“อลินลื้อท้องแล้วใช่ไหม?” เฟยหลงจับมืออลินไว้แน่น ทั้งสองคนนั่งอยู่ในเบาะหลังรถยนต์ และมันกำลังเคลื่อนที่ไปที่ไหนก็ไม่รู้
“ป๊า ต้องการแบบนั้นไม่ใช่หรือคะ?”
“ฮ่าๆ ...ใช่ ดีๆ ดีมาก...”
“ป๊าอยากทำอะไรก็ทำ ลินตอบแทนบุญคุณป๊าแล้วค่ะ ต่อไปนี้เราไม่เกี่ยวข้องกันอีก ลินจะกลับเมืองไทยไปอยู่กับยาย” เธอกัดฟันตอบ ดวงตาจริงจัง มือเรียวบางยกจับมือเหี่ยวของเฟยหลง ก่อนจะแกะมือของท่านออกไปให้พ้น เมื่อรู้สึกเจ็บแปลบๆ ในหัวใจ บิดาไม่เคยคิดว่าเธอเป็นลูก ไม่อย่างนั้นคงไม่ทำเช่นนี้ เธอจะปกป้อง ‘ลูก’ และจะไม่ยอมให้เขากลายเป็นเหยื่อเหมือนตัวเอง
“ลื้อจะกับก็กลับ แต่ตอนนี้ต้องอยู่ก่อน” เฟยหลงพูดเสียงเย็นเฉียบ แผนกำลังดำเนินไปได้สวย ต้องรอให้แดเนียลซมซานเข้ามาหาท่านก่อน ท่านถึงจะปล่อยอลินกลับไป ‘คนเดียว’ โดยไร้เลือดก้อนนั้น มันต้องถูกกำจัด เขาจะดูไอ้แดเนียลมันทุรนทุราย ยามเห็นคนที่มันรักตายไปต่อหน้าต่อตา...
“ลิ
