บทที่ 6 เมียหมอไอดิน
1337 คำ
บทที่ 6
เมียหมอไอดิน
เพียงพิณเดินกลับเข้าร้านก็เจอสายตาของคุณแม่จ้องมองตาไม่กะพริบเธอรีบเรียกลูกชายตัวอ้วนสีน้ำตาลขึ้นบ้านเพื่อเล่าเรื่องเมื่อครู่ให้มันฟัง เจ้าแมวรู้มากนั่งมองเธอตากลมเพราะตัวมันเองก็กำลังมีความรักขั้นสุดตอนนี้มันได้นอนกับน้องส้มซ่าแล้วเหลือเพียงแค่ขยับความสัมพันธ์ขึ้นอีกนิดก็จะได้ครอบครองน้องส้มซ่าทั้งตัวและหัวใจ
ด้านหมอไอดินหลังจากที่เขาลากน้องสาวขึ้นมาบนห้องเจ้าตัวก็เทศนาน้องสาวไปเสียชุดใหญ่แต่ดูท่าว่าเธอจะไม่ได้สนใจหรือฟังสิ่งที่คุณหมอพูดเลย ตอนนี้เธอกำลังเล่นแมวตัวสีส้มที่มีพุงอ้วนพุ้ยอยู่บนเตียง
"พรุ่งนี้พี่จะไปส่งที่สนามบินรู้เรื่องไหม"
"ไม่รู้ หนูตั้งใจมาเที่ยวที่สำคัญขออนุญาตคุณตาเรียบร้อยแล้วค่ะ"
เมื่อน้องสาวตัวแสบงัดไม้เด็ดขึ้นมาคุณหมอไอดินก็หมดคำพูดหัวเรือใหญ่อนุญาตหากน้องสาวจะอยู่สักปีนึงเขาก็ไม่มีสิทธิ์พูด มื้อเย็นวันนี้ทั้งสองพากันลงมาทานที่คาเฟ่ของเพียงพิณทำให้อิงฟ้าสังเกตเห็นอาการของเพียงพิณที่แอบมองพี่ชายของเธอแทบตลอดเวลา
"คุณป้าทำเองเหรอคะหรือที่ร้านมีเชฟ" อิงฟ้าเอ่ยถามคุณแม่ของเพียงพิณขณะเดินมาเสิร์ฟขนมหวานที่โต๊ะ
"ทำเองสิลูกร้านป้าไม่มีเชฟหรอก"
"อร่อยมากเลยค่ะ หนูไม่เคยทานอาหารเหนือที่ไหนอร่อยเท่าฝีมือคุณป้าเลย"คำพูดยกยออวยคุณป้าเจ้าของร้านทำให้อิงฟ้าได้คะแนนนิยมอันดับที่ 1 คุณป้าหน้านิ่งเผยยิ้มออกมาอย่างถูกอกถูกใจ
"ป้านะไม่อยากจะคุยสมัยสาวๆ มีงานบุญบ้านไหนก็ต้องมาตามป้าไปทำอาหารทั้งนั้น"
"ว้าวสุดยอดไปเลยค่ะคุณป้าตอนหนูไปเที่ยวต่างจังหวัดไปทานอาหารที่โรงแรมหรูๆ ยังไม่อร่อยเท่ารสชาติฝีมือของคุณป้าเลยหนูเป็นน้องสาวของหมอไอดินพี่ชายของหนูน่าสงสารมากค่ะทำงานตั้งแต่เด็กต้องส่งเสียพ่อแม่แล้วก็น้องๆ ที่หนูมาในวันนี้ก็เพราะว่าต้องมาดูความเป็นอยู่ของพี่ชายจะได้ไปบอกให้พ่อกับแม่สบายใจค่ะ"
คุณหมอไอดินหันมามองหน้าน้องสาวด้วยความตกใจที่พูดมาปั้นน้ำเป็นตัวโกหกทั้งเพแต่กลับกลายเป็นว่าคุณป้าเจ้าของร้านหันมามองด้วยสายตาเวทนานี่เขาเป็นถึงหลานเจ้าของโรงพยาบาลปิติภัทรไพศาลแถมมีหุ้นส่วนของโรงพยาบาลและบริษัทนำเข้าเครื่องมือแพทย์อันดับต้นๆ ของประเทศไทยจู่ๆ ก็กลายเป็นคนน่าสงสารเสียอย่างนั้น
