บทที่ 12
นีราพรรณลืมตาขึ้นได้อย่างยากเย็นเมื่อได้กลิ่นของแอมโมเนียฉุนที่ถูกเอามาจ่อจมูก ออกงงๆ อยู่เล็กน้อยว่าตนเองมานอนอยู่บนเตียงใหญ่ภายในห้องสูทของโรงแรมและเป็นห้องที่ถูกจัดไว้เพื่อเจ้าชายฮารีฟร์โดยเฉพาะได้อย่างไรกัน
“น้ำเหนือมาอยู่ที่นี่ได้ไงคะ”
นีราพรรณดันกายลุกขึ้นนั่งพิงพนักเตียงอย่างเชื่องช้าโดยมีเจ้าชายฮารีฟร์ช่วยเหลืออีกแรงแล้วก็ต้องรีบหลับตานิ่งๆ นิ่วหน้าเมื่ออาการปวดหัวปวดขอบตาประดังเข้ามาเล่นงานพร้อมๆ กัน
เจ้าชายฮารีฟร์รีบเข้าไปโอบประคองกอดทันทีที่เห็นอาการนิ่วหน้าของหญิงสาว มือหนาอบอุ่นลูบไล้ตรงเปลือกตาใบหน้าขาวซีดพร้อมกับเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“ปวดหัวหรือเปล่า เดี๋ยวเราให้อานีสต์เอายามาให้น่ะ”
“ไม่ต้องค่ะ”
นีราพรรณร้องห้ามดึงต้นแขนของอีกฝ่ายที่กำลังจะผละลงจากเตียงไว้แน่น เมื่อเจ้าชายหนุ่มกลับมา
