บทที่ 7 ฝันประหลาดNCเล็กน้อย
1529 คำ
โซ่ Talk
ผมลงมานั่งดื่มที่บาร์หลังจากร้านปิดพวกเพื่อนแยกย้ายกันกลับมีแค่บางคนที่ค้างอยู่ชั้นบนไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไปทำอะไร
ช่วงนี้มีเรื่องให้คิดเยอะนอกจากเรียนก็ต้องเข้ามาช่วยงานป๊าไหนจะน้องสาวที่พึ่งเข้ามหาลัยอีกผมสังหรณ์ใจว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับซินเซียตั้งแต่เข้ามหาลัยมาก็เจอรุ่นพี่หาเรื่องอีกทั้งเรื่องของเพื่อนอย่างเสืออีกพูดตามตรงยังตั้งรับไม่ทันที่สองคนนี้คบกัน
ปึก!
ผมวางแก้วลงตรงเคาน์เตอร์เมื่อสมองนึกไปถึงเรื่องในอดีตที่ทำลงไปเรื่องที่ไม่อยากพูดถึงมันอีกสิ่งที่ติดค้างในใจมากอยู่ตลอดคือเรื่องของ สายน้ำ
ที่ซินเซียต้องเจอเรื่องราวมันเป็นผลมาจากการกระทำของผมที่ทำลงไปเมื่อนานมาแล้วแต่ทำไมสายฟ้าไม่มาลงที่ผมกัน
“อยู่นี่เองหาตั้งนาน”เสียงใครบางคนดังขึ้นมาจากข้างหลังทำให้เขาชะงัก
“ไม่คิดจะทักทายเพื่อนหน่อยเหรอวะ?”
ผมปรายตามองคนที่เข้ามาขัดจังหวะความคิดพลางกระดกน้ำสีอำพันลงคอโดยที่ไม่สนใจบุคคลที่เข้ามาใหม่เมื่อดื่มจนหมดก็วางแก้วลงบนโต๊ะให้บาร์เทนเดอร์จัดการชงต่อ
“ทำหน้าแบบนี้ทำไมวะ”
“มีอะไร”
“อย่าทำตัวพูดน้อยแบบไอ้นักรบได้ไหมเพื่อนมาหาพูดให้มันดีๆอย่าพูดแย่เหมือนหน้าตา”
“มีอะไรรีบพูดมาแล้วไสหัวไป!”
“เออ…เอานี่มาให้”
ไอ้เรียววางของบางอย่างลงตรงหน้าผมเมื่อมันเอามือออกก็ปรากฏเป็นกุญแจห้องพักที่ลวดลายคุ้นตาเพราะของผมก็มีเหมือนกัน
กุญแจห้องพักสกายผับ
ผมเลิกคิ้วให้มันอย่างไม่เข้าใจว่ามันเอากุญแจมาให้ทำไมปกติเรื่องผู้หญิงเราไม่ทับไลน์กันอยู่แล้ว
“ของเดิมพันแข่งรถคราวก่อนไง..หรือมึงลืม”
“จำไม่เห็นได้ว่ากูบอกจะเอาผู้หญิง”ผมวางแก้วลงก่อนจะเอ่ยเสียงเข้มปกติไม่รับจริงเพราะไม่เคยขาดแคลนผู้หญิง
“ของที่ตกลงให้ไม่ได้แล้วไง”เรียวยังดื้อด้านต่อ
“....”
“รถน้องกูเอาไปชนมาตอนนี้อยู่ที่อู่ถ้ามึงจะเอากูมีแต่ซากให้วะ”
“มึงเลยจะเอาผู้หญิงมาแลกกับรถคันละเป็นล้าน?”
“ช่วงนี้กูช็อตแม่กูเช็กตลอดถ้ากูเอาเงินให้มึงกูก็โดนแม่ตามแหกอกสิ..ถือว่าข้อร้อง”
“มันไม่ใช่เรื่องกูปัญหามึงถ้าไม่มีปัญญาจัดการมึงก็เตรียมตัวโดนได้เลย!!”
ผมหันกลับมาสนใจดื่มต่อเพราะผมขี้เกียจฟังมันแล้วคิดได้ยังไงว่าผมจะเอาผู้หญิงแทนรถมันแทนกันได้ที่ไหน
“แต่กูจัดของพรีเมี่ยมให้มึงเลยนะเว้ยสดใหม่!!”
“....”
