บทที่ 7 ยิ่งมองยิ่งเขิน

1087 คำ
ปรีณาภาเดินสำรวจบ้านของคุณอาหนุ่มไปเรื่อยๆ มีรูปเดี่ยวของเขาตั้งอยู่ตรงโซนนั่งเล่นชั้นสอง ในภาพเขาดูภูมิฐานและหล่อเหลามากๆแต่ยังไม่สู้ตัวจริงที่เธอได้พบเห็นมากับตาของตัวเอง ผู้หญิงคนอื่นก็คงจะคิดเหมือนเธอเช่นกัน เธออยากรู้เหมือนกันว่าเขาแอบซ่อนสาวคนไหนเอาไว้โดยที่ไม่ได้บอกให้หลานชายได้รู้หรือไม่เพราะมันก็ดูไม่ปกติไม่ใช่หรอสำหรับผู้ชายที่แสนจะเพียบพร้อมอย่างกันย์ดนัย และแล้วเธอก็เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องนอนใหญ่ของเขาจากนั้นก็ยกมือขึ้นเคาะประตูเพื่อขออนุญาตก่อนที่จะเข้าไปบอกเขาว่าทุกอย่างได้เตรียมพร้อมหมดแล้ว หลังจากที่เคาะประตูไปสามครั้งก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆออกมาเลย เธอจึงตะโกนเรียกชื่อคุณอาหนุ่มแต่ก็ยังไม่ได้รับการตอบรับเหมือนเช่นเคย หญิงสาวจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปในห้อง ห้องของคุณอาหนุ่มตกแต่งด้วยโทนสีเทา ดูเรียบหรูและแข็งแกร่งเหมาะกับห้องหนุ่มโสด เป็นจังหวะเดียวกับที่ชายหนุ่มก้าวขาออกมาจากห้องน้ำ เวลานี้อกแกร่งที่เคยอยู่ภายใต้เสื้อเชิ้ตดูภูมิฐานกับเปลือยเปล่าทั้งตัวมีผ้าเช็ดตัวพันอยู่ที่เอวอย่างหมิ่นเหม่ ยิ่งมองก็ยิ่งหวาดเสียว ปรีณาภาได้แต่ตกตะลึงกับหุ่นที่ดูเหมือนประติมากรรมโบราณจนคนถูกมองเองนั่นแหละที่รู้สึกเขินแทนเพราะคนมองก็น่ามองไม่แพ้กัน ตอนนี้เธอสวมชุดเดรสสีสันสดใสเผยให้เห็นเนินอกพองามแต่ก็ทำให้เขารู้ว่าส่วนนี้ของเธอนี่แหละที่ไม่ใช่เด็ก มันทั้งน่ามองและน่าตีในเวลาเดียวกัน ความจริงเธอควรจะแต่งตัวมิดชิดกว่านี้ไม่ใช่หรอหรือว่าเขากำลังก้าวก่ายอิสระเธอมากเกินไป “อะ แฮ่ม! เข้ามาในห้องอาทำไม” ชายหนุ่มกระแอมเบาๆเรียกสติที่เตลิดไปไกลของสาวน้อยให้กลับมายังปัจจุบัน เขาไม่ชินที่มีคนมายืนจ้องเรือนร่างของเขาเพราะสาวๆที่เขาเคยควงเขายังไม่เคยเปิดเผยเนื้อตัวให้พวกหล่อนได้เห็นเลย “คะ คือกฤตให้มาตามคุณอาลงไปได้แล้วค่ะ ขอโทษที่ถือวิสาสะเข้ามาเองนะคะ ชิชาเคาะประตูแล้วจริงๆค่ะแต่ไม่ได้รับการตอบรับ” หญิงสาวเพิ่งค้นหาเสียงของตนเองเจอก็ตอนนี้แหละ เธอเอาแต่จ้องมองเขาอย่างน่าไม่อายเขาจะคิดว่าเธอเป็นคนแบบไหนเนี่ยแย่จริง นี่ถ้าคุณพ่อรู้ว่ายืนจ้องผู้ชายกำลังโป๊ล่ะก็โดนแน่ๆ “เดี๋ยวอาตามลงไปแล้วกัน ขอแต่งตัวก่อน ชิชาก็เห็นว่าอายังไม่เรียบร้อย” ชายหนุ่มตอบกลับน้ำเสียงราบเรียบ “ค่ะ ได้ค่ะ ชิชาขอตัวก่อนค่ะ” หญิงสาวโค้งตัวลงเล็กน้อย อย่างเป็นธรรมชาติแต่นั่นทำให้เขาเห็นเดินอกเธอมากขึ้นกว่าเดินแล้วเจ้าหล่อนก็ผละออกไปทันทีแต่กลิ่นหอมของกายสาวยังคงอยู่ ใจเขาเต้นตึกตัก ชายหนุ่มพยายามส่ายศีรษะไปมาไม่ให้ตัวเองคิดอะไรไปเรื่อย