ขีดเส้นใต้ที่คำว่ารัก

แหกทุกกฎ

“หยก หยุด ไม่ใช่แบบนี้” เสียงแอนนาเริ่มสั่น เมื่อเริ่มหักห้ามร่างกายที่วาบไหวไม่ได้ แข้งขากำลังจะโดนหลอมละลายจนเสียการทรงตัว แต่ก็ต้องพยายามดึงสติ อาศัยทั้งแขนของเขาและศีรษะของเขาช่วยบังตอนที่คนรู้จักกำลังจะเดินผ่าน

ทว่าชายหญิงคู่นั้นดันหยุดอยู่ห่างจากเธอไม่เกินสองเมตร ในขณะเดียวกันมือหนาบนหน้าอกของเธอก็เริ่มเคล้นคลึง มันเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ที่สามารถเลื้อยเข้าไปในเดรสของเธอได้อย่างรวดเร็ว โนมเนื้อแม่ให้มาของเธอล้นอยู่ในอุ้งมือเขา เสียงลมหายใจของหยกดังฟืดฟาดกลัดมัน

แอนนาต้องต่อสู้กับความเคลิบเคลิ้ม ยกมือขึ้นมาดึงมือหยกออกจากหน้าอก

“เธอปอดบวมขั้นวิกฤติ ต้องให้หมอฉีดยา” หยกตวัดมือของเธอมาจับเสียเอง แล้วดึงมาวางทาบบนเครื่องมือแพทย์กลางลำตัว

แอนนาหายใจติดๆ ขัดๆ ตาเบิกโพลงมองหน้าหยก เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานสำหรับเธอ เขาจะมาล้อเล่นแบบนี้ไม่ได้นะ แต่ปรากฏว่าในแววตาและสีหน้าของหยกไม่ได้มีแววหยอกล้อเจือจางอยู่เลยสักนิด

“เธอเมาแน่ๆ” แอนนาพึมพำ

“พี่ภีมคะ ไปที่รถไม่ดีกว่าเหรอ” เสียงผู้หญิงดังขึ้นใกล้กว่าเดิม

“ตรงนี้มีแค่คู่นั้นคู่เดียว” คนที่ถูกเรียกว่าพี่ภีมตอบ พยักพเยิดไปทางคู่ของหยกและแอนนาในความมืดสลัว

“แต่ฟ้าอาย ตรงนี้มีคนเดินผ่านไปผ่านมา” ปลายฟ้า อดีตเพื่อนสนิทในกลุ่มของแอนนาสมัยมหาวิทยาลัยพูดอย่างมีจริตจะก้าน ออดอ้อนสารพัด ทำตัวเรียบร้อยกับภีมมาตลอด แต่กินกันไม่ปล่อย

“อายอะไรคะฟ้า นี่เป็นเรื่องปกติของคนเที่ยวผับนะคะ ดูคู่นั้นสิยังไม่เห็นอาย เบียดๆ บดๆ กันนัวเลย แล้วเป็นไง มองก็ไม่เห็นว่าใครเป็นใคร เห็นแต่เงา”

จุดที่พวกเขายืนอยู่ไม่ได้เปิดไฟ แต่แสงจากบริเวณข้างเคียงสาดมาสลัวเลือน รวมทั้งเสียงเพลงที่ถูกซับให้เจือจางลงกว่าด้านหน้า จึงได้ยินเสียงพูดคุยของคนคู่นั้น แอนนาเห็นว่าท่าทางงานนี้จะยาวจึงรวบรวมสติที่ตื่นเพริดจับบ่าหนาของหยกที่เริ่มคลุกเคล้าเธออีกครั้ง ต้องใช้เรี่ยวแรงมหาศาลกว่าจะดันเขาออกไปได้ เธอตั้งใจจะขยับขาไปด้านข้าง จากนั้นก็จะจรลีไปจากตรงนี้ ติดที่หยกยืนปักหลักไม่ขยับตาม แววตาของเขาก็มีแต่ความเว้าวอนเร่าร้อนในเสน่หา

“หยก มีสติหน่อย” แอนนายกมือตีหน้าหยกเบาๆ สองสามที เพิ่งเคยเห็นเขามองเธอด้วยสายตาแบบนี้ เธอกำลังจะร้องขอให้เขาพาเธอออกไป แต่เสียงของอีกคู่ก็ดังพอที่จะยั้งขาเธอไว้

“งั้นพี่ภีมต้องสัญญาก่อนว่าธุระที่อังกฤษเสร็จแล้วจะให้ฟ้าบินตามไป”

