ฉีหยางซิ่วถูกคุมตัวขึ้นรถม้า เขาไม่ได้รับอันตรายจากการจับกุมตัวเพื่อนำไปส่งมือเจียนหลิว เพียงแต่ถูกลิดรอนอิสรภาพ นอกจากนั้น สมุนร่างผอมตาลึกโหลของหลี่เปียวก็เหยียดหยามเขาให้ช้ำใจ มันรื้อค้นข้าวของหนุ่มรูปงามที่เขาพกติดตัวมาด้วย เป็นภาพวาดสาวงามนุ่งน้อยห่มน้อย เสียงหัวเราะแสนน่าเกลียดดังอย่างน่ารำคาญ มันเห็นเขาเป็นเพียงคุณชายไร้ฝีมือ มีดีแค่วาดรูปลามกระบายตัณหา
กระทั่งมันพบภาพที่แตกต่างจากภาพอื่น เป็นภาพที่เขาวาดขึ้นมาได้ไม่นาน
“ดูนี่สิ ภาพอื่นก็งดงามชวนให้สะท้านใจ แต่เหตุใดถึงมีภาพพิเรนทร์
พรรค์นี้อยู่ด้วย”
เสียงลูกสมุนหลี่เปียวดังขึ้นในรถม้า มันว่าพร้อมคลี่ภาพวาดดู เห็นแล้วก็ทำหน้าเบ้ พลางมองฉีหยางซิ่วด้วยสายตาแปลกพิกล
“ข้าน้อยต่ำต้อย หัวทึบมากก็จริง แต่เหตุใดท่านถึงได้วาดรูปไม่สร้างสรรค์ หรือว่าแท้จริงแล้วท่าน...เป็นพวกวิปริต”
หนุ่มรูปงามไม่ปริปากโต้แย้ง เพียงแต่ถอนหายใจในรถม้าเล็ก
