกที่จะไม่ทำ ปล่อยให้หล่อนสบายอกสบายใจยิ้มยั่วจนตัวเองแทบคลั่ง!!
“ใช่ แค่ ‘เมียเก่า’ แกจะทำอะไรก็ได้” เสียงไอ้ผู้ชายคนเดิมย้ำ เสียงนั้นไม่ค่อยมั่นใจเลย หากหล่อนเป็นเช่นท