ด้านปรีณาภานั้นรีบหมุนตัวเดินออกมาจากห้องนอนของคุณอาหนุ่มทันที พอประตูปิดสนิทหญิงสาวก็ยกมือขึ้นปิดปากและกรี๊ดออกมาเบาๆ ใจของเธอเต้นระรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน รู้สึกเขินมากที่ได้เห็นหยดน้ำเกาะแพรวพราวที่อกแกร่งไหนจะหน้าท้องเป็นลอนอย่างคนที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอนั่นอีก หญิงสาวรีบส่ายศีรษะไปมาสลัดความคิดสิบแปดบวกให้ออกไปจากหัวแล้วเดินลงไปหาเพื่อนๆ “ชิชาร้อนหรอแก้มแดงเชียว” ดาด้าถามออกไปด้วยความเป็นห่วงจึงลุกขึ้นไปปรับอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศให้เพื่อนสาว “อะ อืม ร้อนนิดหน่อยน่ะ” หญิงสาวก้มหน้าหงุดเธอไม่ได้ร้อนเพราะสภาพอากาศแต่กำลังร้อนเพราะความรู้สึกรุ่มร้อนต่างหาก “มาๆนั่งเถอะเดี๋ยวคุณอาก็คงลงมา ว่าแต่ไปตามแล้วใช่เปล่า” กฤตภัทรถามออกไปน้ำเสียงราบเรียบ “อื่อ ตามแล้ว” ทั้งสามคนรอไม่นานคุณอากันย์ดนัยสุดหล่อก็เดินลงมา เขาจ้องมองอาหารบนโต๊ะสลับกับแม่ครัวคนพิเศษของหลานชายแล้วนึกทึ่งในความสามารถของคนตัวน้อย นอกจากจะเรียนเก่งแล้วยังทำอาหารเก่งมากด้วย คนโบราณเขาเรียกว่ามีเสน่ห์ปลายจวักมัดใจชาย “นั่งเลยครับอา วันนี้เราจะได้ทานของอร่อยจากชิชาอีกแล้ว วันนั้นอากฤตทานหมดเลยนะต้มยำน่ะ” “คุณอาชอบทานหรอคะ เอาไว้วันหลังชิชาจะทำให้ทานอีกนะคะ” เธอถามเขาออกไปน้ำเสียงสดใส มีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำของอร่อยให้ทุกคนได้ทานจนลืมความเขินอายก่อนหน้าไปเสียสนิท เป็นชายหนุ่มซะเองที่หัวใจเต้นผิดจังหวะเพราะรอยยิ้มหวานๆนี้อีกแล้ว “อืม รสชาติถือว่าใช้ได้” “แค่ใช้ได้ที่ไหนล่ะครับอา บอกแบบนี้คนทำน้อยใจแย่จริงไหมชิชา” กฤตภัทรหันไปถามคนข้างกาย กันย์ดนัยเงียบไปหญิงสาวจึงตอบกลับเพื่อนแทนว่า “ทานหมดก็แสดงว่าต้องชอบนั่นแหละแค่นี้ชิชาก็พอใจแล้ว ทานเถอะค่ะเดี๋ยวจะไม่ร้อน ไม่ร้อนไม่อร่อยน้า” เมนูวันนี้เธอตั้งใจทำเป็นพิเศษเลยเพราะถือเป็นวันที่พิเศษของเพื่อน “จริงด้วยเดี๋ยวดาด้าตักข้าวให้ทุกคนเองค่ะ” “ป้าตักให้ก็ได้นะคะ” คุณป้าแม่บ้านรีบเข้ามาอาสาทันที หญิงสาวปฏิเสธออกไปเพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้เธอทำได้อีกอย่างป้าแม่บ้านก็มีงานอีกหลายอย่างที่ต้องทำ “ให้หนูทำเถอะค่ะ คุณป้ายังมีงานต้องทำอีกพวกหนูไม่รบกวนดีกว่าค่ะ” ป้าแม่บ้านจึงผละออกไปทำความสะอาดห้องครัวแทน ดาด้าลุกขึ้นยืนอาสาตักข้าวสวยร้อนๆให้ทุกคน ระหว่างรับประทานอาหารกฤตภัทรเปิดหัวข้อสนทนาเรื่องของปรีณาภาก่อน กันย์ดนัยนั่งฟังนิ่งๆแต่เก็บรายละเอียดทุกอย่างไว้หมด
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม