พยัคฆ์ร้ายพ่ายเล่ห์ บทที่3.ผู้ชายไฟแรงสูง!!
1541 คำ
“งั้นคุณก็ต้องเป็นคนรวย!! เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบผู้ชายรวยๆ อาจจะเป็นเพราะคุณยังหนุ่มอยู่ด้วย...ก็เลยได้รับความสนใจเป็นพิเศษ...ใช่ไหมคะ?” เธอแสร้งทำเป็นเดาทำเหมือนไม่รู้จักเขาดี
“มันก็คงใช่...แดเนียล เฉิง มีใครในฮ่องกงไม่รู้จักบ้างล่ะ ฉันเป็นเบอร์หนึ่ง และรวยมากกกกก สนใจไหมล่ะ หากฉันสนใจฉันทุ่มไม่อั้น” ชายหนุ่มพูดเสียงกระหึ่ม เขาอวยตัวเองให้อลินฟัง ขี้โอ่เสียด้วย!!
“สน!! สนอะไรคะ? อลินงง”
“ก็ฉันไง? สนไหมล่ะ”
อลินอยากจะหัวเราะพอๆ กับร้องไห้ออกมา เธอกำลังโดนต้อน จากพญามังกรผู้ห้าวหาญ เขาอ้อมซ้ายอ้อมขวา แล้วก็ตลบกลับเข้ามาที่เดิม เพื่อวัตถุประสงค์ที่ชายหนุ่มต้องการ แถมเขายังเป็นผู้ชายที่เซ็กซี่ ชวนให้ลุ่มหลงมีบางสิ่งบางอย่างของเขาที่ดึงดูดเธอ เอะอะๆ ก็สปาร์กพรึบพรั่บ กระแสไฟฟ้าวิ่งพล่าน...ชวนให้เลือดกำเดาไหลทะลักเป็นถังๆ เธอจะต้องทำใจให้เข้มแข็งเพื่อที่จะได้ผ่านวิกฤตตรงหน้าไปให้ได้
“คุณล้อเล่นใช่ไหมคะ?” เธอแสร้งทำเฉไฉ เสหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ แต่...ก็เกือบสำลัก
“อย่ามาทำเป็นเล่นตัวน่า เธออ่อยฉัน!! ฉันรู้หรอก ฉันสนใจเธอแล้วไง เล่นตัวไปเสียเวลาเปล่า!! ยังไงฉันก็ให้เธอได้มากกว่าผู้ชายที่เธอเคยๆ ทุกคนนั่นแหละ” ชายหนุ่มพูดเหยียดๆ มารยาผู้หญิงร้อยเล่มเกวียน เขารู้ทันหรอก เพราะเกือบ20 ปีเขาอยู่ท่ามกลางพวกหล่อน มาไม้ไหนเขารู้หมดแค่มองปราดเดียว!!
“ขอโทษค่ะ ลินอาจจะทำให้คุณเข้าใจผิด เอาเป็นว่า...เข้าใจตรงกันนะคะ!! ลินไม่ได้ขายตัว และลินไม่ได้สนใจคุณ เพียงแค่แปลกใจที่เห็นคนในหนังสือนี่ออกมาเดินอยู่ตรงหน้า มันอดใจไม่ไหวที่จะพิสูจน์ให้รู้ว่าคุณเป็นตัวจริงหรือเปล่า...แค่นั้น” เธอกดปลายนิ้วไปที่ปกหนังสือแมกาซีน ดวงตาคมวาววับเพราะความถือดีเข้าครอบงำ ลืม!! วัตถุประสงค์ของตัวเองเสียสิ้น หลังถูกชายหนุ่มปรามาสเสียจนดูด้อยค่า...เป็นแค่ผู้หญิงที่คอยวิ่งไล่จับผู้ชายเหมือนหมาหิวโซ...มองคนอย่างอลินผิดไปแล้ว...ชิ...พ่อคนสายตาต่ำ...
แดเนียลอึ้ง!! เขาถูกผู้หญิงคนหนึ่งตอกกลับ เธอพูดฉอดๆ ไม่เว้นวรรค ดวงตานั่นอีกวาววับดั่งแม่เสือหวงลูก...แต่มันกลับทำให้เขายิ่งอยากเอาชนะ...มันจะเป็นไงนะ หากเขาสามารถสยบหล่อน ได้...บนเตียง!!
“ฉันอาจจะเข้าใจผิดเองก็ได้!! ธรรมดานะ ฉันเจอผู้หญิงแบบเธอมาเป็นร้อย...ตามใจไม่สนใจก็ไม่สนใจ แต่...หากเปลี่ยนใจ ติดต่อมานะ ฉันยินดี” ชายหนุ่มไหวไหล่ เขาตอบเสียงนิ่มๆ แต่ก็ไม่วายหยอดเพื่อสาวเจ้าอาจจะเปลี่ยนใจ...