"ก็น่าเห็นใจแล้วทำไมถึงคิดจะมาเป็นหมอล่ะหน้าตาก็ดีทำไมไม่ไปเป็นดารงดารากับเขา"
"เออคือว่าผม..." แล้วหมอไอ้ดินต้องตอบอย่างไรถึงจะถูกดาราอะไรเขาไม่เคยสนใจทั้งนั้นชีวิตมีแต่เรื่องเรียนทุกวันนี้ถึงเป็นหมอเฉพาะทางก็ยังต้องใฝ่เรียนหาความรู้ให้กับตนเอง
"พี่ชายของหนูอยากเป็นคุณหมอตั้งแต่เด็กเพื่อที่จะได้มาช่วยเหลือคนยากไร้ในพื้นที่ทุรกันดารค่ะ"
คุณป้าเจ้าของร้านหันมามองหน้าหมอไอดินอีกครั้งแม้ตนจะมีอคติกับคุณหมอทุกคนแต่เพราะอิงฟ้าพูดจาด้วยน้ำเสียงน่าสงสารคุณป้าก็แอบเห็นใจหมอไอดินเล็กน้อยแม้จะไม่รู้ว่านี่เป็นเรื่องที่อิงฟ้าแต่งขึ้นมาเพื่อเรียกคะแนนให้กับพี่ชาย เธอเห็นสายตาคุณป้ามองไปที่บรรดาคุณหมอทั้งหลายก็พอเดาออกว่าคุณป้าน่าจะไม่ชอบคุณหมอผิดกับลูกสาวของคุณป้าที่เอาแต่แอบมองพี่ชายของเธอตลอดเวลา
หลังจากทานข้าวเสร็จหมอไอดินก็เดินทางมาโรงพยาบาลโดยมีน้องสาวเดินตามมาด้วยเธอใช้ความรู้ที่เธอมีนั่นคือการถ่ายรูปถ่ายภาพบรรยากาศของโรงพยาบาลส่งไปให้คุณตาของเธอได้ดูเพื่อที่ท่านจะได้ไม่ต้องกล่าวหาว่าเธอเป็นคนว่างงานอีก
"พี่ไอดินพี่กับน้องเพียงนี่ยังไง?"
"อะไรยังไงพี่ไม่เข้าใจ"เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยสายตาก็ยังมองชาร์จคนไข้ที่พยาบาลนำเข้ามาให้ในห้องทำงาน
"หนูมองดูก็รู้ว่าน้องเพียงชอบพี่มาก"
"ไร้สาระเด็กผู้หญิงก็ชอบมองคุณหมอแทบจะทุกคนอีกอย่างพี่กับเขาเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นาน"
"ของแบบนี้ไม่ลองก็ไม่รู้พี่ก็โสดน้องเพียงก็น่าจะโสดทำไมไม่ลองคุยๆ กันดูล่ะถ้าเป็นคนนี้หนูให้ผ่านนะ"
"พูดอะไรไม่เข้าเรื่องแม่เขาไม่ชอบหมอคบกันไปจะรอดหรือเปล่าเถอะ"
อิงฟ้ายิ้มกรุ้มกริ่มถ้าไม่ชอบก็คือไม่ชอบจะมาพูดตัดพ้อทำไมเธอพยักหน้าอย่างเข้าใจในสิ่งที่พี่ชายพูดออกมาจากนั้นก็ขอตัวออกมานั่งที่ร้านกาแฟจนเธอได้เจอกับคุณหมอท่านหนึ่ง
"ไงไอ้หมอ?" สาบานว่านี่เป็นคำทักทายของอิงฟ้าคุณหมอหนุ่มมีนามว่ากองทัพหันมามองเสียงที่เขาสยองหูมานานจนถึงทุกวันนี้ เมื่อเห็นว่ายัยชะนีเด็กกำลังโบกไม้โบกมือเขาก็รีบชำระเงินค่ากาแฟจากนั้นก็เดินหนีออกมานอกร้านแต่อิงฟ้าไม่ลดความพยายามเธอเดินตรงดิ่งตามเขามาติดๆ
"เธอจะตามฉันมาทำไมมีชะนีเด็ก!"
