ฉีหยางซิ่วพยายามยันกายลุกยืน แต่สองขายังแข็งทื่อราวกับหิน โชคดีที่ไม่ได้รับบาดเจ็บหนัก แต่สมุนของหลี่เปียวที่ลากหนุ่มหล่อให้หนีพ้นจากเงื้อมมือหญิงอ้วน กลับเอาตัวไม่รอด ตอนนี้เลือดสีแดงฉานของมันยังอาบใบหน้าเขา
จุดที่สกัดบนตัวเขาเกือบคลายแล้ว มือทั้งสองข้างเริ่มใช้งานได้ แต่สองขายังไม่ฟื้นคืน เบื้องหน้าเป็นลำธารเล็กๆ ตอนนี้ ลำคอเขาแห้งผาก อยากดื่มน้ำสักอึก แต่ดูเหมือนความพยายามเสือกตัวไปข้างหน้าจะไม่เป็นผล
ชายหนุ่มหอบแฮ่กๆ หลายหนติดกัน หากยังไม่ยอมแพ้ เขายื่นมือไปข้างหน้า ดันตัวอีกหน่อย ร่างจึงไถลลงไปตามทางลาด แม้จะเจ็บตัวอยู่มากแต่สุดท้ายก็ไปถึงริมลำธารสมใจ
ฉีหยางซิ่วไม่ได้ทันกลืนน้ำลงคอ เสียงหัวเราะร่าแสนน่าเกลียดพลันดังจากด้านหลัง
“โลกมันกลมโดยแท้ ในที่สุด เราก็พบเจ้า!”
ขนบนหลังต้นคอชายหนุ่มลุกชัน หรือเขาจะต้องสิ้นชีวิตในวันนี้
“เราไม่คิดว่าสวรรค์จะเข้าข้างถึงเพียงนี้ ฮ่าๆ ๆ” มันกล่
