ตอนที่27
“อาภีมไม่ทันซื้อของขวัญมาให้คนสวยเลยครับพรุ่งนี้แล้วกันนะ”
“ภี...”
“ว่าไงครับ”
คนตัวน้อยพูดจายังไม่ได้ศัพท์ยิ่งดูน่าเอ็นดูเมื่อเธอพูดกับชายหนุ่มอย่างเอาเป็นเอาตาย
“เรียกหาภีมทุกวันเลยนะ ร้องจะข้ามรั้วไปเราต้องอุ้มไปหาป้าภาแทน”
“คิดถึงอาภีมหรอครับ อาภีมก็คิดถึงเสียงร้องของน้องเค้กเหมือนกัน”
“ผมกลับแล้วนะคุณ”
“ค่ะ”
แม่ของลูกไม่ถามหาสาเหตุที่เขาอยากกลับสักคำ เวลาคุยกับผู้ชายคนนั้นทำไมถึงคุยด้วยคำพูดยาวๆได้ แต่ก็ช่างมันเถอะ
“ไม่แอบหึงแล้วเรอะ”
“หึงอะไรคะพี่มาร์ก”
“พ่อของน้ำหนาวน่ะ เห็นว่าจะอยู่เป่าเค้กกับลูกนี่”
“เพ้อเจ้อค่ะลุงมาร์ก”
“นี่ หยาบคายมาลงมาลุงอะไร”
งานวันเกิดปีแรกของน้ำหนาวอบอวลไปด้วยความรักที่แสนธรรมดา หนูน้อยไม่ได้ตื่นเต้นกับเค้กหรือของขวัญแต่เป็นบรรดาลูกโป่งลูกใหญ่ที่ลุงๆเป็นคนเป่ามันต่างหาก
“หลับไปแล้ว?”
“ค่ะ พี่มาร์กกกหลับเป็นแม่ไก่เลย”
“สักหน่อยมั้ย
