เวรล่ะ ยายม่อนตัวแสบ ไหนว่าจะขอมาดูให้เห็นกับตาว่าภรรยาของไอ้ปัณหน้าตาแบบไหนแล้วก็จะกลับ แล้วไหน สัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไม่
ทำให้สองสามีภรรยาต้องผิดใจกัน
“คุณหมอต้นคะ หนูขอตัวก่อนนะคะ รู้สึกเหมือนจะไม่สบายค่ะ ขอไปพักผ่อนก่อนนะคะ”
“เรียกซะห่างเหินเชียว เรียกพี่ก็ได้ครับ ไหนตัวร้อนหรือเปล่า ดูซิ” สัญชาตญาณของคนเป็นหมอ ยกหลังมือแตะหน้าผากมนเพื่อสำรวจอุณหภูมิในร่างกาย
“ตัวไม่ร้อนนี่ครับ พี่ว่าคงเพลียมากกว่า” อินนัดดาพยักหน้า
“หนูขอตัวก่อนนะคะ” ต้นตะวันมองตามร่างเล็กเดินเข้าไปในห้อง แล้วหันกลับไปมองสองหนุ่มสาวที่ยังยืนกอดกันอยู่ ปัณณธรถลึงตาใส่เพื่อน ต้นตะวันคิดว่าเพื่อนคงโกรธที่พามุทิตามาหาถึงนี่ ทำไงได้ล่ะ ก็หล่อนเล่นเดินตามเขาไปทั่วโรงพยาบาลจกระทั่งออกเวร ขู่ฟ่อๆว่าถ้าไม่พามาที่นี่จะอาละวาดให้โรงพยาบาลแตก คุณหมอหนุ่มผู้รักความสงบจึงต้องพามานี่แหละ หากแต่สำหรับปัณณธรแล้ว ที่เขาถลึงต
