1 ตามล่า
942 คำ
ชายคนหนึ่งกำลังวิ่งบนถนนท่ามกลางฝนที่ตกหนัก มือข้างหนึ่งยกขึ้นบังสายฝนที่เทลงมา เร่งฝีเท้าไปให้ถึงบ้านโดยเร็วที่สุดด้วยความหอบเหนื่อย ก่อนหน้านี้บังเอิญไปเห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็นเข้า ทำให้ต้องรีบเผ่นหนีจากตรงนั้น
เชื่อไหมว่าระหว่างทางกลับ เจอเรื่องราวแปลกๆ ตลอดทาง ไม่รู้หลอนไปเองจากเหตุการณ์นั้นหรือเปล่า แต่เหตุการณ์นั้นน่ากลัวจริงๆ
ฆ่าคนตายอย่างเลือดเย็น ท่าทางดูไม่มีความรู้สึกอะไรนอกจากรอยยิ้มสะใจ
‘อาธิป’ เปิดประตูบ้านเข้าไปในสภาพเปียกปอน ทำเอาคนเป็นภรรยาชะงักอย่างตกใจ กับภาพของสามีตอนนี้
“ตายแล้ว! ทำไมเปียกขนาดนี้คะพี่อาธิป”
‘พลอยขวัญ’ คนเป็นภรรยา เดินเข้าไปถามด้วยความเป็นห่วง สีหน้าของสามีเหมือนกำลังหวาดกลัวอะไรสักอย่างจนสังเกตได้
“เราต้องไปจากที่นี่กันแล้วขวัญ”
“ไป? หมายถึงไปไหนคะ”
“พวกมันตามมาแน่ เราต้องหนี”
สีหน้าพลอยขวัญดูไม่เข้าใจ ในสิ่งที่สามีพูด
“ใครคะ แล้วทำไมเราต้องหนีด้วย”
“ต้องรีบหนีแล้วขวัญ ไปเรียกลูกเร็ว เราต้องรีบหนีตอนนี้”
อาธิปเหมือนคนกำลังคลุ้มคลั่ง เดินผ่านภรรยาเพื่อขึ้นไปชั้นสองเรียกลูกสาว ทว่ากลับโดนพลอยขวัญดึงแขนเอาไว้
หมับ
“หนีอะไรพี่อาธิป บอกขวัญก่อน”
“ไม่มีเวลาแล้วขวัญ เราต้องรีบหนีกันแล้ว”
พลอยขวัญยังคงมีสีหน้าไม่เข้าใจ ยิ่งสามีทำท่าทางเหมือนคนคลุ้มคลั่ง มันยิ่งทำให้เธอเริ่มโกรธ เพราะจับต้นชนปลายในสิ่งที่สามีพูดไม่ได้
“พี่เป็นอะไรเนี่ยพี่อาธิป! พี่จะหนีใคร”
“ไว้พี่จะอธิบายให้ขวัญฟังนะ แต่ว่าตอนนี้เราต้องรีบหนีกันก่อน”
“ไม่ค่ะ ถ้าพี่ไม่พูด ขวัญก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้น”
“โธ่ขวัญ พี่ขอร้อง พวกมันต้องตามล่าพี่แน่ๆ ตอนนี้เราต้องหนีกันก่อน”
“ใครจะตามล่าพี่? นี่พี่เสพยาเหรอ” พลอยขวัญคิดไกลถึงขั้นนั้น ปกติไม่เคยเห็นสามีคลุ้มคลั่งแบบนี้มาก่อน แถมไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดด้วย พอกลับมาถึงบ้านมีอาการคลุ้มคลั่ง บอกให้รีบเก็บของหนี โดยบอกว่ามีคนตามล่า สิ่งที่สามีพูดมาทั้งหมด บอกตามตรงว่าเธอไม่เชื่อเลย
“เปล่าขวัญ พี่ขอล่ะ เชื่อพี่เถอะนะ”
“พี่ยุ่งกับยาเสพติด?”
