กบฏรักหัวใจปรารถนา

ตอนที่ 4

เพียงมองปากบางอิ่มระเรื่อสีชมพูขยับขึ้นลงก็ทำเอาเขาเสียสมาธิอีกครั้ง ต้องรีบเปลี่ยนจุดโฟกัสไปที่ตากลมเป็นประกายสดใสในกรอบขนตางอนราวกับพัดเล่มจิ๋วแทน

“อากัณห์ไม่สบายหรือเปล่าคะ?”                                     

หน้าเรียวเกือบจะเป็นรูปไข่ล้อมกรอบด้วยผมยาวสลวยสีน้ำตาลเข้มขยับเอียงมองเขาอย่างใส่ใจ

“แจ้ว่าหน้าอากัณห์ออกจะแดงๆ เหมือนมีไข้นะคะ”

ว่าแล้วร่างบางอวบอิ่มเฉพาะจุด ก็โหย่งตัวขึ้นจากเก้าอี้ โน้มร่างมาข้างหน้าเพื่อวางมือบนหน้าผากเขา

“ตัวก็ไม่ร้อน...”

“อาสบายดี”

อกัณห์รีบบอก เบนศีรษะให้พ้นมือเล็ก

มีเสียงถอนใจเบาๆ จากคนที่กลับไปนั่งลงตามเดิม

“อาไม่เป็นไรหรอก”   เขาให้ความแน่ใจอีกครั้ง ก่อนเข้าเรื่องที่ต้องการคำตอบ    

“แจ้นั่นแหละเป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า”

“คะ?”  

หล่อนมองเขา ด้วยดวงตากลมโตแจ่มแจ๋วแฝงแววหวาน

“อาถามว่าแจ้สบายดีหรือเปล่า”   อกัณห์พูดซ้ำ

“สบายดีค่ะ แจ้ไม่ได้เป็นอะไรนี่คะ ทำไมอากัณห์คิดว่าแจ้จะไม่สบาย?”

“ก็อาเห็นเราเรียบร้อยผิดปกติ เที่ยวน้อยลง รู้จักฟัง ไม่เถียงตะพึดเพียงเพื่อจะเอาชนะ เป็นใครก็ต้องสงสัย”

“ทำไมคะ?  อากัณห์คิดว่าแจ้จะทำตัวเรียบร้อยบ้างไม่ได้หรือ พูดถึงเรื่องเที่ยวเตร่ แจ้ก็ไปแต่เฉพาะช่วงกลางวันนะคะ ไม่เคยกลับบ้านดึกดื่นสักที จนเพื่อนๆ พากันล้อว่าเป็นเด็กอนามัย สองทุ่มต้องกินนมนอน”

“อาก็ยังไม่ได้ว่าอะไร แค่คิดว่าเราอาจจะไม่สบาย  อีกทีเลือดลมอาจไม่ปกติก็เลยไม่ค่อยจะเป็นตัวของตัวเอง”  

“เรื่องอะไรมาว่าแจ้เลือดลมไม่ปกติ อากัณห์นะสิไม่ปกติ ให้เด็กไปตามแจ้มาแล้วก็เอาแต่จ้อง”

“ที่อามอง...” 

อกัณห์พยายามหาทางออกให้ตัวเองสุดฤทธิ์

รู้ละว่าอาจจะลืมตัวเผลอให้ความสนใจสรีระสาวน้อยตรงหน้ามากไป จนเจ้าหล่อนอาจจะอ่านใจ อ่านความรู้สึกเขาออก ซึ่งเขาไม่ต้องการให้หล่อนล่วงรู้ที่เขาแอบคิดกับหล่อนต่างๆ นานา ส่วนใหญ่ก็ไม่พ้นความคิดที่อยากเล่นรักกับหล่อนให้หนำใจนั่นแหละ

ให้ตายเถอะ!  เขาก็อยู่มาจนป่านนี้ ถึงเวลานี้ก็มีผู้หญิงสวยๆ เป็นผู้ใหญ่ในทุกๆ ด้าน ให้เขาแสวงหาความสุขด้วยยามเกิดความต้องการ แต่ทำไมความปรารถนาที่มีต่อเด็กสาวในปกครอง ถึงได้ไม่ลดน้อยถอยลงเลยนะ?

“ก็เพราะอาไม่เข้าใจ”     เขาพูดต่อ ในที่สุด

“ไม่เข้าใจอะไรคะ?”

“อาแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ขี้เหนียวเรื่องเงินทองกับแจ้ แต่ทำไมเสื้อผ้าแต่ละตัวที่อาเห็นแจ้ใส่อยู่กับบ้านถึงได้ประหยัดเนื้อผ้าขึ้นทุกวัน แล้วไอ้รูๆ บนเสื้อนั่น บอกตามตรง ว่าอาไม่เห็นสวยเก๋ตรงไหน ถ้าเก่ากว่านี้คงนึกว่าแจ้ไปแย่งเสื้อขอทานมาใส่”

ปัญจมาก้มมองตัวเองแล้วหัวเราะคิก  วันนี้หล่อนสวมเสื้อเอวลอยตัวกว้างคอย้วยตามแฟชั่น เวลาขยับตัวมองเห็นสะดือวับแวมเพราะกางเกงขาสั้นที่ใส่อยู่เป็นทรงเอวต่ำ

“อากัณห์นี่ไม่ทันสมัยเอาเสียเลย  ที่เห็นเป็นรูๆ นี่คือแฟชั่นนิยมในเวลานี้เลยนะคะ”

“อย่างนั้นหรอกรึ อานึกว่าแจ้สรรหาเครื่องแต่งกายวับแวมอวดเนื้อหนังมังสามาใส่ เพราะอยากลองหว่านเสน่ห์กับอา ประสาวัยรุ่นที่เริ่มให้ความสนใจเพศตรงข้ามเสียอีก

“อากัณห์...”

“ถ้าคิดอย่างนั้น อาก็ขอเตือน หากไม่พร้อมจะถูกไฟลวกก็อย่าริเล่นกับไฟเป็นอันขาด”   

เขาพูดต่อเหมือนไม่ได้ยินเสียงเรียกประท้วง ตาคมจ้องหน้าเนียนละไม   

ปัญจมางงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนร้องขึ้นด้วยเสียงเหมือนแมวถูกเหยียบหาง เมื่อสบแววตารู้ทันของเขา

แววตาแจ่มแจ๋วเปลี่ยนเป็นมองเขาตาขุ่น จากนั้นก็ลุกวิ่งออกไปจากห้อง เป็นอันว่าบทกุลสตรีผู้เรียบร้อย ที่เจ้าตัวพยายามฝืนทนปฏิบัติมากว่าหนึ่งสัปดาห์ ล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า

ปัญจมาเซ็งอย่างบอกไม่ถูกหลังจากตรึกตรองดูแล้วมองไม่เห็นทางเอาเลย ว่าหล่อนจะเอาชนะใจชายหนุ่มได้ยังไง ดูเขาจะรู้เท่าทันหล่อนไปเสียทุกอย่าง ทั้งที่บางอย่างนั้น หล่อนคิดว่าตนทำอย่างแนบเนียนที่สุดแล้วเชียวนะ

เมื่อหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ ที่พยายามอยู่ติดบ้าน ทำตัวเป็นแม่ศรีเรือน นับได้...หนึ่งสัปดาห์กับสองวันครึ่ง ก็เริ่มกลับไปใช้ชีวิตประสาวัยรุ่นอย่างที่เคยประพฤติ

 มีโปรแกรมเที่ยว ก็ไม่ปฏิเสธคำชวนของเพื่อนๆอีกแล้ว เพราะอยู่บ้านก็คงต้องเจอะเจอเจ้าของบ้าน แล้วการพบเขาทุกเช้าเย็น ก็รังแต่จะตอกย้ำความปราชัย

  หล่อนไม่รู้เลยจริงๆ แค่อยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำอะไร เป็นต้นว่าพยายามปรับปรุงตัวเอง ในวิถีที่หล่อนคิดว่าจะสามารถเรียกร้องความสนใจจากชายหนุ่ม อกัณห์ก็มีความปรารถนาในตัวหล่อน  อยากครอบครองเรือนกายอ้อนแอ้นมีส่วนเว้าส่วนโค้งที่คอดและอวบอัด แล้วเจ้าความปรารถนาของเขานี้ ก็กำลังทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ภายใต้ความเฉยเมยที่เขาแสดงออก

เขาอาจจะตาขุ่นตาเขียวใส่หล่อน แต่นั่นก็เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกร้อนรุ่มจากเพลิงปรารถนาที่กำลังแผดเผาเขา

ทุกค่ำคืนเขาต้องหลับไปพร้อมกับอาการแข็งตัวของอวัยวะสำคัญที่หว่างขา

หลายครั้งถึงกับฝันเปียก ทั้งที่ผ่านเลยวัยรุ่นมานานนักหนา

หากเขางมงาย ก็คงคิดไปแล้วว่ากำลังถูกเด็กสาวในปกครองทำเสน่ห์เล่ห์เลศ เพราะไม่ว่า ในเวลากลางวันขณะนั่งทำงาน หรือกลางคืนยามอยู่ในห้องหับส่วนตัว แม้กระทั่งเวลาที่เขาจำเป็นต้องปลดปล่อยความคัดเครียดอันเกิดจากอารมณ์ใคร่กับหญิงสาวที่คบหาในฐานะคู่นอน  ก็ไม่วายนึกเห็นแต่หน้าเรียวงามรูปไข่ ดวงตากลมโตเป็นกายแจ่มใสราวดาวประกายพรึกของเด็กสาวในปกครอง

เขาไม่เคยนึกอยากยุ่งกับสาวรุ่น ไม่มีความคิดว่าการได้ครอบครองพรหมจรรย์ของหญิงสาวเป็นสิ่งที่น่าอภิรมย์ แต่...

ขณะนี้ เวลานี้ ในหัวสมอง ในมโนภาพ ห้วงคำนึงของเขา เต็มอยู่ด้วยเด็กสาวอายุสิบแปดที่อยู่ภายใต้ความดูแล