“ถ้าไม่เชื่อให้มึงไปพิสูจน์ก่อนถ้าไม่ชอบกูจะโอนเงินให้มึงแทนก็ได้นะโซ่เพื่อนรัก”เรียวรบเร้าแทบจะกอดขาอยู่แล้วอีกอย่างถ้าไม่มีของให้เขามีปัญหาแน่
“เพื่อนพ่อง!!”โซ่เอ่ยอย่างหงุดหงิด
“มึงยิ่งกว่าพ่อกูอีกตอนนี้”
“เออถ้าไม่สดอย่างที่บอกกูจะกลับมาเชือดมึง”
“ครับผม” เรียวรับปากเสียงเข้มก่อนจะลอบถอนหายใจภาวนาให้คนที่เหมยส่งมาจะถูกใจเพื่อนทีเถอะไม่อย่างนั้นเขาคงได้เผ่น
อึก อึก
ผมกระดกแอลกอฮอล์ในแก้วจนหมดก่อนจะคว้ากุญแจบนโต๊ะที่ไอ้เรียววางไว้ออกมาด้วยเดินมารอลิฟต์สักพักและกดชั้นที่จะขึ้นไปวันนี้ดื่มกับเพื่อนไปตั้งแต่สองทุ่มจนตอนนี้ตีสองแล้วไม่ได้เมามากแค่มึนหัวนิดหน่อย
สายตามองหาเลขห้องที่ตรงกันกับเลขกุญแจในมือเมื่อเดินไปตามทางที่เปิดไฟสว่างตลอดคืนด้วยความคุ้นชินเพราะที่นี่เป็นของพวกเฮียเทมเป็นรุ่นพี่สนิทกันเลยมาเที่ยวและใช้บริการห้องพักด้านบนบ่อยจนมาถึงห้องสุดท้ายของฝั่งขวาปรากฏเลขห้องที่ตรงกับกุญแจพอดี
609
ห้องที่ไอ้เรียวยกให้ถ้าเข้าไปแล้วไม่เป็นงานรับรองว่ามันได้รับผิดชอบแน่!!
เมื่อเข้ามาในห้องนอนผมขมวดคิ้วสงสัยเพราะในห้องเปิดไฟสว่างมากแต่กลับเงียบสงบเหมือนไม่มีคนอยู่แต่เมื่อมาถึงห้องนอนกลับพบว่า
มีคนนอนอยู่ในนี้
แม่งเอ้ย!! ไอ้ห่าเรียวเอาไรมาให้เนี่ย
เขาสบถในใจอย่างหงุดหงิดใหม่สดอะไรก็ช่างเถอะแต่แม่งเล่นนอนแบบไม่สนอะไรก็ไม่ได้ไหมมือหนากระชากผ้าห่มออกก่อนจะต้องชะงักเมื่อเห็นว่าใครนอนอยู่บนเตียงกว้าง
เด็กไอ้ทาย
แล้วมานอนที่นี่ได้ยังไง?
ผมมองใบหน้าสวยหวานปนน่ารักที่สะดุดตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอนอนหลับตาพริ้มอย่างสบายใจอยู่บนเตียงกลิ่นหอมอ่อนจากตัวผสานกับกลิ่นแอลกอฮอล์ทำให้ผมเผลอสูดดมเข้าไปเต็มปอดริมฝีปากบางเผยอขึ้นอย่างเชิญชวนจนผมอยากลองชิมกลีบปากตรงหน้าจะหวานละมุนขนาดไหน
ร่างสูงผละออกมาจากสิ่งยั่วยวนตรงหน้าหยิบโทรศัพท์กดส่งข้อความหาเรียวว่าคนที่อยู่บนเตียงใช่คนที่มันเอามาแลกจริงหรือเปล่าเพราะวันนี้เธอมากับเพทาย
ไม่นานมันก็ตอบกลับมาว่าเป็นสิ่งที่จะแลกจริงแต่ถึงเพทายจะดูสนใจเธอมากแล้วยังไงในเมื่อเธอเต็มใจมาเพื่อเป็นของแลกเปลี่ยนไม่อย่างนั้นจะมาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไงผมสลัดความคิดในหัวออกจนหมดก่อนปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ดอย่างใจเย็นจะรีบไปทำไมไม่ช้าก็จะได้กินแล้ว
ของอร่อยเอาไว้กินตบท้าย!!
