“ชั่วช้า”กระบี่ในมือตวัดเข้า ฟาดที่ลำคอของไป๋ชิง
“ฆ่าข้าเสียหากท่านยังปล่อยข้าไว้ ข้าสัญญาจะชิงนางมาเป็นของข้าให้ได้”
ไป๋กวานพลิกคมกระบี่ใช้ด้ามกระบี่กระแทกเข้ากับอกของไป๋ชิงอย่างแรงจนร่างสูงหงายลงกับพื้น ก่อนจะดึงกิมฮวนผลักร่างเล็กลงไปบนเรือที่มี เสี่ยวกุนถือพายรออยู่
“ฆ่าเจ้า ก็สมใจเจ้า หากทำเช่นนี้ข้าก็กลายเป็นคนผิด กลายเป็นผู้ร้ายเหมือนที่เคยเป็นในทุกครั้ง อย่าหวังว่าข้าจะหลงกล หากแน่จริงก็มาชิงตัวนางไปแต่บอกไว้ก่อนว่าจะต้องรอให้ข้าเบื่อนางเสีย จึงจะยกนางให้เจ้า รอให้ข้าเสพสมจนพอใจ มิใช่มาแอบสมสู่กันลับหลังข้า”
ไป๋ชิงยกมือขึ้นเช็ดริมฝีปากที่มีเลือดไหลซึม ไป๋กวานตวัดกระบี่จี้ไปที่คอหอย
“กิมฮวนรอข้าข้าจะทำให้เขารู้ว่า ข้ารักเจ้ามากกว่าเขาเพียงใด”
เป็นไป๋ชิงยังพูดทิ้งท้าย ไป๋กวานยิ้มหยันดึงร่างบางมาซบอกกดริมฝีปากบดเบียดริมฝีปากบาง อย่างแรงก่อนจะผลักกิมฮวนให้ล้มลงบนลำเรือ กิมฮวนเจ็บ
