“ยิ้มอะไรครับ” ผู้เป็นสามีเอ่ยถามยิ้มๆทั้งที่รู้ดีแก่ใจ
“มีความสุขค่ะที่ลูกกลับมาหา ลูกทำงานหนักทุกวันจิราสงสารลูกค่ะ” ประโยคหลังกันย์จิราน้ำเสียงเศร้าลง จนสามีรีบเข้ามาประคองกอด
“ต้องบอกว่ามันเป็นหน้าที่ครับ เหมือนผมไงครับแต่พอถึงเวลาที่เหมาะสมตากันย์ก็คงจะมีทายาทมารับช่วงต่อเองนั่นแหละ” เมื่อก่อนผู้เป็นสามีออกไปทำงานนอกบ้าน ส่วนหล่อนก็รับหน้าที่แม่ดูแลลูกๆเต็มเวลาแต่ไม่ลืมดูแลเอาใจใส่สามีของตนด้วย
“ค่ะ แต่จิรายังมองไม่เห็นเลยนะคะว่าลูกสะใภ้ของเราจะเป็นใคร”
“ผมว่าจิรารู้นะครับ” บิดาของชายหนุ่มถามกลับน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
“อย่าบอกนะว่า...” หญิงสาวถามกลับตาโตไม่ติดว่าเขาจะมาทันเห็นจังหวะนั้นพอดี
“ผมเองก็แอบดูพวกเขาอยู่เหมือนกัน ทั้งสองคนมีเคมีที่เข้ากันได้เชื่อผมเถอะ ถ้ามีเมียเด็กหัวใจลูกชายของเราคงจะกระชุ่มกระชวยแน่นอน” บิดาของชายหนุ่มตอบกลับขำๆ มีเมียเด็กคงต้องคอยเอาใจอย่างที่ตำราหลายเ