“พี่ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด” ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เล่าให้ภรรยาฟังเลยแล้วกัน
“พี่แค่บังเอิญไปเห็นแก๊งมาเฟีย…ฆ่าคน”
พลอยขวัญอึ้ง
“พี่ไม่แน่ใจว่ามันเห็นพี่ไหม แต่พี่คิดว่าคงเห็น พี่รีบกลับบ้านเพื่อพาขวัญกับลูกหนี กลัวว่าพวกมันจะตามมาฆ่าปิดปาก ระหว่างทางกลับบ้าน เหมือนมีคนตามพี่ อีกอย่างพี่ไม่ได้ยุ่งกับยาเสพติดเลย ขวัญเชื่อพี่เถอะนะ”
พลอยขวัญนิ่งลง ถึงสามียอมเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง ทว่ายังเชื่อครึ่ง ไม่เชื่อครึ่งอยู่ดี แต่ด้วยความที่สามีไม่ใช่คนโกหก ก็เริ่มคิดแล้วว่าหรือนั่นคือสิ่งที่สามีเจอจริงๆ
เริ่มครุ่นคิด ประมวลสิ่งที่สามีเล่าให้ฟังคนเดียว
“เชื่อพี่นะขวัญ” ภรรยาคงคิดว่าเขาบ้าไปแล้วแน่ๆ
“พี่พูดจริงเหรอ”
“จริงขวัญ พี่พูดจริง” อยู่ที่พลอยขวัญแล้ว ว่าจะเลือกเชื่อไหม
ผลัก!
เสียงประตูบ้านถูกพังเข้ามา ทั้งสองคนตกใจตามกัน ก่อนจะมีแขกไม่ได้รับเชิญสามคน เดินเข้ามาข้างในบ้าน ไม่ใช่แค่สาม…สี่คนต่างหาก
อาธิปมองคนที่เดินเข้ามายืนข้างหน้าชายฉกรรจ์สามคนอย่างอึ้งๆ จำได้ดีว่าเป็นใคร คนที่ตนเห็นปลิดชีพผู้ชายคนนั้นต่อหน้าต่อตา และตอนนี้กำลังยืนอยู่ต่อหน้าตัวเอง
“เจอตัวจนได้”
ภาคินพูด พร้อมกับมองอาธิปด้วยสายตาเย็นชา การหาคนๆ นึงสำหรับเขาไม่ใช่เรื่องยาก ง่ายนิดเดียวเหมือนปลอกกล้วย
“เห็นทุกอย่างหมดแล้วใช่ไหม”
“ผะ…ผมจะไม่บอกใคร ผมสัญญา” อาธิปรับปากกับภาคิน
“คนตายเท่านั้นที่พูดไม่ได้” ภาคินส่งสัญญาณให้ลูกน้องตัวเอง ชายฉรรจก์สองคนพุ่งเข้าไปลากอาธิปมา
“พี่อาธิป!” ส่วนพลอยขวัญโดนชายฉกรรจ์อีกคนจับตัวเอาไว้
อาธิปโดนชายฉกรรจ์รุมกระทืบอย่างหนัก ท่ามกลางสายตาของภรรยาที่พยายามเข้าไปช่วย แต่ด้วยแรงที่น้อยกว่าชายฉกรรจ์ที่ล็อกตัวเอาไว้ จึงทำได้แค่ดิ้นและร้องห้ามคนพวกนั้น ส่วนมาเฟียหนุ่มยืนมองภาพนั้นด้วยแววตาเย็นชา
“หยุดนะ!!”
ชายฉกรรจ์หยุดการกระทำดังกล่าว อาธิปและพลอยขวัญตกใจมากที่เห็นลูกสาวกลับมาตอนนี้พอดี
“นะ…หนีไปมิน…” อาธิปบอกลูกสาวเสียงสั่น
“พวกแกเป็นใคร!”
‘มินมิน’ ใช้ร่มในมือเป็นอาวุธป้องกันตัวเอง นาทีนี้เธอไม่สนใจอะไรแล้ว พ่อโดนรุมกระทืบ ส่วนแม่โดนจับล็อกตัวเอาไว้ สัญชาตญาณบอกให้ทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยพวกเขา
“ปะ…ปล่อยพ่อกับแม่ฉันนะ!” เธอบอกคนพวกนั้นเสียงเข้ม กลัวก็กลัว แต่ต้องทำใจดีสู้เสือ
“ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”
มาเฟียหนุ่มที่ยืนหันหลังให้มินมินกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะหมุนตัวกลับไปหาคนเก่งข้างหลังตัวเอง จังหวะนั้น ดวงตาคู่สวยเหลือบไปเห็นบางอย่างที่เหน็บไว้ข้างเอว
ปืน…
- ผู้เขียน