"ทำไมจะตามไม่ได้ที่นี่มันก็โรงพยาบาลของตระกูลฉันว่าแต่นายเถอะมาทำอะไรที่โรงพยาบาลของฉันหรือจะมาขโมยของฉันแจ้งตำรวจจับนะบอกไว้ก่อน"
"นี่เธอเอาสมองของคนอายุ 25 มาใช้หรือเอาสมองของเด็กอายุ 3 ขวบมาใช้กันแน่ฉันอยู่ที่นี่แต่งตัวขนาดนี้มาเป็นขอทานมั้ง!"
"อ้าวเหรองั้นเอานี่ไปฉันทำบุญ 5 บาท"
"ขอบใจนะ ถุย!! บ้าหรือเปล่าฉันประชด!"
"ฮ่าๆๆๆ"
"เธอนี่มันไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่จริงๆ ฉันอายุพอๆ กับพี่ชายเธอเลยนะหัดเคารพกันบ้าง-_-!"
"อ๋อ ไม่อ่ะ^^"
"เฮ้อ ว่าแต่เธอเถอะมาที่เชียงใหม่ทำไม"
"ฉันมาเที่ยวเฉยๆ เออนายฉันถามอะไรหน่อยสิ นายรู้จักน้องเพียงพิณไหมลูกเจ้าของคาเฟ่ที่มีหอพักคนสวยๆ น่ารักๆ"
"อืม รู้จักทำไมเหรอ?"
"น้องสะใภ้ฉันเองเมียพี่ไอดินอ่ะ^^"
"ฮะ!!!" คุณหมอกองทัพยืนอึ้งกลางอากาศเพราะว่าเพียงพิณเป็นเด็กสาววัยรุ่นที่คุณหมอหนุ่มหลายคนหมายปองรวมถึงตัวเขาด้วย
"ตกใจทำไมหรือว่านายเองก็แอบชอบน้องสะใภ้ฉันใช่ไหม?"
"น้องเพียงเป็นเด็กน่ารักใครๆ ก็ชอบทั้งนั้นหมอทั้งโรงพยาบาลตามจีบอยู่แต่พี่ชายเธอดันแย่งไปเฉยไม่ยุติธรรมชะมัด"
"เอาเป็นว่าฝากบอกต่อๆ กันด้วยนะพรุ่งนี้ฉันต้องเดินทางกลับแล้วอย่าให้มีเรื่องมาวุ่นวายใจจนทั้งสองคนทะเลาะกันเด็ดขาดแล้วอีกเรื่องนึงอีกสองเดือนฉันอาจจะต้องมาทำงานที่เชียงใหม่นายกับฉันได้เจอกันแน่!"
เป็นคำขู่ที่ทำให้คุณหมอกองทัพขนลุกชันทั้งชีวิตไม่เคยกลัวอะไรจนมาเจอแม่อิงฟ้าตัวแสบนี่แหละที่ทำให้เขาอยากหลบหน้าหรือไม่ก็กลั้นใจตายไปเสียจะได้จบๆ ผู้หญิงอะไรซนเป็นลิงปากนี่ร้ายด่าไฟแลบขนาดเขาเป็นผู้ชายยังกลัวนับประสาอะไรกับผู้หญิงที่เข้ามาหวังจะหาเรื่องเธอไม่โดนตบก็โดนด่าจนหนีกลับไม่ทัน
------------------------
ยัยตัวแสบฮ่าาา โอ๊ยจับคู่พี่ชายเรียบร้อยก่อเรื่องแล้วหนีกลับกรุงเทพฯเลยแม่ตัวดี
- ผู้เขียน
