ดอกรักในมือมาร
บทที่ 12.(ดูแลคนป่วย)
Dokrak Talk.
เราผลักร่างของเสี่ยเปรมออกห่างจากตัวก่อนจะเขยิบถอยหนีร่างใหญ่ที่นอนแน่นิ่งคว่ำหน้าอยู่อย่างหวาดกลัว เมื่อแน่ใจว่าคนตัวโตไม่สามารถลุกขึ้นมาทำอะไรเราได้อีก เราก็รีบลุกขึ้นและเตรียมจะเดินออกจากห้อง แต่สำนึกส่วนดีก็สั่งให้เราก้าวเท้ากลับมาหาคนใจร้ายอีกจนได้
เราเอื้อมมือไปแตะที่หน้าผากของเสี่ยเปรมแผ่วเบาและพบว่ามันร้อนมากจนต้องรีบชักมือกลับ จะทำยังไงดี ขืนปล่อยไว้แบบนี้มีหวังคนใจร้ายไข้ขึ้นสมองตายก่อนที่เราจะใช้หนี้หมดแน่ ๆ
เราลากร่างสูงใหญ่ขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยความทุลักทุเล หวิดโดนทับอยู่หลายครั้งแต่สุดท้ายก็รอดมาได้ หลังจากที่พาเสี่ยเปรมขึ้นไปนอนบนเตียงสำเร็จ เราก็ถอยออกมายืนมองคนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวพลางหายใจอย่างเหนื่อยหอบ
"หนักยังกับช้าง" เราบ่นเบา ๆ ก่อนจะเหลือบไปเห็นกะละมังใบเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง นี่คงจะดูแลตัวเองมาตลอดทั้งคื
