บทที่ 20
“เสด็จพ่อไม่ต้องกังวลเรื่องเหล่านั้นหรอก” หลี่อวิ๋นพูดออกไปพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มรื้นขึ้นในดวงตา เขาคิดว่าบิดาเย็นชาแต่แท้จริงอีกฝ่ายเป็นห่วงเขาขนาดนี้
“จริงอย่างเจ้าว่า ตอนนี้เจ้าเก่งถึงเพียงนี้แล้ว พ่อคงไม่ต้องห่วง และที่ผ่านมาจางเฟยเฟยก็อดทนรับมือต่อข่าวลือเสีย ๆ หาย ๆ ระหว่างเจ้ากับนางได้เป็นอย่างดี ต่อจากนี้ในวันข้างหน้า ต่อให้มีคำครหาใด เจ้าและนางจะผ่านมันไปได้ หลี่อวิ๋น ตั้งแต่พรุ่งนี้เจ้าออกไปว่าราชการแทนพ่อเถอะนะ ที่จริงพ่ออยากจะให้เจ้าขึ้นนั่งบัลลังก์นี้ก่อนเวลาด้วยซ้ำ แต่หากทำเช่นนั้นและยังรวมกับเรื่องของจางเฟยเฟย เจ้าคงถูกหาว่าเป็นลูกอกตัญญูเป็นแน่ เพราะฉะนั้นอดทนอีกนิดนะ ทุกอย่างจะอยู่ในมือของเจ้าเอง” พระองค์เตรียมการเอาไว้หมดแล้ว แค่รอเวลาที่เหมาะสม ก่อนจะวางทั้งหมดลงในมือคนที่พระองค์รักมากที่สุด
เมื่อฮ่องเต้พูดจบ หลี่อวิ๋นรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความรักและ
