ดอกรักในมือมาร
บทที่ 13.(ของเล่น)
Dokrak Talk.
เรารีบดึงมือที่กำลังเช็ดแขนของเสี่ยเปรมออกและเริ่มจะทำหน้าไม่ถูก เหมือนเด็กที่ถูกจับได้ว่าทำความผิด ทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด
และพอเราจะลุกขึ้นหนี มือหนาก็ยื่นมากระชากแขนเราให้ล้มทับลงไปบนตัวเขา
"เสี่ยเปรมจะทำอะไรน่ะ!?" เราร้องถามเขาเสียงหลง ก่อนจะยกมือดันอกกว้างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรงออกห่างเมื่อเสี่ยเปรมกระชับอ้อมแขนของเขาแน่นขึ้น
"ไม่ทำอะไรหรอกน่ะ อยู่เฉย ๆ เถอะ" เสียงแหบห้าวเอ่ยพูดอยู่เหนือหัวของเรา แต่จะให้เราอยู่เฉยอย่างที่เขาบอกได้ยังไง ในเมื่อตอนนี้เขากำลังกอดเราอยู่ และมือของเขาก็กำลังลูบไล้อยู่แถว ๆ สะโพกเราด้วย!
"บอกให้อยู่เฉยๆ ไงวะ!" เสี่ยเปรมส่งเสียงดุ ๆ ของเขาขึ้นมาอีกครั้ง และมันก็หยุดเราได้ทันที
"กูหนาว ยังไม่คิดจะทำอะไรมึงตอนนี้หรอก แต่ถ้ามึงยังไม่หยุดดิ้นก็ไม่แน่..."
อ่า...เฉยก็เฉย... สุดท้ายเราก็ยอมน