โซ่ End
ความรู้สึกกดทับและอึดอัดทำให้ร่างบางพลิกตัวอย่างยากลำบากภายในสมองขาวโพลนไปหมด
ยิ่งดิ้นยิ่งโดนรัดแน่นจนหายใจไม่ออกเสียงพ่นลมหายใจใกล้เข้ามาเรื่อยๆทำให้เธอหันหน้าหนีแต่ไม่วายสิ่งนั้นก็ขยับตามมา
ความรู้สึกเปียกชื้นตามกรอบหน้าลามไล้ถึงซอกคอแม้จะสะบัดหน้าหนีก็ไม่สามารถหลุดพ้นได้นอกจากจะหนักขึ้นแล้วยังรัดแน่นอีก
งูเหรอ?
ลิ้นร้อนลากผ่านข้างแก้มก่อนจะย้ายมาถึงใบหูเล็กเขี้ยวคู่คมขบกัดติ่งหูจนเธอเจ็บไปหมดทั้งร่างกายดิ้นรนขัดขืนแต่ไม่เป็นผลมันเลื่อนหน้ามาใกล้ก่อนจะฉกวูบมาที่ริมฝีปากบางของเธอ
ร่างบางพยายามเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นมาอย่างยากลำบากก่อนจะเผยอปากออกทำให้บางสิ่งสอดเข้ามาในโพรงปากเกี่ยวกระหวัดพัวพันจนทำให้เธอเกิดความรู้สึกวาบหวามบริเวณท้องน้อย
ภาพตรงหน้าพร่าเลือนไปหมดและบรรยากาศภายนอกที่มืดมิดมีเพียงแสงไฟสลัวและความเย็นจากเครื่องปรับอากาศเท่านั้น
“จะไม่ตื่นจริงเหรอ?”
เสียงทุ้มแหบพร่าข้างหูพร้อมสัมผัสเปียกชื้นทำให้เธอสะดุ้งเบิกตากว้างพยายามเพ่งมองเงาร่างสีดำในที่สลัวยังไม่ทันให้สมองได้ประมวลผลพลันขนลุกซู่เมื่อผิวกายปะทะกับความเย็น
“อืมม”
ริมฝีปากที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์รสแรงประกบลงมาบนกลีบปากนุ่มละมุนสอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนความหวานภายในโพรงปากอย่างอ่อนโยนก่อนจะสลัดความอ่อนโยนทิ้งไปเมื่อสัมผัสความนุ่มละมุนไฟในกายเดือดพล่านราวกับถูกกระตุ้นสัญชาตญาณ
ร่างบางครางในลำคอสมองเธอขาวโพลนมือขยุ้มผ้าปูที่นอนเพื่อระบายความรู้สึกแปลกประหลาดโดยเฉพาะความร้อนรุ่มใจกลางกาย
เธอไม่สามารถประคองสติเอาไว้ได้เลยนอกจากเผลอตอบรับสัมผัสแสนรัญจวนใจไม่ว่าจะถูกมือสากหนาแตะตรงไหนเธอก็ตัวอ่อนระทวยไปหมดโดยเฉพาะยอดอกอวบอิ่ม
“ใจคอจะเอาทั้งแบบนี้เลยเหรอ..หึ”
มือหนาบีบเคล้นทรวงอกอวบเต็มมือไม่คิดว่าเธอจะซ่อนรูปขนาดนี้ก่อนจะโน้มหน้าอ้าปากงับยอดอกที่ถูกปลายนิ้วแกร่งบีบจนแข็งเป็นไตก่อนลิ้นสากจะปาดเลียสลับกับดูดดึงทั้งสองข้างทำให้ร่างบางเงยหน้ากัดปากเมื่อโดนความเสียวซ่านจู่โจม
“อ๊ะ…”
กลีบปากบางเผลอครางเมื่อคมเขี้ยวแทะเล็มตามเนินอกอย่างแรงก่อนจะเลื่อนลงมาถึงความอวบอิ่มและกัดอีกครั้ง
“เจ็บ…เบาๆ”
สติที่มีอยู่น้อยนิดพยายามกัดฟันเอ่ยออกมาตอนนี้เธอโดนเพลิงราคะครอบงำจนยากจะถอนตัวปล่อยตัวปล่อยใจไปกับใครบางคนในเงามืดก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อความอึดอัดถูกกดทับลงมาอีกครั้ง
“อย่ามาสั่ง!”
- ผู้เขียน