“สัญญาสิคะคนดี รู้อยู่รู้นอนแบบนี้พี่จะเบี้ยวได้ยังไง” ภีมซุกไซ้ที่ซอกคอของหญิงสาว

“อื้อ ใจร้อนจัง”

“พี่ทนไม่ไหวแล้ว ถอดให้พี่หน่อยสิคะ” เสียงภีมกระเส่า จากนั้นเสียงกุ๊กกิ๊กก็ดังตามมา

“พรุ่งนี้ฟ้าต้องร้องไห้คิดถึงพี่ภีมแน่ๆ เลย” ออเซาะขณะที่มือเรียวของเธอปลดเข็มขัดของภีม

“อ้อนเก่งแบบนี้ไง พี่ถึงตัดใจจากฟ้าไม่ได้ หันหลังสิคะ พี่แข็งจนปวดแล้ว” ภีมบอกพร้อมกับจับปลายฟ้าหันหน้าเข้าหาผนัง

แอนนาผงะงันจนหยกสัมผัสได้ เขามองตามหางตาเธอ เห็นภีมกำลังจัดการใช้ปากฉีกซองคอนด้อม

“เราไปจากตรงนี้เถอะหยก ฉันไม่อยากมอง” เสียงเธอสั่นพร่า หัวใจของเธอที่แนบอยู่บนตัวหยกเต้นแรง

“ฉันชอบดูหนังสด ยิ่งในผับแบบนี้เอากันมันหยดแบบไม่อายคนเดินผ่านด้วย มันมาก” หยกเงียบไปชั่วครู่ ก่อนเอ่ยอีกครั้งด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม “เรามาเอากันไหม!”

“ไม่ ทุเรศ ไปกันเถอะ”

มือของเธออีกข้างที่ยังอยู่ในมือของหยก ถูกบังคับให้จับอยู่บนลำกายเขา ร่างหนาสั่นเบาๆ เอ่ยเสียงกระเส่า

“เดี๋ยวสิ ไม่อยากเก็บภาพผัวเธอเล่นชู้แล้วเหรอ” ปากถาม มือควบคุมมือเธอให้ขยับขึ้นลงบนความเหยียดใหญ่ภายนอกกางเกง

“เดี๋ยวเราจับหักเลยนะหยก ไปสิ” แอนนาแทบจะเต้นเร่าๆ อยากออกไปจากตรงนี้จะแย่แล้ว

“ยังไปไม่ได้” หยกหันมองทางเดินซ้ายขวา ก่อนจะกลับมาจ้องตาเธอที่ดูว้าวุ่น ตัดสินใจถอดแว่นเอามาใส่กระเป๋าเสื้อ แล้วโน้มใบหน้าหล่อคมเข้าประชิด กดริมฝีปากแนบริมฝีปากอิ่มฉ่ำวาวของแอนนา

‘ไม่ไซ้คอ ไม่จูบปาก’ คือปณิธานอันห้าวหาญที่ดำรงมาจนเกือบเบญจเพส แต่มันถูกทำลายราบคาบ ทุกอย่างจบลงตรงนี้ที่เธอ

หยกเหมือนถูกน็อก หัวหมุนติ้วๆ กับจูบแรกของเขา รสหวานละมุนยั่วเย้าให้เขาปรารถนาที่จะได้มากขึ้น ลิ้นร้อนโลมเลียบนริมฝีปากอิ่ม ลิ้มรสชาติลิปสติกกลิ่นหอม แอนนาเม้มปากเมื่อหยกหาทางกดลิ้นแทรกซอนเข้ามาในโพรงปาก มือหนาข้างที่ว่างจึงขยับไปช้อนด้านหลังศีรษะกดเธอให้ตอบรับกับริมฝีปากที่ดึงดันเอาแต่ใจ ในที่สุดเขาก็ควบคุมเธอไว้ได้ รสชาติหวานหอมดึงดูดให้หยกตะโบมจูบจาบจ้วง

แอนนาเงอะๆ งะๆ กับจูบของเขา หยกคิดว่าตัวเองยังอ่อนประสบการณ์กับจูบ มันคงจะไม่ซาบซ่านถึงทรวงเหมือนกับจูบที่เธอเคยเจอ เขาจึงผ่อนกำลังแต่ยังหนักหน่วง แรงต่อต้านดิ้นรนของคนตัวบางทำให้หยกโถมตัวกระแทกเธอชิดผนัง ปล่อยมือที่บังคับให้เธอลูบคลำกลางกายแล้วสอดไปโอบใต้แผ่นหลังเปลือย รัดตัวเธอแน่น จนแทบจะกลายเป็นคนเดียวกัน