แดเนียลเสจิบกาแฟเขาทอดสายตามองออกไปด้านนอก เขาไม่ใช่คนที่จะตื้อใคร? เมื่อเธอไม่สนใจก็ช่าง...ยังมีผู้หญิงอีกหลายคนที่อยากและกระสันอยากขึ้นเตียงนอนเขา...แค่สนใจและอยากได้ มากกว่าคนอื่นๆ ...แค่นั้นเอง
‘แต่อีกคนหนึ่งที่เฝ้ามองไม่ได้คิดแบบนั้น’ เขาจะช่วยเร่งให้ทั้งสองคนใกล้ชิดกันมากกว่าเดิม ดวงตายาวรีเหมือนตางูหรี่ลง เขาเดินอ้อมไปอีกทางเพื่อหาบางอย่างมาสานต่อ ให้การลงมือครั้งนี้ของอลินสำเร็จเร็วขึ้น...ความแค้นทำให้ชายชราผู้นี้ลืมสิ้น!! ลืมแม้กระทั่งว่า อลินก็เป็นสายเลือดตัวเอง เธอไม่เกี่ยวข้องด้วยสักนิด แต่กลับต้องมาแบกรับการกระทำของคนสองกลุ่ม ที่คานอำนาจกันและความไม่ลงรอย...
“น้ำลำไยหอมๆ ค่ะ” พนักงานเดินมาเสิร์ฟน้ำเย็นเฉียบ เจ้าหล่อนเลื่อนแก้วน้ำสีน้ำตาลอ่อนที่มีเกร็ดความเย็นเกาะพราวรอบแก้ว
“เอ...เราไม่ได้สั่งนะคะ เอามาผิดโต๊ะหรือเปล่า?”
“เปล่าค่ะ...ฟรีค่ะ ของนำเข้าจากประเทศไทย...คุณรู้จักไหมคะ...กลิ่นหอม และรสหวานชื่นใจค่ะ ทางร้านเราบริการฟรี” เสียงหวานเจี๊ยบพูดตอบหากสังเกตดีๆ จะเห็นแววพิรุธ แต่เพราะเธอไม่คิดว่าจะมีใครหวังร้ายเมื่อเธอไม่เคยมีศัตรู...
แดเนียลเหลือบมอง ริมฝีปากอิ่มยามคาบหลอดพลาสติก สีสดๆ ของผิวปากโดยไม่ได้เคลือบสีสันสวยๆ ของลิปสติกชนิดใดแต่กลับดูอิ่มเอิบและเย้ายวน มันชวนให้เขาปรารถนาและอยากลิ้มรส...ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจช้าๆ ข่มความรู้สึกที่ตีตื้นขึ้นมาจากข้างใน ยามมองริมฝีปากที่แยกแย้มคาบหลอดพลาสติกเอาไว้ เขารู้สึกเหมือนอากาศมันน้อยลง จนสูดลมหายใจเข้าปอดไม่พอ อึดอัดและกระสับกระส่าย...
น้ำหวานเย็นสดชื่นไหลผ่านหลอดพลาสติกเข้ามาในอุ้งปาก มันหอมหวานเย็นสดชื่น จนเผลอตัวดูดน้ำสีน้ำตาลอ่อนไปจนหมดแก้ว เธอค่อยๆ วางแก้วลง รู้สึกอายสายตาชายหนุ่ม เขาจ้องมองเหมือนอยากจะแย่งเธอกิน ทั้งๆ ที่แก้วน้ำหวานของเขาก็วางอยู่ตรงหน้า ไอร้อนๆ พวยพุ่งออกมาจากตัวของเขา เธอไม่ได้รู้สึกไปเองแน่ๆ ...
เธอคุยเรื่อยเปื่อยกับแดเนียลอีกประมาณ10นาทีกว่าๆ กะว่าเขาไว้วางใจมากขึ้นอีกนิดก็จะขอตัวกลับ เพราะการใกล้ชิดกับชายหนุ่มมันอันตรายเกินไป กลัวว่าตัวเองจะเผลอตัวเพลี่ยงพล้ำ และหลงละเมอไปเขา...มันอันตราย!!
ดวงตาพร่ามัว ภาพตรงหน้าเบลอๆ ...เธอรีบกะพริบเปลือกตาปริบๆ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อทำให้ความรู้สึกแปลกๆ ดีขึ้น แต่...ไม่เลย...มันไม่ดีขึ้น มันแย่ลงเรื่อยๆ เธอเป็นอะไร? ...และใคร? ทำ... ก่อนที่รอบตัวจะดำมืดลงเธอพึ่งรู้สึกว่าการตอบแทนบุญคุณเฟยหลงครั้งนี้ ไม่ได้ทำให้เขารักเธอในฐานะลูกสาวเลย...เพราะเธอกำลังกลายเป็นเหยื่อ...เป็นเครื่องมือให้เขาแก้แค้น... ‘แม่จ๋า...ช่วยลินด้วย’ เธอได้แต่ร่ำร้องหาคนเป็นแม่ และวูบไป ไม่รู้สึกตัวอีกเลย...
“คนมักมาก ลินไม่ได้ง่ายเหมือนผู้หญิงที่คุณเคยนอนด้วยนะคะ บอกไว้ก่อนเลย จะมาทำแบบนี้กับลินไม่ได้และอีกอย่างนะ...ลินไม่ยอมนอนกับคนที่ไม่ได้รักหรอก!” พอได้ยินเธอพูดเขาก็อมยิ้ม เพราะทันทีที่เจ้าหล่อนลืมตาขึ้นมาปากน่าจูบนั่นก็โวยวายเสียงลั่น
“งั้นมารักกันเถอะ!! ดีไหม?” สิ่งที่ชายหนุ่มเสนอให้นั่นทำให้หญิงสาวอึ้ง...เขาคิดบ้าๆ แบบนั้นได้ยังไง...
“ระ... รักกันเหรอ...บ้าไปแล้ว”
“ใช่!! เดี๋ยวฉันจะสอนวิธีรักกันให้เธอเอง ถ้าเธอตกลงนะ...เราเริ่มในห้องนอนตอนนี้แหละ รับรองว่าไม่มีใครช่ำชองได้เท่าฉัน และหากเธอลองดูสักครั้ง เธออาจจะขอร้องให้ฉัน ‘รัก’ เธอทั้งคืนนั้นก็เป็นได้” ไอ้รักที่ผู้ชายบ้าบอคนนี้พูดถึง มันไม่ได้หมายถึงความรู้สึกแน่ๆ มันอาจจะเป็นคนละความหมายแค่นั้นเอง...
อลินอยากจะบ้าเธอวูบหลับไป มาตื่นในที่ที่ไม่คุ้น และอยู่กับผู้ชายที่สุดแสนอันตรายที่สุด!!
เธอรีบกระถดตัวขึ้นจนชิดหัวเตียงนอน!! รีบก้มมองตัวเองก่อนจะถอนลมหายใจด้วยความโล่งอก...ยังอยู่ครบทุกชิ้น เพียงแค่แปลกที่แค่นั้น มันคงไม่มีอะไรน่ากลัวมากไปกว่านี้แล้วนะ เพราะเท่าที่กำลังเผชิญหน้าอยู่นี่ เธอก็กลัวแทบฉี่ราด...
“เธอแกล้งหลับเพื่อให้ฉันพาเธอมาที่นี่ แล้วเวลานี้เธอจะมัวมาเล่นตัวทำไม ให้เสียเวลา สู้เอาเวลาที่มีมาสนุกกันให้สุดเหวี่ยงดีกว่า...” ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นยืน “อย่าเข้ามานะ คุณจะบ้าเหรอ ลินจะแกล้งหลับเพื่ออะไร? หยุดอยู่ตรงนั้นนะ หากขยับเข้ามาอีกนิด ลินจะแหกปากร้องไห้คนเข้ามาช่วย จริงๆ นะไม่ได้แค่ขู่” เธอขู่ฟ่อ แยกเขี้ยวให้กับเขาและกำผ้าไว้แน่นๆ เหงื่อไหลซิกๆ รู้สึกว่าอากาศมันมีน้อยจนอึดอัดหายใจหายคอลำบากเหลือทน
ยัยคนนี้จะเอาไงว่ะ!! แดเนียลคิดฉุนๆ แกล้งทำมารยาหลับคอพับคออ่อน จนเขาต้องหอบหิ้วมาถึงเพ้นส์เฮ้าท์ที่พัก และมานั่งมองเหมือนสุนัขเห็นปลากระป๋องกว่า3 ชั่วโมงเพราะเธอหลับจริงๆ แต่เมื่อเจ้าหล่อนฟื้นตื่นขึ้น ดันแหกปากแว๊ดๆ กับเขาเสียได้ ทำเหมือนเห็นเขาเป็นโจรบ้ากาม จ้องจะข่มขืนท่าเดียว...
“หุบปาก!! เธอคิดว่าห้องนี้จะมีเสียงรอดออกไปข้างนอกงั้นเหรอ... ห้องชุดฉันไม่ใช่รูหนูกระจอกๆ นะ ต่อให้ฆ่ากันตายในห้องนี้ เสียงระเบิดดังปานฟ้าผ่า ข้างนอกก็ไม่มีใครได้ยิน!!” ชายหนุ่มกระแทกเสียงฉุนๆ เขาเบ้ปากและพ่นลมหายใจแรงๆ ดวงตาคมดุลุกวาบๆ
- ผู้เขียน
