งานแต่งของปาลิตา
1105 คำ
ตอนที่1 งานแต่งของปาลิตา
งานแต่งสายฟ้าแล่บของคนที่ชายหนุ่มหลงรักกำลังไร้ผู้คนเพราะเจ้าบ่าวได้พาเจ้าสาวเข้าหอไปตั้งแต่ก่อนสามทุ่ม
และเวลานี้ก็ปาไปเที่ยงคืนกว่าแล้ว
มีเพียงเขากับเลขาร่างบอบบางที่ยังนั่งดื่มทั้งที่พนักงานเริ่มเคลียร์พื้นที่แล้ว
“บอสเมามั้ยคะ”
“ไม่เมา”
“จะตีหนึ่งแล้วนะคะ
พายว่าขึ้นไปพักดีกว่า อยู่ห้องไหนคะเดี๋ยวพายเดินไปส่ง”
“สาม สี่...”
“สาม สี่ แล้วอะไรต่อคะ”
“หนึ่งมั้ง”
พิยดานิ่วหน้าเมื่อบอสคนเก่งของเธอจำเลขห้องพักไม่ได้แน่ชัด
“กุญแจห้องอยู่ไหนคะ
เอามาให้พาย”
“พรุ่งนี้มีประชุมมั้ยคุณพาย”
“พรุ่งนี้วันอาทิตย์ค่ะ
วันหยุด”
“ถ้างั้นคุณไปดื่มเป็นเพื่อนผมต่อได้หรือเปล่า
หรือว่าแฟนมารับแล้วคุณกลับเลยก็ได้”
“คนนั้นพี่ชายของพายค่ะ
ไม่ใช่แฟน”
หญิงสาวดึงกุญแจห้องจากในมือของเหมันต์มาถือไว้เอง
ก่อนจะต้องถอนหายใจออกมาอย่างหนักเมื่อเห็นเลขที่ห้องพักที่แท้จริงของเขา
“สามสี่เจ็ด”
ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แต่ต้องพยุงชายร่างสูงกว่าเธอเกือบยี่สิบเซนติเมตรให้ถึงห้องพัก
เพื่อรักษาภาพพจน์ให้เจ้านายของตัวเอง
พรึ่บ เหมันต์เกือบจะล้มลงไปกองที่พื้นหากไม่ได้เลขาสาวช่วยไว้สภาพเขาคงไม่น่าดูเท่าไร
“อยู่เป็นเพื่อนผมหน่อย
ไม่งั้นผมคงบุกไปเอาปิ่นคืนแน่ ๆ”
“ทำอย่างนั้นไม่ได้นะคะ
เสียชื่อแย่เลย”
“คุณก็อยู่ห้ามผมสิ
ผมกลัวจะห้ามตัวเองไม่อยู่”
“ค่ะ
บอสนั่งลงที่เตียงก่อนนะคะพายจะรับบอสไม่ไหวแล้ว”
ร่างสูงหยัดตัวขึ้นตรงก่อนจะนั่งลงที่เตียงตามที่เธอแนะนำ
เขาพยายามปลดเน็กไทที่มันทำให้รู้สึกอึดอัดแต่ก็ยิ่งน่าหงุดหงิดเมื่อมันไม่ได้ดั่งใจ
“ขออนุญาตนะคะ พายช่วยค่ะ”
สายตาคนเมาเผลอมองอกอวบที่โผล่พ้นจากชุดเกาะอกสีแดงตรงหน้า
แค่เนินยังขนาดนี้แล้วทั้งเต้าจะใหญ่แค่ไหน
“ดีขึ้นมั้ยคะ
หรือจะถอดออกเลย”
“คุณถอดให้ผมสิ”
หญิงสาวชะงักค้างมือที่จับเน็กไทของเขาอยู่ ดวงตากลมสวยช้อนขึ้นมองสายตาระยิบระยับของเจ้านายชั่วครู่ก่อนจะผละออกจากเขาในที่สุด
“โทรสั่งเหล้าขึ้นให้ผมก็พอ
คุณจะกลับบ้านก็กลับไปเถอะ”
“พายอยู่กับบอสจนกว่าจะผ่านคืนนี้ไปก็แล้วกันนะคะ
ถ้าบอสก่อเรื่องคุณอุษาเอาพายตายแน่เลยค่ะ”
ร่างบางเดินไปโทรสั่งเครื่องดื่มให้เจ้านาย
โดยไม่รู้เลยว่าแผ่นหลังนวลเนียนของตัวเองนั้นกำลังถูกสายตาคมไล้มองราวกับจะแผดเผาเรือนร่างของเธอไปทุกอณู
“เรียบร้อยค่ะ”
“คุณจะดื่มไวน์ก็สั่งมาสิ
ผมเลี้ยง”
“พอแล้วล่ะค่ะ
พายดื่มจากข้างล่างมาไม่ใช่น้อยแล้ว”
“ถึงว่า... คอคุณแดงเชียว”
พิยดายกมือขึ้นลูบลำคอตัวเองเมื่อรู้ว่าถูกเขามอง
‘มองแค่คอหรือเปล่านะ เขาต้องเมามากแน่ๆเลย’
กริ๊ง ๆ
“เครื่องดื่มน่าจะมาส่งแล้ว
เดี๋ยวพายไปเอาให้เองค่ะ”
