หมอหลวงถูกลากเข้ามา ตรงหน้าไป๋ชิงที่กอดรวบร่างบางไว้แน่น
“ฝ่าบาท ปล่อยให้หมอหลวงตรวจดูอาการของนางเสียก่อน”เจียงยี่ ส่งเสียงเตือนเบาๆ ไป๋ชิงหัน มองหมอหลวง
“ท่านหมอ ท่านหมอรีบตรวจดูอาการของนาง” หมอหลวงทรุดกายลง ตรวจจับชีพจร ไป่ชิงเดินงุ่นง่าน ไปมาด้วยความร้อนรน
“ฝ่าบาท ไป๋กวานอ๋องหนีไปแล้วต้องการให้ตามตัวหรือไม่”เจียงยี่ถามขึ้น เบาๆ
“ ตาม จับตัวกลับมาให้ได้ ข้าไม่อาจปล่อยไป๋กวานไปด้วยเขาเองก็คงไม่อาจรามือจะต้องกลับมาทวงทุกอย่างคืน”
“ฝ่าบาท”ราชครูเป่ยประสานมือตรงหน้า
“มีเรื่องใด”
“ฝ่าบาท เป่ย หลุนอาสาตามตัวไป๋กวานอ๋องด้วยตัวเอง เพื่อช่วย ฝ่าบาทอีกแรง”
“หึ หึท่านแต่เดิมก็ไม่เคยมีข้าในสายตา มาบัดนี้กลับเห็นว่าควรจะช่วยข้าอย่างนั้นหรือ”
“ฝ่าบาท เป่ยหลุนไตร่ตรองดูแล้ว หากใครสักคนที่จะนั่งบัลลังก์มังกรก็ควรจะเป็นฝ่าบาทที่เหมาะสมยิ่งแล้ว ไป๋กวานอ๋ององอาจห้าวหาญก็จริงแต่ กลับหลงใหลชายโลม เ
