“ขอบคุณคุณคีธมากนะคะที่คอยให้กำลังใจพีช”
หญิงสาวเอ่ยขอบคุณพร้อมกับปิดไฟดวงใหญ่ภายในห้องนอน พอเดินออกมาจากห้องของราฟาล ก็ตรงไปยังห้องนอนของตนเองซึ่งอยู่ติดๆ กัน เมื่อเข้าไปในห้องและทำท่าจะปิดประตู ก็ถูกฝ่ามือใหญ่ของคีธจับบานประตูไว้ ก่อนจะผลุบกายเข้ามาในห้องนอนของเธออย่างรวดเร็ว
“คุณคีธไปนอนได้แล้วค่ะ”
ธัญพิชชาออกปากไล่อีกฝ่าย พอเห็นเปลวไฟแห่งความเร่าร้อนลูกใหญ่แล่นพล่านวิ่งวนอยู่ทั่วดวงตาสีสนิม ที่ทอดมองอย่างมีความหมาย ก็ถึงกับกายสั่นสะท้านอย่างหักห้ามไว้ไม่อยู่
คีธส่ายหน้าปฏิเสธ พร้อมกับเอ่ยบอกเสียงสั่นพร่า “ผมอยากฟังนิทานก่อนนอนเหมือนเจ้าราฟาล ลูกพีชเล่าให้ผมฟังหน่อยสิครับ”
“เอ่อ...ก็คุณคีธฟังไปพร้อมกับคุณราฟาลแล้วนี่คะ”
ธัญพิชชาแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ว่าคีธหมายถึงอะไร ขณะเดียวกันก็พยายามถอยหนีไปข้างในห้อง ทว่าก็ไม่สามารถหลีกหนีพ้นจากต้นแขนแข็งแกร่ง ที่ตวัดมารวบร่างของเธอไปสว