ชุดที่โชว์แผ่นหลังจนเกือบถึงบั้นท้ายนั่นทำให้สายตาคมแทบไม่อยากเบนสายตาไปทางอื่น
ปกติก็เมากับเธอออกจะบ่อยแต่ไม่ใช่ในวันที่เธอสวยขนาดนี้
ผิวกายขาวเนียนไร้ตำหนิ
สัดส่วนเอวน่าจะไม่เกินยี่สิบห้า ส่วนนมไม่แน่ใจว่ายัดฟองน้ำเข้าไปหรือเปล่าถึงได้โผล่ออกมาจากชุดมากขนาดนั้น
“คุณไม่ดื่มหรอ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ
พายเคยดื่มแค่ไวน์เบา ๆ”
“ผมจ้างคุณดื่ม แก้วละพัน”
ร่างบางหรี่ตามองเจ้านายอย่างจับผิด
เขาดูแปลกไปจากเดิมมากเลยทีเดียว
“สิบแก้วก็หมื่นนึง
เท่ากับคุณทำงานสิบวันเลยนะ”
“บอสจะมอมเหล้าพายหรือเปล่าคะ”
“คุณไม่เมาหรอก ผมรู้”
ร่างบางใบหน้าแดงปลั่งด้วยฤทธิ์น้ำเมายื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าทุกครั้งทั้งที่ไม่เคยทำ
เขาไม่ปกติแน่ ๆ
“พายว่าบอสเมามากแล้วนะคะ
เลิกดื่มดีกว่าค่ะ”
“กลัวผมเหรอคุณพาย”
“ปะ..เปล่าค่ะ
จะกลัวอะไรล่ะคะ”
“กลัวผมปล้ำคุณน่ะสิ”
“บอสไม่ทำหรอกค่ะ
ถ้าทำคงทำไปนานแล้ว ใช่มั้ยคะ”
“...” พิยดาหน้าเจื่อนลงทันทีที่เธอไม่ได้รับคำตอบจากเจ้านาย
อย่าบอกนะว่าเขาคิดน่ะ
“บอส...”
“คืนนี้คุณสวยมาก
ชุดนี้ทำให้คุณดูเซ็กซี่ขึ้นเยอะเลย”
หญิงสาวไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมออกไปจากห้องนี้เสียทีทั้งทีเขาเริ่มที่จะเดินเข้ามาใกล้
จนในที่สุดเขาก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ
“สติผมไม่เต็มร้อยหรอกนะ
แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้ตัว”
“รู้ตัวเรื่องอะไรคะ”
“คุณตกลงมั้ยถ้าจะนอนกับผม”
“นะ.. นอน นอนแบบไหนคะ”
“เอากัน”
“บอส!... พูดอะไรออกมาคะ
รู้ตัวหรือเปล่า” พิยดาตาโตเป็นไข่ห่านตกใจกับคำพูดของเขา
เจ้านายเธอเขาเป็นคนสุภาพที่สุดเท่าที่เคยเจอมาในชีวิต
“ผมมีค่าตอบแทนสำหรับร่างกายของคุณ”
“...”
“ถ้าคุณไม่กล้าให้คำตอบ
ก็แค่ยอมให้ผมจูบคุณก็พอ”
หญิงสาวกำลังใช้สมองที่ปั่นป่วนเพราะตกลงกับตัวเองว่าจะเอาอย่างไรดี
ในขณะที่ริมฝีปากของเขาก็ก้มต่ำลงมาใกล้เรื่อย ๆ
“บอสคะ...อื้อ”
พิยดาหลับตาปี๋ทั้งที่ใจเต้นอย่างบ้าคลั่ง
เขาจูบเธอจริง ๆ นี่ไม่ใช่ความฝัน
และเธอกำลังไม่รู้ว่าควรจะวางมือสั่นเทาของตัวเองไว้ที่ไหนจึงกำขยุ้มเสื้อบริเวณเอวของร่างสูงไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว
“ถือว่าคุณตกลงแล้วนะ คุณพาย”
“คะ?”
“คุณเป็นฉลาด
จะไม่เข้าใจที่ผมพูดเลยเชียวหรือ”
“เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมจู่ ๆ บอสก็...”
“ก็คืนนี้คุณสวยกว่าทุกวัน”
นิ้วเรียวขยุ้มเสื้อเขาแน่นขึ้นอีกเมื่อได้เห็นสายตาที่ร้อนแรงจากเขาเป็นครั้งแรก
ทำงานกันมาเกือบห้าเดือนเขาไม่เคยใช้สายตาแบบนี้มองเธอแม้แต่ครั้งเดียว
- ผู้เขียน
