“สวยจังเลยค่ะ ไม่น่าเชื่อว่าจะมีสถานที่แบบนี้อยู่ด้วย” หญิงสาวบอกออกไปยิ้มๆ ขนาดว่าร่างกายยังไม่ได้สัมผัสกับสายน้ำยังรู้สึกเย็นสบาย เธออยากจะอยู่ตรงนี้นานๆเลย
“ใช่ๆ ดาด้ารู้สึกว่ามันวิเศษมากเลย เนาะๆ” หญิงสาวพูดจบก็กางแขนออกข้างกายจากนั้นก็เงยหน้ามองท้องฟ้ากว้างใหญ่ที่มองเห็นก้อนเมฆลอยอยู่เต็มท้องฟ้า
“เราลงไปตรงนั้นกันเถอะดาด้า”
“ระวังด้วยนะ” คุณอาหนุ่มบอกออกไปด้วยความห่วงใย หากมีใครเป็นอะไรไปเขานี่แหละคือคนที่ต้องรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด
“รับทราบค่าคุณอา” ปรีณาภาตอบกลับน้ำเสียงสดใสทันที จากนั้นสองสาวก็จูงมือกันลงไปนั่งที่โขดหินขนาดใหญ่ที่มีสายน้ำไหลผ่านสูงเท่าเข่าของพวกเธอ
“หู้ย น้ำเย็นมากเลยชิชา ใครมาก็ต้องชอบแน่ๆ” ดาด้าออกอาการตื่นเต้นดีใจเพราะไม่ได้มีโอกาสดีๆแบบนี้บ่อยนัก สายน้ำเย็นฉ่ำพัดพาความเหนื่อยล้าจากการเดินทางหายไปหมด
“ใช่ๆ สดชื่นมากเลย” หญิงสาววักน้ำใส่แขนใส่ขาข
