เขายื่นเอกสารบางอย่างที่ซุกไว้ในหลอดเล็กๆ เพื่อสะดวกในการพกพาและส่งมอบให้อลิน...เพื่อเตี๋ยมแผนการบางอย่างกันจะได้ไม่มีข้อผิดพลาด
บริกรหนุ่มเข็นรถเข็นผ่าน ทำทีเป็นส่งอาหารและแอบดูลาดเลา
กลิ่นหอมๆ ของอาหารมื้อกลางวันโชยกรุ่น ท้องมันร้องโครกคราก มองตามรถเข็นไป
“เดี๋ยวไอ้น้องไปส่งห้องไหน...มีเหลือๆ ไหมหิวชะมัดเลยว่ะ”
“จริงเปล่าลูกพี่ ผมกำลังกลุ้มอยู่พอดี สั่งมาเกิน กลัวโดนหักเงิน เลยเข็นไปเข็นมาอยู่นี่อะ” มันยิ้มแหยๆ รีบเข็นรถเข็นตรงไปหา และพูดเสียงยินดีปรีดา
“โชคดีจัง ไอ้เหว่ยมันไปโคตรนาน หิวไส้กิ่วแล้วว่ะ เอามาเลยอั๊วซื้อเอง”
บะหมี่น้ำชามโต บริการเปิดฝาครอบและยกส่งให้ไอ้หน้าเหลี่ยมที่นั่งเฝ้าอยู่หน้าห้อง
“หู้ยยย...หอมฉุยเลย กำลังร้อน เท่าไรล่ะ”
มันบอกราคาค่าของและรับเงินมาก่อนจะส่งยิ้มแป้นให้ สายตาคมวาวสอดมองภายในห้องแต่ประตูปิดสนิท มันเข็นรถเข็นจากไปเพื่อไม่ให้เกิดพิรุธ แต่ไปแอบซุ่ม
